Van de auteur: Verslavingen, verslavingen en nogmaals verslavingen, die tegenwoordig worden geclassificeerd als chemisch en niet-chemisch, hebben een rol gespeeld en vormen een donkere vlek in het geheugen van mensen (collectief onbewust) herinneren zich niet alleen aan zichzelf, maar maken ook kwaadaardige ‘grappen’, die besproken zullen worden. Spelverslaving: ideeën, idolen, ideologen. Vrij recentelijk was de term ‘verloren generatie’ in de mode. Kinderen en tieners van de jaren negentig... staatsgrepen, verdeling van invloedssferen, economische ineenstorting, ineenstorting van een systeem dat over de hele wereld als een “machtig bolwerk van het socialisme” werd beschouwd. Tegenwoordig komt de term ‘socialisme’ alleen nog maar in schoolboeken voor en flitst hij soms op de posters van kleine en vreemde marsen en demonstraties op zeldzame dagen waarop gebeurtenissen worden herdacht die zeventig jaar geleden plaatsvonden. Maar onuitwisbare sporen in de zielen van oudere generaties, gedragsstereotypen en mentale reacties op slogans en houdingen wortelden op genetisch niveau en werden de broncode die werd doorgegeven aan onze nakomelingen. Verslavingen, verslavingen en nogmaals verslavingen, die tegenwoordig als chemisch worden geclassificeerd en niet-chemisch, speelden hun rol en donkere vlek in het geheugen van mensen (collectief onbewust) en herinneren niet alleen aan zichzelf, maar maken ook kwaadaardige 'grappen', die zullen worden besproken. We zullen classificatie, systematisering en vergelijking overlaten aan degenen die dat willen om dit te doen, en ik zal het hebben over de ‘vreemdheid’ van gedrag, de daaruit voortvloeiende gevolgen en mechanismen van bewustzijn, die in dit geval duidelijk en harmonieus reageren op ‘stimulantia’: onze verlangens en behoeften aan zelf-stimulering. bevestiging en herkenning, “hardware” en software gecreëerd door middel van “stokken” en “tenen”, gelokaliseerd in een bepaalde volgorde. Het programma op het spelapparaat pakt een reeks algoritmen uit en presenteert deze in de vorm van bewegende beelden op de monitor. Het bewustzijn kan de resultaten van wat het ziet registreren, vergelijken en analyseren, omdat dit in een “passieve” modus gebeurt tijdens het televisiekijken. In ons geval verwerken de hersenen de signalen en 'reageren' ze, door een vergelijkende analyse uit te voeren, op het niveau van de hypothalamus, het voorste deel van de hypofyse en de bijnierschors, waarbij speciale hormonen vrijkomen die de daaropvolgende acties van de speler stimuleren. Het hormoon corticoliberine, geproduceerd door de hypothalamus, stimuleert de afgifte van corticotropine. Deze laatste stimuleert op zijn beurt de bijnierschors, die corticosteroïden produceert. Dit systeem omvat de afweermechanismen van het lichaam en kan urenlang en zelfs dagenlang functioneren. Het heeft een krachtig effect op alle organen en weefsels, inclusief de hersenen. Onder zijn invloed is er een onderdrukking van immuun- en ontstekingsreacties, een verandering in de concentratie van mediatoren (noradrenaline, serotonine, gamma-aminoboterzuur) in verschillende delen van de hersenen, een toename van de afscheiding en zuurgraad van maagsap en andere veranderingen, ook op emotioneel en wilskrachtig gebied. Het resultaat van verslaving manifesteert zich ongeduldig, voortdurend gehaast en nerveus: de tiener spreekt snel of loopt te snel. Iemands geheugen verslechtert of gedachten gaan van het een naar het ander - zo'n belangrijke indicator als concentratie verdwijnt. Uitingen van een reactie op het spel omvatten ook verhoogde prikkelbaarheid, plotselinge stemmingswisselingen, snelle vermoeidheid, een toestand van mentale leegte en plotselinge uitbarstingen van agressie. Deze en andere psychologische en biologische signalen zouden iemand aan het denken moeten zetten over zijn gezondheid en levensstijl. Stel je nu de ongevormde psyche van een kind voor en de actief reagerende psyche van een tiener in zijn adolescentie. De uitdrukking is “een kind, zijn ziel is als plasticine...” dat wordt “gekneed” door degenen die weten hoe en wat te kneden. Er ontstaat een alternatieve realiteit waarin onze “held” een belangrijke(!) rol speelt. Hij is niet slechts een waarnemer, hij is een deelnemer aan deze gebeurtenissen, hij is een ‘schepper’... Er wordt een diepe onbewuste behoefte gerealiseerd, een rol die aan ons, mensen, is toegewezen vanaf het begin van de tijd, waarover gesproken wordt in de woorden van de Heilige Schrift:9631