Stel je de volgende situatie voor (of herinnert iemand zich die misschien nog uit zijn kindertijd?): een kind zit aan tafel. Hij zit en wil niet eten. Laten we zeggen dat het kind anderhalf jaar oud is. Mijn moeder zit vlakbij en doet van alles: ze vertelt een sprookje, leest een boek en laat buiten het raam iets interessants zien. En waar is het allemaal voor? Zodat wanneer de baby, ergens door meegesleept, zijn mond opent, hem snel nog een lepel pap stuurt. Wat denk je dat er zal gebeuren als ze deze trucjes opgeeft en gewoon iets met het kind gaat doen dat leuk is voor allebei ze leuk en interessant? Zal het kind zwak worden, afvallen, ziek worden, sterven van de honger? Nu of 's avonds? Onwaarschijnlijk? Waarom denk je dat veel ouders zich zo gedragen en niet anders? Veel mensen vragen ons: ik ben erg bang voor mijn kind - kan dit een negatief effect op hem hebben? Ik weet altijd beter dan het kind wat hij nodig heeft, maar hij luistert niet en we maken ruzie... Wat moet ik doen? wat is gezond voor hem! Wat moet ik doen? Hij slaapt niet overdag! Ik zie hoe moe hij is! Wat te doen? Deze vragen zijn begrijpelijk en natuurlijk. Het is eng... Als hij niet eet, wordt hij ziek. Als hij zonder hoed gaat, zal hij verkouden worden. Maar is het de moeite waard om te ver te gaan door je kind te dwingen te doen wat jij wilt doen, en niet wat hij wil doen? Moeder roept vanuit het raam: "Zoon, het is tijd om naar huis te gaan!" De jongen is bang: "Wat, mama, heb ik het koud?" Moeder: “Nee! Je wilt echt eten!” En wie herinnert zich niet van kinds af aan een groot bord pap en een vermoeide maar doelgerichte moeder die samen met haar vader besloot haar kind koste wat het kost te voeden. En het feit dat niemand wil eten is volkomen onbelangrijk. En het feit dat niemand wil voeden, is ook niet belangrijk. Het is alleen dat je om de een of andere reden het kind dit allemaal tot het einde moet voeden. Omdat 'je veel moet eten', anders: je wordt ziek, je groeit niet op tot een echte man, nee. men zal met je trouwen, ze laten je gewoon niet naar tekenfilms kijken - wat ze daar ook voor bedenken, om het kind te dwingen zoveel te eten als hij 'nodig' heeft om te eten. En elk gezin heeft hier zijn eigen "behoefte" aan, soms wil je er gewoon voor wegrennen en je verstoppen. Maar wat te doen? Het kind begrijpt zelf niet wanneer en hoeveel hij moet eten! Hier is het, een van de schadelijkste overtuigingen die door erfenis in onze Russische families is doorgegeven: dat het kind zogenaamd niet weet hoeveel voedsel hij nodig heeft en wat voor soort voedsel hij niet heeft. begrijp wanneer hij het warm heeft, en wanneer het koud is, dat hij niet weet wat eetbaar is en wat niet, hij heeft geen idee wanneer hij naar bed moet gaan - en dit alles moet voor hem worden beslist. Omdat het kind zo hulpeloos is, en hij heeft niet zo'n begrip. Maar hoe kan dit? Wat je ook wilt, het kind heeft het niet. Dus nee?! Is het echt nooit, nou ja, absoluut nooit, dat een kind om eten vraagt? Ging slapen? Een jas dragen op een koude avond? Trek je sokken uit als het warm is? Natuurlijk gebeurt het. En het is duidelijk waarom. Omdat kinderen iets hebben dat de meeste volwassenen helaas volledig zijn vergeten. Elk kind heeft interne signalen die hem vertellen wat goed voor hem is en wat niet. De Slaven noemden dit een verbinding met zijn eigen ziel - instinct of gevoel. In de Afrikaanse traditie werd dit het gevoel van de eigen ster genoemd (Afrikanen noemden het lot een ster). Beiden geloofden dat het innerlijke instinct voorkomt dat iemand afdwaalt, hem helpt zijn leven en zijn bestemming te leiden, zijn doel in de wereld te vinden en te begrijpen. Sommigen zouden het een verbinding met het universum noemen. In hypnotherapie wordt dit verbinding met het onbewuste genoemd, in NLP signalen van congruentie en incongruentie. Hoe we dit fenomeen ook noemen, de essentie ervan blijft hetzelfde. Kinderen voelen interne signalen die hen vertellen wat er nu met hen gebeurt en wat ze nodig hebben. Deze signalen kunnen niet verloren gaan, maar kunnen wel vergeten worden de buitenkant, degene die zogenaamd beter weet wat het kind wil en wat hij op dit moment nodig heeft. En je kunt al raden waar dit pad naartoe leidt. Ja. Precies. Dit is een directe weg naar verslaving.