Van de auteur: Psychoanalyse en psychoanalytische therapie - naar mijn mening is dit verschil in termen enigszins willekeurig en weerspiegelt het het verschil in de frequentie van bijeenkomsten (bij psychoanalyse 5 keer per week, bij PA-therapie vanaf 1-3 keer per week) en de positie van de cliënt (bij psychoanalyse - liggend op de bank, bij PA-therapie zittend, “oog in oog”), wat de diepte van de uitwerking van het probleem kan beïnvloeden, maar de belangrijkste werkinstrumenten (werken met overdracht, tegenoverdracht, weerstand, verdediging, enz.) in beide gevallen blijven mensen om verschillende redenen tot therapie overgaan. Iemand wil zijn problemen, relaties oplossen, angst, twijfels of moeilijke herinneringen kwijtraken. En als u zich tot een specialist wendt, spreekt u van een echt verlangen om iets in uzelf, in uw leven, in uw relaties, in uw carrière te veranderen. De psychoanalyse ontstond aan het begin van de twintigste eeuw dankzij de volharding en originaliteit van de psychiater en psycholoog Sigmund Freud, en was zowel een methode om het onbewuste te bestuderen als een therapeutische methode die mensen met een grote verscheidenheid aan psychologische problemen helpt over de verdeling van mentale processen in bewust en onbewust. Freud toonde de invloed aan van onbewuste gedachten en gevoelens (verlangens en aantrekkingen die zelfs voor jezelf verborgen zijn) op de gezondheid van patiënten. Bewustzijn is het ‘topje van de ijsberg’, is onderworpen aan het realiteitsprincipe en wordt geassocieerd met sociaal aanvaarde normen voor het gedrag van de samenleving. Het onbewuste is “het onderwatergedeelte”, onderworpen aan het sociaal verworpen “principe van plezier”; het is onlogisch, er zijn geen oorzaak-en-gevolgrelaties, geen tegenstrijdigheden, geen tijd en geen deeltjes van ‘niet’. Het meest opvallende voorbeeld van manifestaties van het onbewuste zijn dromen, waarin de innerlijke wereld door transformaties, metaforen en aanpassingen soms verschijnt in de vorm van niet-bestaande, niet-echte gebeurtenissen en karakters de psychologische aard van het “symptoom” (angst, angst, spanning, angst, repetitieve gedachten of handelingen...), de bron ervan en de dynamiek van de ontwikkeling. Dit gebeurt tijdens een gesprek, een gesprek over... gevoelens, acties, dromen, fantasieën, dromen en ervaringen... huidige problemen en zorgen, werk, relaties met anderen, jeugd, ouders, en wat voor de cliënt het belangrijkst lijkt ( de “Vrije Mensen”-methode) associaties”) Een belangrijke rol wordt toegekend aan “Overdracht” - de relatie die zich ontwikkelt tussen de klant en de analist, omdat de klant daarin de analist niet als een persoon kan waarnemen, maar als belangrijke mensen uit zijn verleden en ervaring overeenkomstige gevoelens voor hem, positieve vormen genegenheid en respect, negatieve - vijandigheid, woede, jaloezie - ze zijn een hulpmiddel (een van de vele) om de vorming van het probleem te begrijpen. Zelfbewustzijn en zelfinzicht zijn bronnen van het veranderen van ongemakkelijke attitudes en de vorming van nieuwe, adequate stereotypen van gedrag. Maar net zoals je zonder spiegel sommige delen van je lichaam niet kunt zien (bijvoorbeeld de neus, oren, in je ogen kijken), zo is het ook zonder een analist op wie deze emoties en mentale beelden worden geprojecteerd, niet mogelijk om onderscheid te maken de diepe lagen van het geheugen, om zich te wenden tot de essentie van gevoelens en ervaringen. Psychoanalyse kan nuttig zijn voor mannen en vrouwen, kinderen en adolescenten die het vermogen hebben om te reflecteren (zelfobservatie), hun verleden willen begrijpen, geïnteresseerd zijn in de zin van het leven, zijn in staat om hun meest onaangename en pijnlijke ervaringen aan te pakken, weten hoe ze moeten observeren, hebben gevoel voor humor en een verlangen om gelukkig en succesvol te worden. Meestal heeft niemand al deze eigenschappen tegelijkertijd, maar er is een verlangen om zichzelf en andere mensen te leren kennen en beter te begrijpen, een behoefte om iets in hun leven te veranderen of te veranderen. Psychoanalyse is niet beperkt tot een specifiek tijdstip of behandeltraject; het hangt allemaal af van hoeveel tijd u persoonlijk nodig heeft om uw individuele geschiedenis te bestuderen, de werkelijke oorzaken van intra-/interpersoonlijke problemen te bepalen en.