I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Huiselijk geweld klinkt eng. Ik stel me meteen geschreeuw, vloeken, kapotte vaat, blauwe plekken, gescheurde kleding voor... Maar ik weet zeker dat geweld een andere kant heeft. Deze kant is stil, onopgemerkt, en het zijn allemaal heel fatsoenlijke mensen... Niemand schreeuwt... Wat Is dit onfatsoenlijk?! Raakt niet... Waarom is dit onaanvaardbaar?! Het is de rustige kant die je ideeën in kleine druppels aantast, je grenzen ondermijnt met een nagelvijl, giftige houdingen in je hersenen eet: 'Weet je nooit wat je wilt?! ' 'Schaam je, je wilt je moeder niet helpen, ze is moe!' etc. Deze druppeltjes komen heel duidelijk tot uiting in het voorbeeld van ouders met tieners. Tieners zijn al anders, je moet met ze onderhandelen, ze verdedigen hun territorium, het is belangrijk om naar hun mening te luisteren, en vooral hier is dit zichtbaar...Ouders beginnen uit te barsten van ideeën. Ik zal er een paar geven: Idee 1. "Je hoeft de deur van de kamer niet te sluiten, het is belangrijk dat de deur altijd open staat, wie weet wat hij daar doet?!" oud, woont alleen met zijn moeder, en het is waar dat hij veel verschillende dingen in de kamer kan doen. En dus leeft hij altijd in het volle zicht van zijn moeder... Idee 2. "We gingen oma helpen en jij bent bij ons, we gaan niet alleen. Mama en papa zijn niet erg bereid om te gaan helpen." hun schoonmoeder naar de datsja, ze gaan omdat het moet, ze kunnen geen nee zeggen, ze moeten elk jaar gaan helpen bij het plukken van tomaten. Neem ze dan mee naar huis, leg ze op de grond en wacht tot ze van groen naar rood verkleuren. Gooi dan de helft van de tomaten weg, want zoveel kan niemand eten. En deze arme tiener krijgt simpelweg te horen dat we zondag gaan. Niemand waarschuwt hem zelfs maar vooraf, vraagt ​​hem niet of hij dat wel of niet mag... "En je schaamt je er niet voor om met zo'n gezicht naar je grootmoeder te gaan... Wel, wij zijn de enigen die dat hebben om deze tomaten te plukken, wen aan het volwassen leven." Idee 3. "Je weet nooit wat ze niet leuk vindt, ik ben eraan gewend." Een 15-jarig meisje vraagt ​​haar moeder om haar niet "Konijn" te noemen... als antwoord: "Konijn, jij bent gewoon" Ik hou niet van je moeder, maar je moeder heeft zoveel voor je gedaan.” .Ik heb nog steeds deze ideeën voor een boek, je kunt gewoon schrijven en schrijven...Ik denk dat dit niet het laatste bericht is...I Denk je dat je je eigen stukjes huiselijk geweld hebt, stil en bijtend? Ik zal blij zijn als je het deelt.