Het Super Mario-effectWaarom is het de moeite waard om het leven als een computerspel te behandelen? Laten we het uitzoeken. Waar kwam het Super Mario-effect vandaan? Niet zo lang geleden voerde Mark Robert, een moderne beroemde YouTube-blogger en TED-spreker, een voormalig NASA- en Apple-ingenieur, een interessant onderzoek uit. Hij nodigde zijn volgers uit om een ​​eenvoudig spel te spelen dat hij samen met een vriend had gemaakt. De essentie ervan was dat het nodig was om een ​​geprogrammeerde machine door een eenvoudig labyrint te leiden. Gebruikers moesten een reeks opdrachten maken en op de knop "Let's go!" drukken. en toen begon het virtuele voertuig te bewegen volgens de gegeven commando's. Robert legde zijn abonnees uit dat het doel van zijn experiment was om te bewijzen dat iedereen kan programmeren, ongeacht leeftijd, geslacht en beroep. Als gevolg hiervan speelden bijna 50.000 internetgebruikers het spel. Later werd echter bekend dat zijn doel anders was. De voormalige ingenieur wilde de reacties van mensen analyseren, rekening houdend met de "boetes" die in het spel waren ingebouwd. De blogger ontwikkelde echter twee verschillende versies van het spelprogramma. In het eerste geval werd er een bericht op het scherm weergegeven als een deelnemer de verkeerde code had aangemaakt en het doolhof niet had voltooid: “Mislukt. Probeer het nog eens”, maar hij behield zijn punten. In de tweede was alles anders, inclusief de tekst met een fout: “Het werkte niet. Je hebt vijf punten verloren. Probeer het opnieuw.” Op het eerste gezicht lijkt het verschil klein. Door dit experiment konden we echter iets leren over de menselijke psyche. Hoe verliezen mensen beïnvloeden. De resultaten van de spelers uit de twee groepen waren verschillend. Van de vertegenwoordigers van de eerste volbracht 68% van de deelnemers de taak, en de tweede - slechts 52%, zo blijkt, 16% minder. Robert analyseerde ook hoeveel pogingen gebruikers hadden voordat ze het opgaven. Het bleek dat volgers die geen punten verloren een grotere kans hadden om de taak te voltooien en toch de auto door het doolhof te leiden. De voormalige ingenieur kwam tot de conclusie dat de proefpersonen die meer pogingen deden om het doel te bereiken een grotere kans van slagen hadden. vergeleken met degenen die het in het allereerste begin opgaven. Volgens de auteur van het onderzoek is het verschil tussen beide groepen dat de deelnemers verschillende meldingen over de fout ontvingen. En natuurlijk behandelden ze haar anders. Als resultaat van dit experiment ontwikkelde Robert een psychologische truc, die hij de naam Super-Mario-effect gaf. De essentie is het vermogen om gemakkelijk op nederlagen te reageren en geweldige resultaten te behalen. Voordat we dieper ingaan op dit effect, zal ik je vertellen hoe we reageren op falen en hoe dit ons gedrag beïnvloedt. Als we kijken naar het verlangen om rijk te zijn, kunnen we samenvatten dat rijk willen zijn betekent niet willen arm zijn. Als iemand wil slagen, blijkt dat hij geen mislukking wil. Het blijkt dat armoede het antoniem is van rijkdom, en verlies het antoniem van overwinning. Dit is precies wat veel mensen denken. Het blijkt dat mensen negatief reageren op mislukkingen. Bovendien is de angst voor geluk zo sterk dat het iemand zelfs kan dwingen zijn beoogde doel op te geven en zelfs zijn zelfrespect kan ondermijnen. Maar het punt ligt niet in de mislukkingen, maar in de houding tegenover hen. Als we terugkeren naar het spel van Robert, kunnen we zien dat de deelnemers van alle groepen nederlagen hadden, maar dat ze er anders op reageerden. In de echte wereld noemen we mislukkingen iets slechts, we vinden ze beschamend, we denken dat ze iets zijn dat niet had mogen gebeuren. Of we beschouwen ze als iets dat verborgen moest blijven voor dierbaren. En als onze omgeving ons zegt positief te blijven en het opnieuw te proberen, is het gemakkelijker voor ons om op te geven dan om risico's te nemen. Maar het Super Mario-effect zal ons helpen anders op onze mislukkingen te reageren. Wat is het Super Mario-effect Kleine Robert was een fan van het computerspel over Mario. Hij besteedde uren aan het besturen van de hoofdpersoon om alle niveaus te voltooien. De blogger is ervan overtuigd dat wanneer iemand begint te spelen en faalt op het eerste niveau, hij begint te geloven dat hij niets heeft.