Van de auteur: Meer informatie op de websitepagina - Website van de auteur - In het boek van Anteny de Melo “One Minute of Stupidity” las ik ooit de volgende gelijkenis over ouderschap: “Een moeder vroeg wanneer het beter was om een ​​kind op te voeden, dochters. - Hoe oud is zij? - vroeg de Meester. - Vijf. - Vijf jaar! Ren snel naar huis! Je bent al vijf jaar te laat.’ Nu twijfelen de meeste mensen er waarschijnlijk niet aan dat ze zo vroeg mogelijk moeten beginnen met het opvoeden van hun kind. Met de vraag wat de beste tijd is om een ​​kind groot te brengen, wendde ik me tot vrouwen die net een baby verwachtten, of die onlangs moeder waren geworden. Sommigen van hen zeiden dat het noodzakelijk is om een ​​kind vanaf zijn geboorte op te voeden, anderen geloofden dat onderwijs begint wanneer de baby op woorden begint te reageren en ze begint te begrijpen. Dus wanneer? Om deze vraag te beantwoorden heb ik nog een oude oosterse gelijkenis: “Er was eens een vrouw die net bevallen was, naar een wijze gekomen en vroeg om advies over hoe ze een kind slim, vriendelijk, wijs en alwetend kon opvoeden. De wijze antwoordde haar echter: "Mijn liefste... je bent 9 maanden te laat." Het blijkt dat het opvoeden van een kind al lang vóór zijn geboorte begint. Namelijk wanneer er net een nieuw leven ontstaat in het lichaam van zijn toekomstige moeder. Het is natuurlijk moeilijk te geloven dat een kleine nieuwe cel die zich zojuist in het lichaam van een vrouw heeft gevormd op de een of andere manier kan reageren op wat er in of rond de moeder gebeurt... Maar het is zo! moeder met een ongeboren baby, de bloedcirculatie is voor beide hetzelfde, dus als de moeder een teveel aan adrenaline en cortisol in haar bloed heeft (hormonen die worden afgescheiden door de bijnieren in een staat van stress), dan bereiken deze zelfde stoffen het kind . Maar de baby heeft, in tegenstelling tot zijn moeder, niet het vermogen om met deze emoties om te gaan en erop te reageren. En als we hieraan toevoegen dat de baarmoeder in een dergelijke situatie vaak sterker wordt en de bloedtoevoer naar de baby afneemt, dan wordt de toestand van de baby volkomen triest. Er zijn veel verschillende onderzoeken op het gebied van de prenatale geneeskunde die beweren dat het kind vanaf de tweede helft van de zwangerschap een glimp van bewustzijn begint te krijgen. Ernstige stress in de derde of vierde maand van de zwangerschap zal hoogstwaarschijnlijk gevolgen hebben voor het zenuwstelsel; de hersenen van het kind zijn nog niet volwassen genoeg om informatie afkomstig van de moeder in emoties te vertalen. Emotie gaat niet alleen over voelen, maar ook over het geven van betekenis aan dat gevoel. Tegen de zesde maand van de zwangerschap (tegen de 25e week) is hij in staat sensaties in emoties te vertalen; de interne realiteit van het ongeboren kind begint vorm te krijgen onder invloed van emotionele informatie van de moeder. Nu we ervan overtuigd zijn dat het nodig is om een ​​kind op te voeden vanaf het moment van zijn conceptie, rijst de vraag: hoe moet dit worden gedaan? In feite zijn er nu nogal wat manieren van ouderschap vóór de geboorte. Ik noem slechts een deel: 1. Fysiek contact. Er is een methode om via aanraking een verbinding met de baby tot stand te brengen. Het bestaat uit een lichte massage, waarbij de buik wordt geaaid, zowel door mama als papa. 2. Muziek. Het wordt al lang erkend als een communicatiemiddel dat bepaalde informatie overdraagt. Wetenschappers hebben nu bewezen dat het luisteren naar gestructureerde muziek van hoge kwaliteit door de moeder tijdens de zwangerschap de neuronen van de baby versterkt en de vorming van nauwe functionele verbindingen tussen de hersenhelften bevordert. Als gevolg hiervan hebben kinderen een groter vermogen om te leren, lezen en vreemde talen onder de knie te krijgen. Ze hebben een zeer fijn ontwikkeld oor voor muziek. 3. Gesprek met de baby. Gesprekken bepalen de perceptie van de stem van de moeder, de vorming van de stem van de vader en andere gezinsleden. De frequentie van de geluidsgolf van de taal waarin communicatie plaatsvindt, ligt het dichtst bij het kind tijdens de periode van spraakverwerving, en als de moeder tijdens de zwangerschap een vreemde taal heeft gestudeerd of vreemde talen heeft gesproken, dan zullen de frequenties van deze taal zijn opgenomen in het bereik van aanvaardbaarheid..