Vader en moeder zijn de eerste hoofdpersonen door wie we de wereld ervaren.⠀Dit is de cast die in ons onderbewustzijn blijft, de standaard die we automatisch zullen hanteren wees gelijk aan, controleer of hij zijn eigen innerlijke kompas heeft.⠀Als een kind klein is, neemt hij wat er gebeurt nogal eenzijdig waar (dat wil zeggen, hij ziet niet het hele plaatje), hij registreert alleen wat op hem gericht is . En dit is normaal, omdat het bewustzijn van een kind nog onvolwassen is en het kind gelooft dat hij de reden is voor alles in deze wereld.⠀Dit is hoe de eerste indruk van ouders wordt gevormd. Dit is hoe het beeld van vader en moeder in het hoofd wordt geboren, wat de rest van het leven zal beïnvloeden, vooral bij het opbouwen van relaties met mannen.⠀Voor een harmonieus leven is het belangrijk dat dit beeld door een filter voor volwassenen wordt gehaald en vrijgegeven.⠀Dit is hoe we ons leven bevrijden van de grieven, verwachtingen en claims van kinderen - figuurlijk gesproken verwijderen we negatieve filters uit onze perceptie. Zo transformeren we onze oorspronkelijke cast.⠀Wat gebeurt er als de foto van een kind van mama en papa niet wordt herzien?⠀Stel je voor dat je een bepaald sjabloon hebt waarmee je je vader door de ogen van kinderen beschrijft. Die vader is bijvoorbeeld een tiran en een dronkaard die mij in de steek heeft gelaten, of vader is zachtaardig en gehoorzaam, of vader is onverantwoordelijk, of allemaal samen.⠀Als je dan in het volwassen leven een partner kiest, kies je ONBEWUST degenen die bij je passen. in deze beschrijving. Er is een optie wanneer uit het tegendeel wordt gekozen (anti-scenario), wat ook bepaalde consequenties met zich meebrengt.⠀ Als het beeld negatief is, zul je geen gezonde, sterke mannen waarnemen. Je zult ze letterlijk omzeilen, en je hormonale systeem zal nooit reageren op een kandidaat buiten je sjabloon. Dit is uw keuzebegrenzer. Het is alsof je uit het hele kleurenpalet bijvoorbeeld alleen groen kiest. En na verloop van tijd kan het zelfs lijken dat de enige manier om te leven “groen” is. Bij het verwerken van de ervaringen van kinderen is het niet nodig om ECHTE ouders te veranderen of los te trekken. Het is belangrijk om je innerlijke gevoel, je houding ten opzichte van wat er in het verleden is gebeurd, te veranderen. We hebben tenslotte niet de macht om het verleden of onze ouders te veranderen, en daarom hebben alle pogingen om iets te bewijzen aan levende ouders, liefde van hen te eisen, te verwachten dat ze eindelijk zullen liefhebben, waarderen, knuffelen - het heeft geen zin.