Als er pijn is, het verlies van iets of iemand dat heel waardevol en betekenisvol is, en het doet zoveel pijn dat je het niet wilt beleven, denken mensen dat ze ermee om kunnen gaan door het te verfraaien met ‘ballen van vreugde, nieuwe indrukken’. , ontdekkingen, aankopen”, d.w.z. met warme indrukken, negeren en ontkennen wat al bestaat: pijn. Ze vergissen zich. Er zijn vreugdevolle gebeurtenissen, maar die gaan voorbij, “het is alsof je in een theater zit”, zie je, je begrijpt dat je hier gelukkig zou moeten zijn, maar je KUNT het NIET voelen. Dan wordt de pijn erger, gaat naar binnen en verschijnt even later... misschien in de vorm van ziekte, depressie, paniekaanvallen... Mensen, leef je gevoelens, want door ze te ontkennen, ontken je een deel van jezelf - jezelf vernietigen. Je mist tijd in je leven die niet kan worden teruggegeven... Als je niets voelt, is het immers alsof je niet leeft. Als je één gevoel niet ervaart, is het onmogelijk om de andere gevoelens die er zijn wel te ervaren. De pijn die we hebben meegemaakt, geeft ons kracht en vertrouwen: ‘Ik kan omgaan met wat er zal gebeuren, wat er in mijn leven zal komen.’ Dit is hoe we opgroeien... en door levenscrises gaan.