Ik denk dat jullie allemaal wel eens de woorden hebben gehoord: “Ja, hij is infantiel.” Wat is infantilisme en hoe verschilt het van volwassenheid van de persoonlijkheid, zullen we in dit artikel analyseren. De kindertijd is een periode waarin het onmogelijk is om uit te leggen wat er in gevoelens en sensaties gebeurt. Het is normaal om in de kindertijd infantiel te zijn, wanneer hij niet weet hoe hij zijn gevoelens en verlangens moet uiten, er zijn alleen maar sensaties, en dit is echt een moeilijke periode voor een kind. En het is op deze leeftijd dat het kind een moeder nodig heeft die zich op het kind afstemt en de gevoelens van behoefte van het kind blootlegt. Gevoelens die we niet in woorden kunnen uitleggen, zitten in ons en kunnen ons kwellen. En het is belangrijk om niet alleen te voelen, maar ook te kunnen uitleggen wat er met je gebeurt op een manier die voor jou duidelijk is. “Iets in mij dat ik kan verklaren, maar het beheerst mijn leven” Velen van ons streven ernaar emotioneel volwassen te zijn, dat kan, het gebeurt onbewust, maar zo zijn we gemaakt, we willen volwassen worden en verantwoordelijkheid nemen, onze grenzen scheiden levens en de levens van anderen. Een volwassen persoon is iemand die aan zichzelf en anderen kan uitleggen wat er met je gebeurt. En dit is al de eerste stap op weg naar transformatie. Dit betekent niet dat er geen weerstand zal zijn, die zal er wel zijn, en dat is normaal. Maar je weet al wat er met je gebeurt. Je bent niet slecht, je verandert alleen maar. Een psychologisch volwassen persoon voelt zich niet beledigd; deze functie is beschikbaar voor kinderen, en als je beledigd bent, verkeer je in de positie van een kind. Een volwassene is boos; hij drukt zijn ontevredenheid op dit moment met woorden uit. En als boos zijn op je ouders als kind sociaal werd afgekeurd, ben je volwassen en kun je boos zijn, geef jezelf daar dan toestemming voor. Wat voel je? Hoe beter u uzelf, uw reacties en gevoelens kent en begrijpt, hoe minder mensen om u heen u zullen vertellen wat u moet doen en voelen. Je trapt er gewoon niet in. En als ik dit artikel lees, wil ik jullie voorstellen dat ieder van jullie eerlijk de vraag stelt: “Begrijp ik wel wat ik voel” en zo niet, dan stel ik voor dat je dit gaat leren. En dit zal onafhankelijk en in psychotherapie gebeuren - het zal een keuze voor jezelf zijn. Uw psycholoog, Larisa Degtyar Meld u aan voor een psychologisch consult via de link ➔ Aanmelden