Van de auteur: Dit is een oproep aan ouders. De tekst bevat veel informele, niet-literaire zinnen, een minimum aan terminologie. Dit is geen wetenschappelijk artikel, daarom vraag ik literaire critici en taalkundigen om mild te zijn)) Beste ouders, Ik heb besloten dit niet alleen met jullie te delen als psycholoog die reclame maakt voor zijn diensten, maar ook als moeder. Ik heb drie kinderen, de oudste is 25, de middelste is 16 en de jongste is 8 jaar oud. En zoals de ervaring van mijn ‘moeder’ heeft aangetoond, is het absoluut nutteloos en zelfs schadelijk om op de volgende manier te reageren: - begin zelf een intensieve strijd tegen het symptoom - zoek naar een verklaring en manieren om het symptoom te overwinnen op internet - overleg met vrienden of geliefden, vooral je moeder)) Ik vestig je aandacht specifiek op een systematisch terugkerend symptoom! Zeldzame, eenmalige onaangename toestanden van angst, woede, verlegenheid, verkoudheid, enz. - dit zijn volkomen natuurlijke reacties van een groeiend, zich ontwikkelend levend persoon, en het is voldoende om de situatie snel te begrijpen, informatie op internet te vinden, in boeken, te overleggen met je moeder, echtgenoot, vriend om ze te begrijpen en te overleven. als ik merk dat de toestand of het gedrag van mijn kind zich ‘problematisch’ begint te herhalen, is dit een signaal dat HIJ ALLEEN NAAR MIJ schreeuwt over iets dat heel belangrijk voor hem is, maar IK HOOR NIET, omdat ik zelf in mijn eigen lange termijn zit. langdurige of acute stress, omdat ik het erg druk heb met iets en gespannen omdat ik worstel met een nieuw levensprobleem, waarbij ik al mijn energie en aandacht erin steek. En op dit moment, wanneer er niet langer genoeg INNERLIJKE middelen zijn om een ​​gespannen situatie aan alle kanten op te lossen, begrijp ik echt dat ik een hoogwaardige, krachtige EXTERNE hulpbron nodig heb om mij te helpen, maar de hulpbron is geschikt! Dit zijn geen vrienden of moeder! Dit is geen internet of een boek! En zo’n normale, gekwalificeerde en ervaren psycholoog! En het is geweldig dat er zo'n mogelijkheid is voor mijn kind en mij om de verborgen oorzaken van de “zieke zone” op een milieuvriendelijke en zorgvuldige manier te onderzoeken en te begrijpen waar we verder moeten gaan om de toestand van het kind, onszelf en relaties. Laten we dus terugkeren naar het onderwerp van een terugkerend symptoom. Informatie gevonden op internet, van vrienden of geliefden, fungeert als een surrogaat: het wekt alleen de schijn van begrip van het probleem en de oplossing ervan. Achter elk symptoom schuilt immers een bijzonder verhaal! Ja, dat beweer ik niet, er is statistisch bevestigde en algemene informatie over het verband tussen een bepaald type symptomen en psychologische factoren. Maar we hebben het over het TYPE symptoom, en niet over de SPECIFIEKE toestand van een SPECIFIEK kind met zijn kenmerken van manifestaties. De ‘psychologische honger’ achter het symptoom, een lang onderdrukte basisbehoefte, vereist een antwoord op de vraag: wat voor soort behoefte wordt onderdrukt. En dan - zoeken naar ‘gezonde’ manieren van bevrediging die specifiek geschikt zijn voor mijn kind, mijn systeem, mijn situatie. Dergelijke antwoorden kunnen alleen worden verkregen als de juiste vragen worden gesteld en er een psychologische studie van onze geschiedenis wordt uitgevoerd.Volgende. Waarom is het absoluut nutteloos om het symptoom zelf te bestrijden? Het symptoom is niet alleen van het kind; de oorzaken ervan zijn niet tot hem beperkt. Het symptoom ontstaat in een specifiek SYSTEEM en treft alle leden van dit systeem (familie, clan, school, kleuterschool, enz.). En de redenen en oplossingen moeten juist binnen dit systeem worden gezocht (in de psychologie bestaat er zoiets als ‘codependency’). Het punt ligt niet in het symptoom zelf, maar in wat erachter schuilgaat: WELK ongehoord verzoek van het kind, DOOR WIE ongehoord, welke vitale behoefte wordt geschonden en door wie. Dit is op zichzelf niet de angst om alleen thuis te zijn, dit is geen neiging tot stelen, dit is op zichzelf geen strijdlust, geen grilligheid op zichzelf, geen luiheid op zichzelf! Elk symptoom is specifiek (ik herhaal: heel specifiek voor een heel specifiek symptoom.