De laatste tijd hoor ik voortdurend van mijn vrienden over de quarterlife-crisis, wat logisch is. Over twee weken ben ik 25, en het grootste deel van mijn omgeving bestaat uit leeftijdsgenoten. En velen van ons werden hier op de een of andere manier door getroffen. Ik zeg meteen dat we op de universiteit, binnen het kader van de academische psychologie, helemaal geen rekening hielden met de crisis fase van de vroege volwassenheid (van 21 tot 35) en + - valt samen met de inhoud. Gedurende deze tijd is het noodzakelijk om met drie gebieden om te gaan.🌚 Mijn favoriete werk.🌚 Een gezin stichten (trouwens, tegenwoordig kun je dat alles noemen. jij beschouwt familie zelf als een gezin.🌚 En als toetje jouw plaats in de samenleving, op een minnelijke manier. Nu we uit de tienercrisis zijn gekomen, hadden we ideeën moeten vormen over wat we willen van het leven (ook op deze gebieden). Vermenigvuldig ze met jeugdig maximalisme, vervolgens met je verwachtingen en natuurlijk ook met de verwachtingen van je ouders. Voeg ook verhalen toe over wonderkinderen, allerlei boeken en films, en natuurlijk nergens zonder succesvol succes. Het resultaat is een soort wilde foto die weinig met de werkelijkheid te maken heeft. En de verwachting is dat je dit op je 25e zeker gaat bereiken. En dit is complete onzin. De situatie wordt verergerd door vrienden en kennissen die massaal beginnen te trouwen. En het lijkt erop dat je al aanzienlijk te laat bent. Ga op je saaie baan zitten en het leven gaat verder zonder jou. In Tik Tok verdienen kinderen normaal geld, en je hebt een 5/2 schema en eindeloze duisternis. En over het algemeen ben je zelf nog een kind, hoewel je volgens je paspoort een volwassene bent. En dit is de norm. De intensiteit van de ervaring kan variëren. Sommige mensen kunnen het simpelweg niet verdragen, terwijl anderen deze crisis helemaal niet merken. Ik denk dat dit in veel opzichten wordt bepaald door ons contact met onszelf, het vermogen om ons eigen leven te leiden en volgens onze eigen regels te spelen. Het is triviaal om te weten wat we willen. Dit moet overigens ook geleerd worden. Elke crisis is een zeer ellendige toestand. Pijnlijk. Wat al verouderd is, wordt vernietigd. Er worden nieuwe dingen onthuld. Een crisis is een moment van kwetsbaarheid, maar tegelijkertijd van grote creativiteit. Het moment waarop je je nieuwe leven creëert. Je komt er vrij van onzuiverheden en zonder ballast uit. En dit heeft natuurlijk zijn eigen prijs. Door het te betalen, word je jezelf.