Ataki paniki (PA) charakteryzują się falą silnego i nagłego niepokoju. Mogą być wynikiem nieprzyjemnego doświadczenia, takiego jak utknięcie w windzie, lub mogą pojawić się niespodziewanie. Wiele osób doświadcza PA przynajmniej raz w życiu. Niektórzy są przez nie prześladowani raz po raz. Częste PA mogą być destrukcyjne i wyniszczające. Napady padaczkowe są bardzo przerażające, dlatego w międzyczasie ludzie bardzo martwią się ich nawrotem i rozważają strategie ich uniknięcia. Jeśli spotkałeś PA i boisz się ich powrotu, ta informacja będzie dla Ciebie przydatna. Osoby cierpiące na zaburzenia lękowe mają nawracające ataki paniki, martwią się o ich powrót i starają się podejmować różne działania, aby zapobiec ich nawrotom. STRACH PRZED POWROTEM PANIKI – tak można zdefiniować zespół lęku napadowego. Czasami kroki, jakie ludzie podejmują, aby poradzić sobie z atakami paniki, są bardziej szkodliwe niż pomocne. Obejmują one od stosunkowo nieszkodliwych (na przykład zawsze noś przy sobie butelkę wody na wypadek...) aż po uzależnienie od środków uspokajających i leków. Osoby cierpiące na zespół paniki starają się unikać sytuacji i działań, które mogą prowadzić do paniki. Przykłady najczęstszych sytuacji wyzwalających: jazda samochodem, zatłoczone miejsca, transport publiczny, aktywność fizyczna, małe pomieszczenia i duże otwarte przestrzenie. Takie unikanie może prowadzić do agorafobii. Agorafobii towarzyszy intensywny strach i prowadzi do unikania sytuacji, w których ludzie czują, że nie będą mogli łatwo opuścić lokalu lub nie otrzymają odpowiedniej pomocy w razie potrzeby. Podobny strach dotyczy wind, nieznanych miejsc i hałaśliwych tłumów ludzi. Osoby cierpiące na ciężką agorafobię mogą czuć się tak niespokojne, że nie są w stanie wyjść z domu. SYGNAŁY ATAKU PANIKI Fizyczne: uczucie braku oddechu, kołatanie serca, pocenie się, drżenie/drżenie, napięcie i ból w klatce piersiowej, nudności, zawroty głowy, mrowienie/drętwienie. Emocjonalne: derealizacja i depersonalizacja, strach przed utratą kontroli, strach przed zawałem serca/udarem, uczucie, że jedziesz. szalona wiara w to, że umrzesz. PRZYCZYNY ATAKU PANIKI PA jest spowodowana reakcją „walcz lub uciekaj” pojawiającą się w odpowiedzi na zagrożenie. takie zachowanie pozwala nam stawić czoła niebezpieczeństwu lub uciec od niego. Wcześniej tym zagrożeniem mogło być dzikie zwierzę lub np. zjawisko pogodowe. W dzisiejszym świecie zwykle boimy się trudności finansowych, wystąpień publicznych, a nawet kolejnego ataku paniki. Kiedy w organizmie pojawia się reakcja walki lub ucieczki, towarzyszą jej zmiany takie jak: - przyspieszona czynność serca, - pocenie się, - przyspieszony, płytki oddech; Te objawy fizjologiczne są przydatne w przypadku realnego zagrożenia życia i zdrowia; jednak w innych sytuacjach są zastraszające. Ponieważ napady padaczkowe są naprawdę przerażające, większość ludzi ma tendencję do unikania sytuacji, w których zwykle mają miejsce, i robi wszystko, aby się przed nimi chronić, na przykład zawsze mając pod ręką telefon komórkowy na wypadek, gdyby potrzebowali pomocy. Chociaż te zachowania zmniejszają lęk na krótką metę, zwykle pogarszają stan lęku napadowego. JAK RADZIĆ sobie z zaburzeniami paniki? Stan paniki można dość łatwo wyleczyć. Podstawowe narzędzia: Samokształcenie jest bardzo ważnym etapem, który pomaga ludziom zrozumieć przyczyny ataków paniki. Zrozumienie mechanizmu ich działania pozwala przestać się bać powyższych objawów, takich jak strach przed szaleństwem, zawałem serca itp. Ponadto pozwoli to ludziom uzyskać kontrolę nad swoim ciałem i umysłem, zwiększyć samopoczucie ciała. Najważniejsze punkty: - PA jest bardzo powszechne - PA NIE jest oznaką choroby fizycznej - Nikt w historii tego nie robił NIGDY nie zwariowałeś ani nie umarłeś w wyniku PA - Reakcja walki lub ucieczki jest bezpieczna - PA można skutecznie leczyć - Rekonwalescencja jest REGUŁĄ, a nie wyjątkiem Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) Pomaga:-zidentyfikuj momenty, w których doświadczasz PA - Rozwijaj tolerancję na nieprzyjemne zespoły paniki - Pokonaj strach przed nawrotem PA - Wznowij te czynności, które dana osoba zaczyna ignorować ze strachu przed terapią lekową PA * Leczenie farmakologiczne nie jest podstawą terapii w walce z PA. Dzieje się tak dlatego, że trudno pokonać takie lęki, unikając ich bez stawienia im czoła. Jednakże PA często współistnieje z innymi zaburzeniami: na przykład depresją lub agorafobią; w takim przypadku wskazane jest zastosowanie leków. Ponadto leczenie farmakologiczne może być pomocne w zmniejszeniu poziomu lęku. Zmniejszając stres i niepokój oraz rozwijając nowe wzorce zachowań, możesz poradzić sobie z atakami paniki. *Wszystkie leki można stosować wyłącznie na zalecenie lekarza. Samoleczenie jest niebezpieczne. STRATEGIE WALKI Z PANIKĄ Poznawcze Osoby cierpiące na zespół paniki mogą być bardzo wrażliwe na objawy fizyczne przypominające zaburzenie paniki, takie jak mrowienie ciała, zawroty głowy i szybkie bicie serca. Dzieje się tak dlatego, że wierzą, że takie reakcje są uwarunkowane nadchodzącym atakiem paniki. W rezultacie u wielu osób nabywa się nawyku „przeglądania” swojego ciała w poszukiwaniu niezwykłych wrażeń. Ludzie często błędnie wierzą, że ataki paniki wywołają zawał serca lub szaleństwo. Ponadto często nie doceniają swoich możliwości radzenia sobie z paniką, na przykład martwią się, że nie będą w stanie samodzielnie się uspokoić lub uzyskać pomocy z zewnątrz. Strategie poznawcze mają na celu pomóc ludziom zmienić nawykowy sposób myślenia. Zaznajomiając się z możliwościami przezwyciężenia destrukcyjnych osądów, ludzie mogą zmniejszyć swój niepokój związany z nadchodzącymi PA i pielęgnować poczucie pewności siebie. Zachowanie Najczęstsze wzorce kształtowane u osób chorych na PA: - unikanie (omijanie nowych i ważnych doświadczeń ze strachu przed PA, np. odmowa pójścia na koncert ulubionego zespołu ze strachu przed byciem w tłumie) - zapewnianie bezpieczeństwo (wyrażające się w zachowaniach wyborczych, które wydają się mniej niepokojące dla danej osoby, np. poproszeniu znajomego, aby przyszedł, aby nie zostać sam na ulicy. Wybór takich opcji zachowania jest bardzo wygodny i krótkotrwały, ale na dłuższą metę uniemożliwia to przezwyciężenie lęku behawioralnego. Strategia polega na zaprzestaniu unikania, aby zbudować pewność siebie i odporność na sytuacje lękowe. Przezwyciężanie objawów lęku. Głęboki oddech, aby uspokoić uczucie paniki, spróbuj wykonać 3 wdechy. sekund, wydech przez ponad 3 sekundy. Obserwuj, jak powietrze dostaje się do nosa, gardła, klatki piersiowej, żołądka. Powtarzaj cykl oddychania przez co najmniej 3 minuty lub do całkowitego ustąpienia objawów paniki . Przesuń swoją uwagę Osoby cierpiące na zespół paniki mają zwyczaj skupiania się na reakcjach swojego ciała, aby śledzić objawy paniki. Spróbuj zauważyć moment, w którym zaczynasz zwracać uwagę na reakcje swojego organizmu skupienie uwagi na niektórych wydarzeniach na zewnątrz. 3. Odwróć się od nieprzyjemnych emocji i myśli Osoby cierpiące na zespół lęku napadowego mają tendencję do wyolbrzymiania negatywnych aspektów i bagatelizowania swojej zdolności radzenia sobie z nieprzyjemnymi objawami. Spróbuj spojrzeć na siebie z drugiej strony: zrób listę. Dodaj do tego listę swoich najmocniejszych cech – być może z pomocą przyjaciół lub bliskich. Zawsze miej ją przy sobie i przeczytaj ją ponownie, gdy tylko przyjdą Ci do głowy złe myśli. Wypisz te wydarzenia, z którymi Twoim zdaniem poradziłeś sobie znacznie lepiej, niż się spodziewałeś. Dodaj je do swojej listy. Przeczytaj ponownie, jeśli nie jesteś pewien, czy poradzisz sobie z tą sytuacją; przypomnij sobie sytuacje, w których spotkałeś PA i mogłeś je przezwyciężyć z godnością. Spróbuj zracjonalizować swoje!