Auteur: Vitaly Pichugin Bron: http://www.nlplife.ru/We zien niet de wereld zelf, maar de weerspiegeling ervan in ons bewustzijn. Vervolgens formuleren we ons idee van de werkelijkheid, schetsen we een beeld van wat ons omringt. In hoeverre doen wij dit zelf, in hoeverre schetsen zij een beeld van de wereld voor ons? WHO? In de eerste plaats ouders en opvoeders. Het beeld van het kind van de wereld is duidelijk, slechts een wit laken. Ouders zullen de eerste lijnen trekken, sommige recht, sommige krom - het maakt niet uit, het belangrijkste is dat na de geboorte het beeld van de wereld gevuld is met andere mensen, zoals ze willen. • Als je wilt, schilderen ze het prachtig, als je niet wilt, schilderen ze het zwart, dit heet een ongelukkige jeugd. De baby zelf weet nog niet hoe hij moet tekenen, dus de allereerste foto wordt vaker gevormd door ouders, minder vaak door oppas, andere kinderen en leraren. In feite is dit een combinatie van verschillende, soms willekeurige, afgedrukte afbeeldingen. • Dit is hoe kinderen angsten inprenten, plotseling, scherp, beangstigend. Het is alsof er zwarte vlekken op het beeld van de wereld vallen. Goed nieuws. Ongeacht wie en wat ons in onze kindertijd aantrekt, wij, volwassenen, kunnen altijd het penseel in eigen handen nemen en het beeld schetsen van de wereld die we nodig hebben. • In ons leven zijn we zelf kunstenaars. Je kunt het canvas volledig bedekken met witte verf en opnieuw beginnen met schilderen. Of teken eenvoudigweg mislukte momenten uit het verleden opnieuw. Kijk, ergens is het scheef geschilderd, pak een penseel en doe het goed. Wie stopt er? Er zijn mensen die naar het scheve leem in hun leven kijken en lange tijd speculeren over wie en hoe het beeld van een helder leven op zo'n manier zou kunnen verpesten. De tijd verstrijkt, het beeld van de wereld sterft samen met de eigenaar. • Je kunt je hele leven lang treuren over de zwarte tinten die iemand in jouw beeld van de wereld heeft gebracht, maar pak nooit een penseel om het op de gewenste manier te corrigeren. Wie houdt je tegen? Als je niet voortdurend aan je schilderij werkt, zal het met de jaren onvermijdelijk vervagen en zullen de vroegere kleuren verloren gaan. Daarom moet je voorbereid zijn. Als je plotseling de interesse in het leven verliest, betekent dit dat je al een hele tijd niet aan jezelf, aan je wereldbeeld, hebt gewerkt. Of laat andere mensen je canvas overnemen. Waarom zou je dan verbaasd zijn over wat ze voor je tekenden? Dit zijn hun verlangens, interesses, ‘wensen’. • Wat doen ze in jouw wereld? Neem de borstel in je handen. Verbeter het. Niemand anders dan jij bent de kunstenaar in je leven.