Van de auteur: De relatie met voedsel wordt gevormd vanaf de kindertijd, wanneer voeding de basisbehoefte van een kind is. Door te voeden brengt de moeder haar houding ten opzichte van het kind over: liefde, zorg, het vermogen om naar de behoeften van het kind te luisteren of haar beslissing op te leggen (bijvoorbeeld wanneer de moeder het kind niet op verzoek voedt, maar per uur). Later kan het kind proberen zijn ouders een plezier te doen, door te laten zien dat hij goed eet, omdat hij hiervoor wordt geprezen en wordt uitgescholden als hij niet klaar is met eten en slecht eet. Dit wordt ook mogelijk gemaakt door prikkels en beloningen in de vorm van snoep en snoep. De relatie met voedsel wordt gevormd vanaf de kindertijd, wanneer voeding de basisbehoefte van een kind is. Kinderen maken geen onderscheid tussen gevoelens van honger en angst. In de ervaringen van het kind zijn gevoelens van verzadiging, veiligheid en liefde nauw met elkaar verbonden. Door te voeden brengt de moeder haar houding ten opzichte van het kind over: liefde, zorg, het vermogen om naar de behoeften van het kind te luisteren of haar beslissing op te leggen (bijvoorbeeld wanneer de moeder het kind niet op verzoek voedt, maar per uur). Later kan het kind proberen zijn ouders een plezier te doen, door te laten zien dat hij goed eet, omdat hij hiervoor wordt geprezen en wordt uitgescholden als hij niet klaar is met eten en slecht eet. Dit wordt ook mogelijk gemaakt door prikkels en beloningen in de vorm van snoep en snoep. Via voedsel krijgt een kind aandacht, zorg en liefde. Daarom is het belangrijk om vanaf de vroege kinderjaren de juiste houding ten opzichte van voeding en eetgewoonten te vormen. Zonder het te merken of te beseffen volgen volwassenen bepaalde negatieve scenario's, die in de toekomst vruchten afwerpen in de vorm van ongeordend eetgedrag, onvermogen om naar te luisteren. iemands lichaam en zich bewust zijn van zijn behoeften in de vorm van gevoelens van honger en verzadiging; de gewoonte om negatieve emoties te ‘eten’, te eten voor gezelschap als er geen honger is, en sociaal aanvaarde rituelen in acht te nemen; vervang het gebrek aan liefde en aandacht door eten, enz. “Totdat je eet, ga je niet van tafel.” Het kind ontwikkelt angst voor straf als hij niet klaar is met eten, als het bord niet schoon is. Op deze manier worden de behoeften van het lichaam genegeerd, zelfs zonder honger te hebben, gaat het kind voor een bord zitten en stopt het met geweld eten in zichzelf. In de toekomst leidt dit ertoe dat een persoon zijn behoeften, eetlust, verzadiging en honger niet voelt. Hij serveert zichzelf automatisch, op het geplande tijdstip, een vol bord en eet de hele portie op. Hoewel misschien slechts een halve portie "Een lepel voor mama" voldoende is om het lichaam te verzadigen... De aandacht verleggen van het proces van het eten van voedsel zelf en het vervangen door andere stimuli. In dit geval kan de ontwikkeling plaatsvinden van de gewoonte om andere doelen en behoeften door voedsel te vervangen. Het kan leiden tot gedachteloze en ongecontroleerde consumptie van voedsel, afleiding tijdens het eten, bijvoorbeeld tijdens het tv kijken of het lezen van een boek, iemand eet een hele doos chocolaatjes, enz. "Oh, zo'n brave jongen - hij heeft alles opgegeten..." Lof, beloning voor eten. Als het bord schoon is, wordt het kind geprezen, grootmoeders zijn blij en ontroerd als hun kleinzoon goed eet. En net als elke persoon daar is een verlangen om liefde en erkenning te ontvangen, het kind, dat ziet dat hij wordt geprezen, probeert het graag. Vooral ijverige kinderen ontwikkelen al op jonge leeftijd zwaarlijvigheid en een aantal gerelateerde problemen Voedsel. Wanneer ouders onvoldoende aandacht aan het kind besteden en zich vooral concentreren op de belangrijkste, vanuit hun oogpunt, uitingen van zorg: voeden en kleden, terwijl andere behoeften worden genegeerd aandacht. Als er alleen voor het kind wordt gezorgd als hij zich niet lekker voelt, wordt hij gedwongen ziek te worden om meer liefde te krijgen als hij aandacht krijgt voor voedertijd, dan zal hij van dit proces houden, maar niet van het ontvangen van de voedingsstoffen; noodzakelijk om het lichaam in stand te houden, maar voor de emotionele verzadiging die wordt verkregen door de aandacht van de ouders. “Hier heb je een snoepje voor” Belonen met eten bij goed gedrag en enkele handelingen. Snoep voor “iets”: doe je huiswerk -.