Van tijd tot tijd kom ik de boodschap tegen dat schuldgevoel een volkomen negatief fenomeen is, iets dat koste wat het kost moet worden opgegeven en dat de ontwikkeling en een volwaardig gezond bestaan ​​in de weg staat. Psychologen dringen er op hun pagina's op sociale netwerken bij mensen op aan om van schuldgevoelens af te komen. Ik wil graag van mening verschillen met deze aanpak. Ten eerste heeft alles wat in onze psyche ontstaat bestaansrecht en verschijnt daar niet toevallig. Elk gevoel, elke emotie heeft zijn eigen functie, zijn eigen rol. Ze verschijnt ergens voor, geeft ergens over aan. Zodat we beseffen, begrijpen, iets doen. Emoties helpen ons de wereld om ons heen te navigeren en dienen als indicator voor een goede of slechte gezondheid. En wijn is daarop geen uitzondering. Wijn als gids of brug naar iemands ware waarden Waarom hebben we wijn nodig? Het lijkt erop, wat is goed en wat is er nog nuttiger aan? Zwaar onaangenaam gevoel. Maar dankzij hem kunnen we ons realiseren dat we iets verkeerd hebben gedaan, verkeerd... We hebben een aantal van onze regels overtreden, een aantal van onze waarden overtreden. Schuld stelt ons in staat onze overtuigingen te volgen; de schijn ervan geeft aan dat we ergens een verkeerde afslag hebben genomen, dat we ervan zijn afgeweken. Dat wil zeggen, het dient als een soort gids. Maar de belangrijkste taak van schuldgevoel is om ons de KANS te geven om onze fout te CORRIGEREN, om terug te keren en de goede kant op te gaan, om ons te verontschuldigen, om op de een of andere manier de veroorzaakte schade te compenseren. Zodra we op de een of andere manier corrigeren wat we hebben gedaan, verdwijnt het schuldgevoel. Ze heeft gewerkt, haar rol vervuld en vertrekt. Het criterium voor hoe adequaat onze corrigerende maatregelen zijn voor de situatie is het verdwijnen van het schuldgevoel als gevolg daarvan. Bovendien fungeert schuldgevoel in dit geval als iets dat contact onderhoudt met dat innerlijke ‘ik’ van ons, dat weet hoe het in een bepaalde situatie correct moet handelen. Het dient als een soort brug naar onze echte waarden en overtuigingen. Neurotische schuldgevoelens. Hier moeten we een voorbehoud maken dat dit allemaal voornamelijk echte of echte schuldgevoelens betreft, terwijl we ECHT sommige van onze normen hebben overtreden. Er is ook neurotisch schuldgevoel. Het komt voort uit de angst om niet aan de verwachtingen te voldoen, niet aan verplichtingen te voldoen (ten opzichte van ouders, kinderen, collega’s). Bijvoorbeeld als we ons schuldig voelen in een situatie die helemaal niet van ons afhangt. We geven onszelf bijvoorbeeld de schuld van de dood van een geliefde die aan kanker is overleden. We geven de schuld dat we er niet op hebben aangedrongen om op tijd de dokter te bezoeken, niet de juiste dokter hebben gevonden, enz. Dit is een duidelijk voorbeeld van neurotisch schuldgevoel. Er zijn veel minder voor de hand liggende voorbeelden in het leven waarin neurotisch schuldgevoel kan ontstaan. Een moeder kan zichzelf bijvoorbeeld de schuld geven van het te vroeg spenen omdat ze dringend een operatie nodig had, en dan ziet ze de baby aan zijn vingers zuigen. En ze gelooft dat het haar schuld is, maar als je erover nadenkt, wordt het duidelijk dat er in die situatie weinig van haar afhing, ze kon de situatie niet veranderen, dus waarschijnlijk hebben we het hier over neurotische schuldgevoelens over hoe je dat kunt help jezelf in In het geval van neurotisch schuldgevoel vertel ik je in het volgende artikel waarom je vergeving kunt en moet vragen aan kinderen. Voel jij je vaak schuldig??