Dit artikel is een logisch vervolg op het artikel “Leven zonder verwachtingen” https://www.b17.ru/article/zhizn-bez-ozhidanij/Hoe leer je niet te wachten Hoe vaak wordt deze vraag gesteld tijdens cursussen en consultaties. Hoe leer je niet te wachten? Ooit stelde ik mezelf deze vraag ook, terwijl ik weer een teleurstelling ervoer. Ik wilde iedereen die deze vraag stelde, en ook mezelf, beantwoorden. Wees je bewust van mijn eigen ervaring en die van anderen. Analyseer en begrijp hoe elke verwachting eindigt. Als de verwachting (van liefde, een gebeurtenis, een man...) zo emotioneel is dat het teleurstelling en stress met zich meebrengt, dan is dit een ervaring. Hoe vaak moet je zo’n ervaring beleven om te begrijpen dat dit een patroon is? Elke kennis en ontwikkeling vindt plaats door het bewustzijn van de ervaring. Hoe vaak moet je je vingers in een stopcontact steken om te begrijpen dat dit zo is Hoe vaak moet je kokend water over jezelf gieten om deze ervaring op te lossen? Eén keer is genoeg om voor altijd te onthouden dat het pijn doet en dat je het niet hoeft te doen. Deze ervaring houdt de fysieke pijn snel in stand. Maar de mentale pijn van teleurstelling door onvervulde verwachtingen is soms sterker dan de fysieke. Wie maakt je een masochist die er eindeloos naar streeft om mentale pijn te ontvangen? verwachting om te begrijpen dat het resultaat van verwachting altijd hetzelfde is: teleurstelling. Waarom zijn de illusies van de verwachting belangrijk? verlangen om het te versnellen, een verlangen om te ontsnappen naar de toekomst, op het moment dat het gewenste doel wordt bereikt. Dit is de wens om een ​​prijs te ontvangen zonder er moeite voor te doen. Dit is een weigering van de realiteit, de niet-acceptatie ervan. En het leven is altijd alleen maar het moment ‘nu’. Terwijl we mentaal de toekomst tegemoet gaan, missen we dit onschatbare moment. Zonder in het huidige moment te leven, is het onmogelijk om jezelf te vinden en een gelukkig mens te worden. Wachten is de gril van een verwend kind dat slechts één speeltje eist, niet beseffend dat er andere zijn die waardevoller zijn voor zijn ontwikkeling. Dit is het verlangen om slechts één bekend pad te bewandelen en nieuwe ervaringen te weigeren. Het verlangen om te wachten en in de toekomst te kijken lijkt op het gedrag van een wispelturig kind dat alleen op een gesloten deur klopt omdat zijn favoriete speelgoed daar ooit lag. Het speelgoed en de kamers zijn al lang veranderd... misschien is het tijd om op te groeien met het speelgoed. Natuurlijk verandert het scenario elke keer een beetje. Dit is wat nieuwe hoop geeft. Als het vele malen wordt herhaald, is het tijd om na te denken over wie de auteur is, wie zo’n emotioneel script heeft geschreven, en is het niet tijd om het te herschrijven en bewust een andere keuze te maken? Waarom zou je je leven verspillen aan loze verwachtingen en nutteloze destructieve emoties? Impromptu is tenslotte altijd beter dan welke verwachting dan ook! Weet je nog? Kan hij dus een andere keuze maken en zijn leven veranderen in een eindeloze geïmproviseerde situatie, niets verwachtend en genietend van welk resultaat dan ook? Het belangrijkste is immers om een ​​doel te kiezen, de richting van de beweging te zien, en het leven zelf zal de beste oplossing bieden. En elke keer is dit een nieuwe ervaring, een nieuw bewustzijn, een nieuwe ontwikkeling! Het met dankbaarheid accepteren van alle omstandigheden van je leven opent nieuwe kansen, nieuwe geïmproviseerde ervaringen die nog niet in onze ervaring zijn gezien, en daarom is het onmogelijk om voorstellen! Auteur Galina Dubrovskaja