Lidiya Vladimirovna Matveeva, hoogleraar van de afdeling Psychologische Methodologie, Faculteit Psychologie, Staatsuniversiteit van Moskou, vernoemd naar M.V “Psychologie van de massacommunicatie”, waarin het probleem van de invloed van de media op de menselijke psyche en het probleem van de menselijke psychologische veiligheid in de mondiale informatieruimte wordt bestudeerd. Ze leidt de Commissie voor het toezicht op de implementatie van federale wet 436 onder de commissaris voor kinderrechten onder de president van Rusland voor kinderrechten. Lidia Vladimirovna deelde met de Psychological Gazette haar gedachten over de impact die de populaire animatieserie “Masha and the Bear” heeft op de psyche van het kind: - Psychologen die deel uitmaken van de expertgroep die mediaproducten evalueert in overeenstemming met de wet “Over de bescherming van kinderen uit informatie, waardoor hun gezondheid en ontwikkeling wordt geschaad”, werden ze geconfronteerd met het feit dat het niet altijd gemakkelijk is om met andere specialisten tot overeenstemming te komen over welke categorie 6+, 12+, 14+, 16+, 18+ moet aan een bepaald mediaproduct worden toegewezen. Het probleem doet zich voor bij het bespreken van de artistieke waarde van het product en de impact die het heeft op de psyche van het kind. De auteurs kunnen niet altijd het standpunt horen van psychologen die, rekening houdend met de ontwikkelingspsychologie, de langetermijngevolgen van de impact van bepaalde informatie op de psyche van het kind verklaren. Laten we een voorbeeld nemen van hoe de animatieserie "Masha and the Bear" kinderen beïnvloedt. Het is gemaakt volgens de wetten van de kinderperceptie en daarom vinden kinderen het leuk. Maar zoals we weten, is niet alles wat een kind leuk vindt nuttig voor hem. Als specialist ben ik van mening dat deze animatieserie de psyche van kinderen schaadt. Bovendien is het vanuit psychologisch oogpunt een ‘informatiebom’ die onder de Russische mentaliteit is geplant. Historisch gezien is in Rusland een vrouw degene die een man steunt, hem helpt bij zijn werk, hem emotioneel en energetisch voedt, accepteert, onzelfzuchtig spijt heeft en sympathiseert. De maximale belichaming van deze rol is een liefhebbende moeder die onzelfzuchtig haar liefde geeft. Het was deze positie van een vrouw die ons land eeuwenlang heeft geholpen de moeilijkheden te overwinnen en tegelijkertijd zichzelf te behouden. Het is dit beeld, onder meer belichaamd in de kunst. Dankzij de komst van informatietechnologie kunnen veel kinderen animatiefilms zien die door iemand zijn gemaakt. Welke beelden stoppen ze erin en hoe corresponderen deze beelden met onze mentaliteit? Laten we het eens hebben over wat kinderen op het scherm zien. Als je de videosequentie analyseert, kun je zien dat de afbeeldingen in de cartoon vrij snel veranderen: een kind dat vaak naar veel cartoonafleveringen kijkt, kan logoneurose ontwikkelen, omdat de cognitieve informatie die hij ontvangt niet wordt geassimileerd. In de eerste aflevering van de tekenfilm leren we de personages kennen. We zien nog niet iedereen, maar zodra het meisje op het scherm verschijnt, zien we de reactie van de dieren: alle kleine dieren verstoppen zich veiliger, omdat er een vernietigende kracht op komst is, wat gevaarlijk is. Vanaf het allereerste begin wordt de tegenstelling tussen het kind en de natuur vastgelegd. Als psychologen weten we dat jonge kinderen zich daarentegen vaak associëren met dieren; ze zien zichzelf als onderdeel van de natuur en in harmonie daarmee. De auteurs van de cartoon verbreken deze verbinding door het kind te laten zien dat de wereld om hem heen en iedereen die daarin leeft slechts middelen zijn om je doel te bereiken. Hoe ontwikkelt het plot zich verder? We zien dat het voor de heldin erg moeilijk is om de grenzen van haar gedrag te bepalen. We kunnen ons het oude Russische sprookje over Masha en de beer herinneren: nadat ze naar het berenhuis is gekomen, zit de heldin van dit sprookje niet aan tafel in de plaats van papa beer, maar kiest ze de plaats van de berenwelp, wat passend is voor haar leeftijd, dat wil zeggen de plaats van de jongste. Helaas gedraagt ​​​​de cartoonheldin zich anders en toont ze gebrek aan respect jegens de Beer (die tegelijkertijd zowel het beeld belichaamt van een dier dat heilig is voor ons land als het beeld van een vader) en voortdurend