I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

De angst voor open ruimtes of mensenmassa's wordt agorafobie genoemd. Dus waarom voelen sommige mensen zich op openbare plaatsen als een vis in het water, terwijl anderen gijzelaars worden van hun eigen appartement? Wat is agorafobie? In de moderne wereld woont een groot aantal mensen in grote steden. Soms worden steden als mierenhopen, waar al hun inwoners ergens naartoe rennen, gehaast, en ergens mee bezig zijn. Met de komst van stoomlocomotieven, stoomschepen en vliegtuigen zijn reizen en verplaatsingen van de ene plaats naar de andere gemeengoed geworden en dit verbaast niemand. Overbevolking van bepaalde regio’s en buitensporige verstedelijking zijn krachtige stressfactoren voor de ontwikkeling van psychische stoornissen. We hebben het specifiek over neurotische stoornissen, waarbij de belangrijkste triggerfactor in de buitenwereld ligt. Wat is agorafobie en is het zich ongemakkelijk voelen op openbare plaatsen een stoornis? Dit zijn de vragen die cliënten mij stellen, bang door de reactie van hun lichaam nadat ze in een open ruimte zijn geweest, een menigte mensen. Angst voor open ruimte of agorafobie is een psychische stoornis die behoort tot de categorie neurotische stoornissen. Maar in combinatie kan dit symptoom worden opgenomen in het klinische beeld van ziekten als schizofrenie, schizoaffectieve stoornis, depressie en paniekstoornis. Momenteel wordt deze pathologie niet alleen beschouwd als een angst voor open ruimtes. Angst voor mensenmassa’s en mensenmassa’s ontstaat ook onbewust. Het is dus niet de plek zelf die belangrijk is, maar de negatieve stimuli die een cascade van negatieve mentale en somatische reacties veroorzaken als reactie op deze stimuli. Aanvankelijk werd het triggermechanisme vertegenwoordigd door echte stress: je bevond je in een menigte bang door een explosie, in een afgesloten ruimte, op de vlucht voor negatief ingestelde mensen, zich in een werkelijk gevaarlijke situatie bevinden voor de gezondheid en het leven. De menselijke psyche heeft de neiging negatieve levenservaringen beter te herinneren dan positieve.2. Waarom komt agorafobie voor? De oorzaken van agorafobie zijn, net als elke andere neurotische aandoening, enorm en veelzijdig. Ze zijn een combinatie van vele factoren. Erfelijkheid speelt een aparte rol. Dit geldt voor mensen met een familiegeschiedenis van psychische stoornissen, alcoholisme, drugsverslaving en zelfmoord. In de regel is de angst bij dergelijke mensen sinds de kindertijd toegenomen. Organische pathologie van het zenuwstelsel kan de ontwikkeling van agorafobie veroorzaken. Overtredingen treden op als gevolg van alcoholgebruik, medicijnen, toxines, infectieziekten (encefalitis, meningitis, syfilis). Elk jaar neemt het aantal pathologieën van de hersencirculatie en hersentumoren toe, wat het functioneren van structuren negatief beïnvloedt. Psychotraumatische omstandigheden zijn in de meeste gevallen verantwoordelijk voor de ontwikkeling van agorafobie. Irrationele angst voor mensenmassa's of open ruimte kan ontstaan ​​nadat je midden in een militair conflict, een terroristische aanslag, een aanval op straat of verkeersongelukken zit.3. Wie is vatbaar voor de ziekte? Enkele statistieken Agorafobie komt het vaakst voor op jonge leeftijd (van 15 tot 25 jaar). Tijdens deze periode treden krachtige hormonale en fysiologische veranderingen in het lichaam op. Een persoon die nog niet volledig is gevormd, wordt met veel moeilijkheden geconfronteerd: misverstanden over academische disciplines, afwijzing van zichzelf en zijn lichaam, eerste mislukte liefde, conflicten met ouders en leraren, de wens om zich te onderscheiden van anderen, moeilijkheden bij het communiceren met leeftijdsgenoten, slecht gezelschap, het gebruik van psychoactieve stoffen (drugs en alcohol). De stressfactor bij het optreden van agorafobie bevindt zich dus in de externe en soms vijandige wereld. Inwoners van grote steden zijn meestal vatbaar voor neurotische stoornissen. Moeilijke werkomstandigheden, conflicten in het gezin, gebrek aan goede rust, gebrek aan slaap, slechte voeding en dagelijkse routine vormen een ernstige negatieve achtergrond voor