En opnieuw 1 september, of Wat te zeggen tegen een leerling uit het eerste leerjaar. De laatste zomer van vrijheid loopt ten einde... Ja, dit is waar. Alle daaropvolgende schoolzomerdagen worden overschaduwd door het ‘leesdagboek’, ‘zomeropdrachten’ en (oh horror!) het herbarium. Je hebt al een uniform, een rugzak, een etui en vervangende schoenen gekocht. De meeste ouders nemen het kiezen van een school ook heel serieus. Ik weet zeker dat uw kind kan lezen, in blokletters kan schrijven en goed kan rekenen. Bovendien ben je er waarschijnlijk in geslaagd hem ervan te overtuigen dat hij nog steeds naar school moet))). En veel kinderen zijn volwassen genoeg voor de eerste klas en beschouwen school rustig als een nieuwe fase in hun leven. Elke volwassene heeft zijn eigen ervaring met het schoolleven. Soms denken ze met verdriet terug aan school, soms met verontwaardiging en haat. Ik zou een beroep willen doen op de ouders en u eraan willen herinneren dat u een autoriteit bent voor uw kind, en dat alles wat hij van u over school hoort, zijn eerste schoolervaring zal zijn. Daarom is het waarschijnlijk niet nodig om die vreselijke vixen-leraar of gemene klasgenoten in levendige kleuren te beschrijven. Zelfs als het waar was. Laat uw kind naar school gaan om te studeren, en niet om zijn ouders te ‘wreken’. Help hem. Vertel hem dat hij een goede leraar zal hebben. Ja, precies goed, en niet “de beste”. Zijn klasgenoten zullen net als hij kinderen zijn, zij zullen zich ook zorgen maken en zich daarom misschien een beetje vreemd gedragen. Met deze eenvoudige woorden kan het kind teleurstelling voorkomen als hij de leraar plotseling niet leuk vindt, en onnodige stress. Over het algemeen bestaat de grootste fout uit opgeblazen of bevooroordeelde verwachtingen. Bedenk dat een leraar niet de beste moet zijn en met ouderlijke liefde van kinderen moet houden, of de organisator mag zijn van het buitenschoolse leven van uw kind. De leraar geeft les, en hij is dezelfde persoon als jij, hij heeft ook een gezin. De belangrijkste taak is om het kind te helpen het schoolcurriculum onder de knie te krijgen, meer niet. En de leerling moet op zijn beurt goed naar de leraar luisteren en zijn huiswerk maken, en niet zijn best doen om de leraar tevreden te stellen, tegen elke prijs de beste te worden of negatieve ouderlijke ervaringen te bevestigen. Waarschijnlijk hoef je de baby alleen maar uit te leggen dat zijn vader en moeder van hem houden, en de leraar geeft les. Dit zal de leerling behoeden voor de neurotische race om de aandacht van de leraar en hem in staat stellen meer tijd met leeftijdsgenoten door te brengen en relaties met hen op te bouwen. Het beste wat u voor uw kind kunt doen, is hem voortdurend het idee overbrengen dat de leraar goed is, dat alles wat zij eist volkomen 'legaal' en logisch is. Het is niet nodig om haar woorden en daden in de familiekring te bespreken. Als uw huiswerk te moeilijk of te lang lijkt, help uw kind dan en wees medelevend. Maar geef de leraar in geen geval hardop de schuld. Heb medelijden met jezelf, scheld de leraar mentaal uit. Als deze situatie een systeem wordt, bespreek dit dan persoonlijk met de leerkracht. Hoe minder je de leraar bespreekt, hoe adequater en positiever de houding van het kind ten opzichte van leren is - dit is een bewezen feit! Over het algemeen denk ik dat het belangrijkste bij de voorbereiding op school niet de lees- of schrijftechniek is, maar het vermogen om de aandacht vast te houden en anderen niet te storen. Als je je kind de regels van het sociale leven bijbrengt, zal zijn schoolleven behoorlijk comfortabel zijn. Leg uw kind uit dat alle kinderen verschillend zijn en verschillende vaardigheden hebben. Wat voor de één gemakkelijk is, kan voor de ander moeilijk zijn, maar dit maakt hem niet tot een slecht persoon die vriendschap onwaardig is. Het is ook belangrijk, vooral voor meisjes, om niet beledigd te kunnen worden. Je moet je belangen op sociaal aanvaardbare manieren verdedigen: uitleggen en onderhandelen. Gebruik in het algemeen de taal, leer met elkaar te praten, raak niet beledigd en zwaai met je vuisten als kinderen. En maak uw kind ook niet bang met school, behandel onderwijs, althans op de basisschool, niet als iets ‘levensbepalend’. Het kind leerde in het eerste leerjaar!