En ze gaan zeker weg, want psychotherapie (zelfs op de lange termijn) is niet voor altijd. Onze taak is om iemand te helpen op een nieuwe manier te leren leven en hem met deze vaardigheid los te laten. Iedereen vertrekt, maar ze vertrekken op heel verschillende manieren. Sommigen vertrekken helemaal aan het begin van het proces, zonder zelfs maar tijd te hebben om aan het werk te gaan. Het lijkt mij dat zulke klanten degenen zijn die veranderingen willen, maar niet willen veranderen. Na een paar bijeenkomsten wordt het duidelijk dat er hier geen magische knop is, dat je naar therapie moet gaan, je tijd en geld eraan moet besteden, met je ziel moet werken. Welnu, de persoon begrijpt dat deze optie niet voor hem is. Er zijn mensen die gebroken zijn door weerstand. Wanneer de eerste fase van het opbouwen van vertrouwenscontact is voltooid, beginnen we belangrijke en soms pijnlijke onderwerpen te benaderen. En dit is moeilijk, en de persoon kiest ervoor om alles te laten zoals het is. Sommigen verlaten de therapie om redenen waar ze geen controle over hebben. De geboorte van kinderen, verhuizen... En er zijn er die vertrekken. Ze vertrekken nadat ze veel werk hebben verricht, samen met de therapeut het Pad hebben bewandeld, weerstand hebben ontmoet en keer op keer hebben moeten omgaan, verborgen behoeften hebben aangepakt, pijnlijke gevoelens hebben ontmoet en stap voor stap veranderingen in zichzelf hebben opgemerkt. Ze vertrekken en spreken oprechte woorden van dankbaarheid. En zulke zorg is een feestdag, het is het beste cadeau. Te horen dat het verrichte werk je leven heeft veranderd, dat je nu totaal anders bent dan jezelf vóór de start van de therapie. Het is geweldig om dat te horen. Het hart is gevuld met vreugde en respect. Ik herinner me Bugental, die zei dat psychotherapie misschien wel een van de belangrijkste gebeurtenissen in je leven is. Goede therapeuten voor ons. En goede klanten!