Het komt voor dat iemand met een probleem komt dat hij op dit moment nog niet wil oplossen. Hij ziet of begrijpt niet eens de volledige diepte van het probleem. Hij denkt misschien dat het nog maar een klein beetje meer is, en alles zal zijn zoals voorheen. Of hij kan de reden nog steeds ergens zien, alleen niet in zichzelf. Maar hij heeft hulp nodig en heeft zijn situatie al bijna begrepen. Wat dan? Allereerst moet je dingen niet forceren. Tijd. Plaats. Omstandigheden. Alles moet vanzelf op het juiste punt samenkomen - je moet hem daar niet 'leiden', proberen te helpen en van jezelf een steunpilaar maken. En je moet het niet voor hem doen, de lessen van anderen overnemen, jezelf de gaten van anderen laten repareren. Het is duur en zal nooit werken. Een andere manier: geef hem een ​​schop - ja, vertel hem waar hij kunstmest kan halen - ja, maar graaf niet zijn eigen tuin voor hem... Je kunt hem bezig houden met ondersteunende maatregelen, en maatregelen. die hem steeds dichter bij die lijn brengen, nadat hij een stap heeft gezet waarbuiten hij zijn levenssituatie van aangezicht tot aangezicht onder ogen zal zien, maar beter voorbereid. Het is belangrijk dat iemand zijn eigen conclusies trekt. Hier trekken we ons, zoals ze in de Montessori-pedagogie zeggen, terug en wachten. We kunnen hem manieren bieden om die andere gebieden van zijn leven te versterken die ondersteunend kunnen zijn, we zullen niet toestaan ​​dat hij zich terugtrekt of zelfs volledig verwelkt onder het gewicht van het onvermijdelijke bewustzijn. , gebeurtenis, inspireer hem indien nodig om meer beweging bij te dragen, help hem indien nodig te vertragen... Je kunt hem, als iemand hiervoor ontvankelijk is, inspireren met positieve voorbeelden, gelijkenissen. Ondersteun indirect en bereid je voor, waarbij je duidelijk maakt dat alles kan gebeuren, maar dat de toekomst probabilistisch is en dat veel van jezelf afhangt. Het belangrijkste is niet wat er al gebeurt, maar hoe we reageren en wat we kiezen. We kunnen de buitensporige betekenis van de situatie verminderen. Verbreed bijvoorbeeld zijn horizon door te praten over het feit dat we altijd bestaan, dat dit specifieke leven slechts een kleine episode is op een lange reis, het is belangrijk waar je heen gaat. En vergroot tegelijkertijd het belang van wat onveranderlijk is. Je kunt hem universele hulpmiddelen geven. Herinner u bijvoorbeeld aan de kracht van gebed. En u kunt voor hem bidden als we zeggen dat psychologie de wetenschap van de ziel is. Al houdt ze zich vooral bezig met de geest, die ook tijdelijk is...