I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

In de loop van de jaren dat ik opgroeide, raakte ik zo gewend aan ontstekingen in mijn gezicht dat ik me zorgen begon te maken als mijn gezicht helder werd en de comedonen een paar dagen niet ontstoken raakten . Alsof er iets mis was, iets ongewoons. En nu moet je je op de een of andere manier anders gedragen. Nog een voorbeeld: op een dag scheurde een jongeman ligamenten in zijn been. Hij werd met succes geopereerd en zijn been functioneerde weer volledig. Maar hij was er zo aan gewend zichzelf als lichamelijk beperkt te beschouwen, dat wanneer er een of andere activiteit van hem werd verlangd (bijvoorbeeld helpen in de tuin of reparatiewerkzaamheden), hij waardig antwoordde dat hij dat niet kon, omdat hij bang was zijn been te belasten. . Nog een voorbeeld: elke keer dat iemand begon te werken, verergerde zijn allergie voor stof en verf, hoewel hij in rust deze geuren niet rook. Dus waarom worden we van tijd tot tijd ziek, of ‘houden’ we onze ziekte ons hele leven op afstand? ? naar jezelf? Misschien hebben we het ergens voor nodig? Beschermt ze ons ergens tegen? En zo vaak blijkt de “strijd” tegen de ziekte niet effectief te zijn en keert deze na enige tijd weer terug. Waarom? Misschien bleek het ‘terugtrekken’ in deze ziekte ooit de veiligste manier om de psyche te beschermen, terwijl alleen deze ziekte hielp om weg te komen van ondraaglijke ervaringen, ‘verboden’ gevoelens (woede, wrok, schaamte) , opwinding), en nu werkt dit mechanisme al zonder dat we het weten. Verkoudheid en griep kunnen ook als ‘levensredders’ dienen. Misschien was het als kind een manier om de aandacht van hun ouders te trekken. En nu, als volwassene, wordt deze methode nog steeds gebruikt, ook al is deze niet meer zo effectief. Dus als u een ziekte heeft die zich van tijd tot tijd herhaalt, controleer dan uw ziekte. Hoe vaak komt deze voor? Onder welke omstandigheden precies? Wat gaat eraan vooraf? Welke gevoelens ervaar jij? Wanneer verscheen ze voor het eerst? Hoe kon ze op dat moment ‘nuttig’ zijn? En in dit geval is het het beste om het probleem met een psycholoog op te lossen. Vervang samen met een specialist het gebruikelijke mechanisme van ‘ziekte krijgen’ door een meer onschadelijke, ‘gezonde’ manier van reageren. PS Ik heb het alleen over mogelijke psychologische redenen. Tijdens de acute periode van de ziekte is medisch toezicht en behandeling vereist.