I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Vaak helpen kunstwerken om te begrijpen wat moeilijk uit te leggen is. Ik raad iedereen aan die geïnteresseerd is in het leggen van contact met hun kind en niet alleen met hem, om de film 'Arrival', 2016 te bekijken. Als ik niet zo nauw met tieners had samengewerkt, zou ik de betekenis van deze film waarschijnlijk nooit hebben begrepen. Hoewel, hoe meer je doordringt in de essentie van verschijnselen, hoe moeilijker het is om ze uit te leggen. Hoe communiceer je met je kind? Zoals F. Dolto (Franse psychoanalyticus, kinderarts) tegen de gast zal zeggen. Als we gastvrij zijn, zullen we er veel aan willen doen om de persoon die bij ons komt zich goed te laten voelen, we zullen proberen zijn wensen te horen, te begrijpen en te accepteren. Ik heb het uiteraard niet over de gewone alledaagse communicatie, maar over datgene wat onze gast/kind de mogelijkheid geeft om zich te uiten, wat hem een ​​plek geeft, hem de kans geeft om een ​​persoon te zijn/te worden in de ogen van een ander. Hoe zou zo’n communicatie eruit moeten zien? Net als in de film ‘Arrival’, want de aliens zijn dezelfde gasten. Voor mij gaat deze film over hoe belangrijk persoonlijk contact is, en over hoe diep, accepterend, open en kwetsbaar het kan zijn. Net zo moedig als de heldin van deze film haar ruimtepak uittrekt in het bijzijn van buitenaardse wezens, legt een persoon die met een ander praat zijn ziel bloot. Er is moed voor nodig, dat is zeker. Ja, ik ben er zeker van dat het een vrouw is, een moeder – in de brede zin van het woord – die tot zulke onbaatzuchtigheid in staat is. Hallo Dalai Lama! Het is zo'n vrouw die elke dag haar familie en de hele wereld kan redden, zoals te zien is in de film. En in het centrum van deze wereld staan ​​een moeder en een kind, ze communiceren met woorden, hand in hand, oog in oog. En natuurlijk is er in dit wereldbeeld een man/vader, zijn rol is op het eerste gezicht niet zo belangrijk, hij bevindt zich ergens aan de periferie en bewaakt de grenzen, maar het is te danken aan zijn aanwezigheid, kalmte en bereidheid om op elk moment te hulp te komen zodat een vrouw kan ontspannen en in contact kan komen met deze kleine "alien". De wereld is dus geen cirkel, maar een driehoek. Hier heeft iedereen zijn eigen belangrijke plaats, niet verminderd of weggenomen, en niemand kan de plaats van een ander innemen, anders zal er een ramp plaatsvinden, de wereld is in gevaar. De zwakste, meest gevoelige schakel in deze keten is het kind. Hij is het die deze communicatie vooral nodig heeft, deze oprechte interesse in hem, die hem vervolgens kan beschermen tegen onnodige problemen en zijn ‘automatische piloot’ kan worden. Toch geloof ik dat het juist dit soort communicatie is dat hij, nog klein, “vitaal” nodig heeft. Met 'vitaal' bedoel ik zijn mentale leven, want dit maakt ons menselijk, laten we de Mowgli-kinderen niet vergeten, en de sleutel tot dit leven is onze taal, communicatie met anderen. De spanning waarmee de 'specialist' in deze film te maken heeft is bedekt met ongelooflijke kracht en komt in contact met de “alien”. Het is zo alarmerend als je niet precies weet wat je moet doen en elk woord je laatste kan zijn of iemands leven kan kosten, zoals op een hulplijn, nietwaar. En er moet met zoveel dagelijkse externe factoren rekening worden gehouden, en het allerbelangrijkste onder al deze stress is het niet verbreken van het contact, dat zeer kwetsbare en zeer belangrijke. En hoeveel geduld en psychologisch uithoudingsvermogen hier nodig zijn, je moet het risico nemen van deze 'ontmoeting' met een ander. Moeders kunnen deze lange afstanden 'rennen' wanneer deze dagelijkse spirituele bijdrage nodig is; voor vaders is het moeilijker, maar hun belangrijkste functie is het beschermen van grenzen, maar dat is een iets ander verhaal. Ben je bekend met eenzaamheid in twee of drie ? Tegenwoordig hebben mensen weinig oprechte belangstelling voor elkaar, zelfs binnen hun gezin doen ze gewoon dingen samen. De belangstelling voor kinderen beperkt zich tot de kwestie van school; de echtgenoten bespreken gezamenlijke aankopen en vakanties. Als je wilt dat je man je weer geïnteresseerd aankijkt, vraag hem dan: “Wat voelt hij op dit moment?” Deze vraag is zo verrassend, nietwaar? Dan verdwijnt de strijd om de macht en het antwoord op de vraag wie hier de belangrijkste (meest agressieve) is naar de achtergrond. Dit is niet langer zo belangrijk als er contact is, als er een communicatiemiddel is: onze taal. Het symbool daarvan in deze film was de telefoon. De telefoon kan mensen verbinden terwijl u luistert, afgestemd bent op een ander en!