Soms maken kinderen me kwaad. Ik ben erg boos. Ik wil schreeuwen, huilen, gooien en straffen. En dan vertrek ik. Ik verlaat gewoon de kamer, ren het appartement uit, neem een ​​pauze en stel mezelf de volgende vragen, waarna ik rustig kan praten, liefde kan geven en niemand kan straffen, inclusief mezelf. Vraag 1.✅Waarom wil ik mijn kinderen nu uitschelden? De antwoorden zijn heel verschillend, maar komen in de regel neer op het feit dat ze ook niet overeenkomen met mijn idealen van vriendelijkheid, goede manieren, kalmte en nauwkeurigheid. Of ze doen iets waardoor ik extra tijd van mijn leven zal besteden aan schoonmaken, repareren, kopen en mijn pleziertjes hiervoor inruilen.) Vraag 2.✅ Welk plezier van mij wordt nu belemmerd door mijn geliefde kinderen? , rustige wandelingen, telefoongesprekken, artikelen schrijven, een boek lezen, etc. En na deze vraag draagt ​​mijn onverzadigbare innerlijke schoonheidsspecialiste het primaat over aan de ethiek, die niet vreemd is aan het verantwoordelijkheidsgevoel en het realiteitsprincipe. Vraag 3.✅Welke zaden zal ik nu in de bodem van onze toekomstige relaties met kinderen zaaien en wat voor soort moeder zullen zij zich dan herinneren en aan hun therapeut beschrijven? Wil ik zulke zaailingen laten groeien in de ruimte van de eeuwigheid?) Vraag 4.✅Wat leer ik mijn kinderen nu? Kinderen leren altijd van hun ouders hoe ze moeten reageren en ermee om moeten gaan. Als ik schreeuw, zullen zij ook schreeuwen. Zullen mijn jongens hysterisch met hun voeten stampen😁 en luid schreeuwen tegen hun kleine kinderen🙊? Wauw! Vraag 5.✅Hoe gaat het met mijn kinderen? Meestal maken we ons zorgen over hoe we met iemand omgaan, we maken ons zorgen over onszelf, klagen, vloeken, uiten beschuldigingen. En meestal denken we op dit feest van emoties zelden na over hoe het nu met anderen gaat en of ze zich op het feest van iemand anders hebben bevonden en wanhopig op zoek zijn naar een uitweg. Dan kalmeer ik, kom en we hebben een dialoog. Het is dialoog, trialoog, quadriloog... En niet mijn rechtvaardige monoloog. Dit zijn mijn geliefde kleine kinderen en ik wil ze beschermen en liefde geven. Maar soms heb ik nog steeds geen tijd om eruit te springen en kan ik schreeuwen, zonder mij ooit uit te schelden. Maar voor hen is het redelijk veilig, omdat mijn kinderen er zeker van zijn dat ik heel veel van ze houd. Ondanks alles!!! #moederschap.