Van de auteur: Auteur - Elizaveta N. Orlova, gepubliceerd op Is er een verband tussen emotionele openheid en het vermogen om te visualiseren? Deze vraag had ik laatst. Het ontstond omdat er, als je twee en twee bij elkaar optelt, namelijk: na het overwegen van regressies bij cliënten, hun (cliënt) capaciteiten en resultaten, er zeker een verband bestaat. Dus als iemand op een bepaald moment in het verleden emoties heeft opgegeven of onderdrukt ze lange tijd , dan kunnen dergelijke acties ertoe leiden dat het voor hem moeilijk te visualiseren zal zijn. Eerst moet je de kluwen ontwarren, dat wil zeggen: eerst weer leren voelen, emoties ervaren zonder ze te ontkennen of ervan weg te gaan, jezelf toestaan ​​emoties de vrije loop te laten. Begin tegelijkertijd met dergelijk werk de gebeurtenissen in het leven te herinneren als gevolg waarvan de persoon 'zichzelf heeft afgesloten'. Geleidelijk aan, met respect voor jezelf en de mensen om je heen. Het proces is behoorlijk arbeidsintensief (gebaseerd op persoonlijke ervaring; ik heb een periode gehad waarin ik mijn gevoelens sloot, uitschakelde). Stel je voor dat je dingen in een koffer stopt, de een na de ander, in nette stapeltjes. Zo onderdrukken we emoties in onszelf en slaan we ze langzaam laag voor laag op. Dienovereenkomstig is het mogelijk om emoties op precies dezelfde manier te extraheren/los te laten: de een na de ander. Anders zal het wegwaaien. Simpelweg omdat bevrijding gepaard gaat met emotionele instabiliteit - het sterretje schijnt in alle richtingen tegelijk. Wanneer één laag wordt verwijderd, vindt er stabilisatie plaats, kalmeert de toestand en worden de voorwaarden geschapen voor de opkomst van het volgende deel. Pssst! Vrede, en opnieuw “pshsh!” Prima. Het belangrijkste is om deze impulsen in jezelf niet opnieuw te onderdrukken, emoties komen eraan - laat ze los. Hoe je jezelf in dit proces kunt helpen: Verleg de focus naar jezelf. Emotionele druk wordt geassocieerd met bepaalde mensen, dus het is erg belangrijk om geen beschuldigingen naar hen te uiten. Zoals mijn leraar zegt: we zijn niet alleen leraren voor elkaar, maar ook uitstekende trainers. Deze mensen hebben je geholpen een bepaalde vaardigheid en kwaliteit te ontwikkelen. Het kan in het begin moeilijk voor je zijn om dankbaarheid jegens hen te voelen; in de eerste fase kun je gewoon je focus verleggen naar hoe je de emotie voelt. Hierover later meer. Bepaal wat je voelt, benoem de emotie. Bijvoorbeeld: “Ik ben boos.” Geweldig! Dit betekent dat je je bewust bent van de toestand waarin je verkeert. Voel het in je lichaam. Emoties en gevoelens worden ons gegeven zodat we ze fysiek ervaren. Dit is onze ervaring. Dit is waarom we hier zijn (de reden voor de incarnatie). Richt daarom, op het moment dat u de effecten van emoties begint te voelen, uw aandacht op wat er op dit moment precies in uw lichaam gebeurt: waar, welke sensatie ontstaat, op welke plaats in het lichaam het blijft hangen, hoe u daarbij ademt moment. Sta jezelf toe de emotie te voelen. Ademhalingsoefeningen helpen je te kalmeren en je toestand in evenwicht te brengen. De meesten van ons hebben in onze kindertijd 'gebouwd': 'ga daar niet heen, je wordt vies', 'schreeuw niet, je wordt verkouden', 'stap niet in een plas, je wordt je voeten nat” (let op hoeveel ontkenning er in deze uitspraken zit), enz. Kijk in je herinneringen naar gevallen waarin je “vertraagd” werd. Emoties zullen naar buiten komen. Herhaal stap 1-4. Bewustzijn van ervaring. Wanneer de golf van emoties afneemt, stel jezelf dan de vragen: “Wat heeft deze ervaring mij opgeleverd?”, “Hebben soortgelijke situaties mij eerder overkomen?”, “Zijn dit mijn emoties of reageer ik op dezelfde manier als mama (of papa, of iemand familie)?” Zorg ervoor dat je jezelf in de watten legt: doe wat je vreugde geeft, neem tijd voor jezelf Positieve emoties. Niet alles in je leven is zo somber; er waren ook fijne momenten. Onthoud ze en let ook op je lichamelijke sensaties. Voor degenen die zich bezighouden met spirituele oefeningen is emotionele openheid een soort must-have, omdat het helen van het emotionele lichaam het innerlijke kind geneest, waarbij je al je emoties (zowel positief als negatief) en verleden accepteert. Ervaringen Bij mijn afspraak was er een jonge vrouw die antwoord kreeg op haar vraag over de taken en doelen in het leven: leren zich te verheugen zoals kinderen zich verheugen, zich te verheugen in het lichaam, te bewegen, naar de kinderen te kijken ,.