Het maakt niet uit welke religie je studeert, ongeacht welke psychologische theorieën je bestudeert, één idee loopt overal als een rode draad: er zijn geen slechte en geen goede. Er zijn twee beginpunten in jou. Er is essentie en maskers. Gerechtigheid en zonde. Bewustzijn en patroon. En als je de eerste ontwikkelt, dan doet het in eerste instantie pijn. Om tot de kern te komen, moet je immers de schil doorbreken. Een omhulsel van alles wat oppervlakkig, vreemd en valselijk opgelegd is. Je ware zelf ontdekken is echt niet eenvoudig. Maar het is het waard. Want dan komt het goed. Volgens mijn hart. Naar je zin. Maar we zijn allemaal zo ontworpen dat we nu ‘goed’ willen. Daarom beginnen we onze tweede staat te cultiveren. Vals. Bedacht. Opgelegd. En dit is heel begrijpelijk. Dit is hoe wij onszelf verdedigen. Van waarheid, trauma, fouten. We vragen onze psyche om pijnverlichting. En wij snappen het. En dan, wanneer de ‘bevriezing’ begint ‘weg te gaan’, voel je een wilde pijn. Het is vele malen groter dan alle voorgaande ervaringen. En je roept: “Nee, dit is niet van mij! Geef me nog een pil!” Je slikt de drug keer op keer, vergeet jezelf en vlucht voor de realiteit. En dus - in een vicieuze cirkel. Op een gegeven moment begrijp je niet meer waar je bent en waar het masker is. Je bent zo ver verwijderd van je ‘goddelijke zelf’ dat je begint te twijfelen of het wel in mij zat? En dit is de eerste stap naar bewustwording. Om terug te keren naar jezelf. Tot je kern. Naar jouw essentie. We zijn allemaal verschillend. Wij ontwikkelen ons anders. Iemand die eenmaal van zijn pad is afgeweken, realiseert zich snel dat hij het verkeerde pad volgt, en keert halsoverkop terug. Voor sommigen is een reis door het leven ondenkbaar zonder hun favoriete hark, waar ze keer op keer op staan ​​en op dezelfde plek tegen dezelfde hobbel aanlopen. Iemand probeert verschillende maskers, pronkt voor spiegels in verschillende gedaanten, durft de wereld lange tijd niet zijn ware zelf te laten zien... We zijn allemaal verschillend. En iedereen heeft zijn eigen levenslessen. Maar ik geloof dat iedereen genoeg moed, wijsheid, liefde, geduld en kracht heeft om naar zijn ware zelf te durven kijken. Als je eenmaal je heldere wezen hebt leren kennen, wil je immers niet meer terug. En dit zal de enige juiste beslissing zijn. Omdat het op zulke beslissingen is dat een harmonieus universum wordt gebouwd.