I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Van de auteur: Heb je ooit mensen ontmoet die zeggen dat ze niet blij zijn met een bepaalde situatie in hun leven, maar niets veranderen? En de mensen die hun probleem kenbaar maken, maar zodra je ze probeert te helpen het op te lossen, een heleboel excuses bedenken of gewoonweg ‘verdampen’? Misschien zijn er ook zulke situaties in jouw leven? De beruchte belooft maandag een nieuw leven te beginnen, nooit meer te vloeken, te stoppen met het eten van allerlei rotzooi, etc. Hoe komt het dat wanneer je jezelf een belofte doet om iets op een nieuwe manier te gaan doen, je ergens heel diep van binnen meteen het verlangen voelt om het te verbreken? Het gevoel is alsof er twee mensen tegelijk in je zitten: de een die iets verklaart en de tweede een saboteur die koste wat het kost de plannen van de eerste wil dwarsbomen. Waarom houd je je beloftes aan jezelf niet en blijf je een leven leiden dat niet bij je past? Meestal kun je het luiheid noemen, maar waarschijnlijk liggen de wortels van dit fenomeen dieper. Ik stel voor dat u er eens goed naar kijkt. Er heeft zich dus een saboteur in u gevestigd die zich verzet tegen uw voornemen om de situatie te veranderen. Welke vormen neemt deze weerstand aan? Je weet precies wat je niet wilt, maar je weet niet, of denkt er niet over na, wat je wel wilt. Deze gewoonte is van kinds af aan gevormd door het veelvuldig gebruik door ouders van de woorden ‘je kunt niet’, ‘doe zoals ik doe’ en gebaren die deze woorden bevestigen. Ze beslissen voor het kind wat geschikt is voor hem en wat niet, en vervangen de huidige ideeën door hun eigen ideeën. Het blijkt een grappige situatie: - Geef me een kaartje vanuit Moskou - Waar? Nou, zeg ik, vanuit Moskou. Er is hier maar één optie: train het vermogen om de bestemming duidelijk te formuleren Om de situatie te veranderen, is het noodzakelijk dat iemand anders verandert (uw partner, echtgenoot, kind, vriendin, enz.). In werkelijkheid kunnen we een ander niet veranderen, tenzij hij besluit dat te doen. En het enige dat we kunnen veranderen, zijn onszelf. Zolang je de verantwoordelijkheid voor de situatie op je partner afschuift, is deze onoplosbaar. In dergelijke gevallen raad ik aan om dieper in jezelf te kijken en te zien waarom je dit bij een ander wilt veranderen. Meestal proberen we datgene wat we bij onszelf moeten veranderen, bij iemand anders te veranderen. Als iemand je iets vertelt, moet je je gedrag veranderen en je voelt je boos. In deze situatie geeft woede aan dat je ‘op een zere plek bent getrapt’. En het is de moeite waard om serieus na te denken over het advies van deze persoon (misschien de vorm waarin het werd gegeven weg te gooien). Probeer, terwijl u uw woede opzij zet, erachter te komen wat er precies veranderd moet worden en hoe u dat het beste kunt doen. En dan kun je zelf beslissen of je het doet of niet. In gedrag komt weerstand tot uiting in het weglopen van de situatie: in het veranderen van het gespreksonderwerp, in de wens om de kamer te verlaten, naar het toilet te gaan, te laat te komen, ziek worden, opzij of uit het raam kijken, gapen, weigeren ergens op te letten, verlangen om te eten, roken, drinken, relaties beëindigen, enz. Als je zulke reacties bij jezelf opmerkt, stop dan en vraag jezelf af: waar loop ik nu voor weg? Waar ben ik bang voor? Vaak verbindt weerstand onze overtuigingen en ideeën over de wereld om ze als excuus te gebruiken. Dit kan bijvoorbeeld in de volgende zinnen worden uitgedrukt: het past niet bij mij, mannen (vrouwen) mogen dit niet doen, het wordt niet geaccepteerd in mijn familie, zo ben ik niet, het is te ver om te gaan, het is te duur, het zal veel tijd kosten, ik heb er zin in. Ik geloof het niet, het moment is niet goed, ik ben er niet klaar voor. Wat zullen mensen zeggen? En de lijst kan ga maar door. De volgende redenen staan ​​meestal voor dit soort excuses: Angst voor het onbekende. Het is nu erg, maar alles is bekend en al bekend. Het is onduidelijk hoe de situatie zal veranderen. Wat als het erger wordt? En nogmaals, ik wil de priem niet verwisselen voor zeep. Meer gedetailleerd nadenken over wat u precies moet doen, wat de risico's zijn, wat u gaat doen als het risico zich voordoet, enz. kan helpen om de angst te verminderen. Die..