Hoe een scheiding te overleven Ik zal het niet hebben over het feit dat het aantal echtscheidingen in ons land en over de hele wereld gestaag groeit, ik zal de redenen voor dit fenomeen niet analyseren en ook niet analyseren. Geef het een morele beoordeling. In dit artikel zal ik proberen de principes kort te schetsen, die u, naar ik hoop, zullen helpen om met zo min mogelijk verliezen uit de scheidingssituatie te komen. Dus als dit gebeurt... Het eerste dat u moet onthouden is: het zal voorbijgaan. Hoe moeilijk en pijnlijk het nu ook is, na verloop van tijd zal het gemakkelijker worden, de pijn zal verdwijnen. Daarom is uw eerste prioriteit eenvoudigweg het doorkomen van de moeilijke periode met minimale verliezen, om uzelf te behouden. Later, wanneer het gemakkelijker wordt, zal het passend zijn om “aan fouten te werken”, te analyseren wat tot de scheidingssituatie heeft geleid, iets waardoor je “niet opnieuw op dezelfde hark kunt stappen” om erachter te komen wat je moet doen wat u wel en niet moet doen als u door een scheiding gaat, moet u begrijpen wat er gebeurt. En het volgende gebeurt: terwijl je samenleefde, of je nu goed of slecht was, maakte je psychologisch en energetisch deel uit van hetzelfde systeem. Jouw ervaringen in het ‘hier en nu’, plannen voor de toekomst, zelfperceptie, waren bewust of onbewust verbonden met je partner. Spreken vanaf een afstand is pijnlijk en moeilijk, juist omdat het systeem is ingestort. Om het een beetje anders te zeggen: nadat uw partner is vertrokken, is er een leegte in uw leven. Het is precies dit dat pijn veroorzaakt. Het systeem is zekerheid. Datzelfde vertrouwen in de toekomst, ook al lijkt deze morgen verre van rooskleurig. Het systeem is de betekenis van het leven, zelfs als de betekenis wordt gerealiseerd als een permanente strijd met de ‘andere helft’ en als de verwachting dat ‘alles met de tijd beter zal worden’. Vandaar de angst, de angst om voor altijd alleen te zijn, het verlangen om de partner terug te geven, gecombineerd met een groot aantal claims tegen hem of met een schuldgevoel (“Ik heb alles verpest”). Vandaar de jaloezie, de eindeloze pogingen tot analyse, de zoektocht naar de schuldigen. Het is belangrijk om te begrijpen: het is niet het verloren gezinsgeluk waar we naar verlangen, als we onszelf niet voor de gek houden, was er niet zo'n 'geluk'. onlangs vóór de scheiding was dat zeker niet het geval. We verlangen naar zekerheid, naar de volheid van het leven, naar de zin van het leven, ook al is die onwaar. En onze ervaringen zijn gedeeltelijk een onbewuste poging om de resulterende leegte op te vullen. Gedachten over het verleden, wrok, schuldgevoelens - zij het inferieur, maar steun. Dat is de reden waarom we vaak vasthouden aan het verleden en niet loslaten... Bij het ervaren van een scheiding is er nog een ander motief - een echo van de trauma's en angsten uit onze kindertijd - "wat als moeder (vader) mij verlaat?" Het verliezen van ouderlijke liefde voor een kind betekent een afgrond. Deze angst is vooral relevant als deze ouderlijke liefde om de een of andere reden niet genoeg was. Dat is de reden waarom het vertrek van een echtgenoot die zwaar drinkt, al lange tijd geen liefde heeft getoond en geen geld in huis haalt, of de betoverende uitkomst van een vrouw-teef, vaak volkomen onlogisch als een ramp wordt ervaren... Nu over wat we wel en niet moeten doen. De situatie van verlies van valse betekenis is zeer geschikt voor het zoeken naar de betekenis van het heden; het is alleen belangrijk om jezelf de kans te geven die te zien. Laat je niet misleiden door de ‘innerlijke stem’ die fluistert hoe goed alles was en hoe hopeloos alles nu is. Cultiveer je innerlijke realist: ga saai en methodisch na of je ECHT zoveel hebt verloren en hoeveel je kunt winnen. Concentreer u op echte problemen die uw deelname vereisen. Neem de tijd om onmiddellijke doelen en doelstellingen (vakantie, winkelen) te formuleren en deze te plannen. Denk na over wat je voor jezelf wilt in het leven. Houd jezelf bezig – het klinkt oubollig, maar het werkt. Ga naar training, chat met vrienden. In een situatie waarin u stilletjes pijn wilt lijden, zult u misschien verbaasd zijn als u merkt dat activiteit en communicatie uw toestand onverwacht verbeteren, soms behoorlijk radicaal. Door na te denken over uw leven en dingen te doen die interessant en belangrijk voor u zijn, wordt u langzaam het opvullen van de daarna gevormde opening.