Hoe kun je je leven leiden zonder afhankelijk te zijn van de mening van anderen? Vandaag zullen we het hebben over afhankelijkheid, vrijheid en het belang van de beoordeling van anderen, die vaak dwingend is ons om onbewuste doelen te stellen en te realiseren. Voor de ongeduldigen staan ​​de vragen aan het einde van het artikel))). Waarom maken we ons vaak zorgen over de mening van anderen op de achtergrond - wat zal hij (zij, zij) denken? begrijp me goed - wat als hij (zij, zij) zal denken... maar ik ben niet zo (zo) - hoe zullen zij (zij, hij) hierop reageren, wat zullen ze zeggen? enzovoort. Op zijn plaats kunnen hij - zij - ouders, kennissen en de samenleving als geheel zijn - en dit alles gebeurt niet in de materiële realiteit, maar in het hoofd))). van energie gebeurt nergens ))).Hoe kun je je eigen leven leiden, en niet afhankelijk zijn van de meningen van anderen? Laten we beginnen met de basis, beantwoord jezelf de vraag: wat betekent de uitdrukking 'je eigen leven leiden' precies? Jij? Ja, ja, luiheid en zaken terzijde, neem een ​​pen en een notitieboekje en beantwoord je vraag. Waarom doe je dit? Voor bewustzijn: totdat de hersenen het verschil zien of de inferioriteit van het huidige gedrag niet begrijpen, zullen de hersenen geen nieuwe neurale netwerken creëren en hun houding ten opzichte van deze kwestie veranderen en als gevolg daarvan hun gedrag veranderen. Hmm, wat is dit, hoe is dit? Wie ben ik? Ik ben een persoonlijkheid, ik ben een energiesysteem, ik ben een ziel, ik ben over het algemeen een multidimensionaal wezen met mijn eigen individuele behoeften. Bent u het eens? Ik leef al, hoe dan ook, als je het leest, leef je tenminste al als een biologische soort. Maar vaak leven we niet bewust, om het zo maar te zeggen, we leven zoals ons is geleerd, zoals ons is verteld, zoals ons is gedwongen, zo je wilt. Omdat we tegenwoordig zelden de vrije expressie van individualiteit tegenkomen. En we hebben het niet over toegeeflijkheid, maar eerder over iemands vrije manifestatie. Een persoon die in goedheid verkeert en laat zien dat hij een vrije schepping is, schept alleen het goede en oogst het goede. Laten we terugkeren naar de kwestie van individualiteit. Ik ben een multidimensionale creatie met individuele behoeften en gebruik daarom het concept van ‘mijn leven leiden’. bedoelen we dat we van onszelf houden als de bron van het echte leven en dat we aan uw individuele behoeften voldoen. Ruikt naar egoïsme, nietwaar? Helemaal niet, als we door het herkennen van behoeften mensen vinden die vergelijkbare doelen hebben als wij, zijn dit gelijkgestemde mensen. Het resultaat is co-creatie, waarbij iedereen wint. Over het geheel genomen een uitstekend en vrij eenvoudig beeld: er is een bepaald multidimensionaal wezen ‘ik’, waarrond dezelfde prachtige wezens bestaan; ‘Ik’ erken eerlijk en oprecht mijn individuele behoeften en ga met hen de wereld in voor wederzijdse uitwisseling (sensueel, ruilhandel, gelddiensten, andere contractuele zaken). Wat is dan de complexiteit van ons bestaan? Waarom zijn we nog steeds niet in de hemel? ? Sommigen hebben zelfs al hun eigen paradijs gecreëerd, niet gecreëerd in de wereld van de materie, maar in hun eigen straling. En een van de redenen voor de vervorming is het belang van externe beoordeling. We leven vaak, als gevolg van vervormde kennis die we van buitenaf ontvangen, in het belang van anderen, waarbij we ons bestaan ​​vergeten. En op een bepaald moment in het leven komt het besef: leef ik eigenlijk wel? Ik observeer het leven van buitenaf... Is dit echt mijn leven? Wat is de betekenis ervan? Waarom doe ik dit, waarom, waarvoor moet ik morgen wakker worden? Oh, en je moet naar je werk, de kinderen naar school brengen, rekeningen betalen, enz. En wie heeft het nodig? En voor wat? Alleen maar omdat iemand mij dwong geboren te worden en te leven? Omdat iedereen leeft en ik het ook nodig heb. Wat als ik het verlangen niet voel? Ja, het kan me niets schelen wat je verlangens zijn, jij wordt wakker en gaat, je moet wel! Het is op de een of andere manier niet logisch vanuit het standpunt van het idee dat het leven ooit bedoeld was om in het hemelse Eden te zijn. We zijn zo overtuigd van dit ‘moeten’ en ‘moeten’ dat elke afwijking van de matrix angst, schaamte en schuldgevoel veroorzaakt. En hier zijn we, schijnbaar vrij door geboorterecht, maar niet vrij van onze ego-geest, levend in een gevangenis van het horen van ‘moeten’ en ‘moeten’. En opnieuw komen we tot een gezond gevoel van eigenwaarde. Eigenwaarde is hoe ik mezelf waarneem, het heeft niets te maken met het schenden van de belangen van andere mensen en de wereld als geheel, het is gezond.