WOEDE, Woede, Agressie. Al deze toestanden in onze samenleving worden conventioneel gekarakteriseerd als “negatief” en onwenselijk, en daarom is het gebruikelijk dat we er in angst voor weglopen. om ze niet te begrijpen, en zeker niet te accepteren en niet te tolereren. In de toekomst kan dit, en in de regel, leiden tot problemen met de identificatie van emoties en dus met de regulering ervan. Bij een agressieve reactie kan een persoon verschillende emoties ervaren: verontwaardiging, irritatie, woede, woede, enz. Waar komen ze vandaan? Eigenlijk zijn ze biologisch gerechtvaardigd en bereiden ze het lichaam voor op vechten of ontsnappen. We hebben dit mechanisme geërfd van onze verre voorouders. Maar als het een oude man hielp een vijand in de strijd te verslaan of te ontsnappen aan een woest roofdier, dan zorgt het voor onze tijdgenoot vaak voor problemen omdat het in strijd is met de regels van de samenleving. In de meeste situaties is het helaas onmogelijk om fysieke agressie te tonen tegen een gesprekspartner die een negatieve emotie heeft veroorzaakt. En snelle benen zullen niet helpen bij het oplossen van de problemen van vandaag. Een kantoormedewerker die bijvoorbeeld met een grote informatiestroom werkt en elke dag een groot aantal documenten doorzoekt, kan, wanneer hij met onaangename omstandigheden wordt geconfronteerd, intern als volgt reageren: bloeddruk. , verhoogde hartslag, spierspanning, actief zweten enz. Het lichaam bereidt zich voor op actie. Maar actie komt in de regel niet voor, en de niet-geclaimde voorbereiding op onvolmaakte actie blijft bestaan. De realiteit dwingt ons om bepaalde emoties te stigmatiseren en ze ‘negatief’ te noemen, vanwege de geaccepteerde ongepastheid van hun manifestatie in een sociale context niet ophouden hiermee te bestaan! En wat te doen dan? Doen alsof ze niet bestaan? Om ons van onszelf weg te duwen? Het antwoord is duidelijk: nee. We hebben woede, woede, irritatie en andere emoties nodig van de voorwaardelijke groep van 'negatief'. Ze helpen ons onze grenzen te schetsen, te begrijpen wat voor ons acceptabel is en wat niet , en zend het uit naar anderen, en wees ook voorbereid op verschillende levenssituaties, inclusief gevaarlijke (maar toch gebeuren deze soms). Onze verantwoordelijkheid ligt in de manier waarop we in contact komen met al onze toestanden - we verergeren of helpen onszelf om te overleven door wat er gebeurt. Woede, woede en agressie worden verergerd door het verbod daarop signaal naar ons "SOS!", in een poging het probleem te identificeren - de reden voor hun optreden. En de redenen kunnen de volgende zijn: ⁃ Chronische vermoeidheid, fysieke en emotionele uitputting Wanneer het lichaam onvoldoende middelen heeft, probeert het zichzelf te 'redden' . Gebrek aan slaap, chronische pijn, slechte voeding en zwaar dagelijks werk kunnen bijvoorbeeld gemakkelijk de oorzaak worden van woede en agressie;⁃ Slecht contact met iemands gevoelens en emoties, automatische onderdrukking, verkeerd begrijpen van gevoelens;⁃ Voortdurend geconfronteerd worden met situaties die de activering van een verdedigingsmechanisme uitlokken - agressie; - onrechtvaardigheid (wanneer we voelen en begrijpen dat we oneerlijk worden behandeld, maar dit op geen enkele manier wordt opgelost); , thuis - Angst - woede, agressie kan het gevolg zijn van gevoelens van onveiligheid en de angst die daarmee gepaard gaat - hier fungeren woede, woede, agressie als een defensieve reactie en een signaal dat iemand iets onaanvaardbaars doet; onze richting. De lijst is niet uitputtend. Nu zien we dat woede, woede, irritatie, enz. kunnen niet alleen ‘fout’, ‘onaanvaardbaar’, ‘ongepast’, ‘slecht’ zijn, zoals algemeen wordt aangenomen, maar ook nuttig, helpend, en onze aandacht richten op belangrijke punten die we mogelijk hebben gemist. Deze emoties – inclusief een kracht die moedigt een persoon aan om te handelen, om zijn grenzen te beschermen. En als je hem niet onderdrukt, hoe kun je dan veilig contact maken met emoties voor jezelf en anderen? Hoe