Van de auteur: "Na haar woorden wil ik niets!" Een artikel over de rol van intonaties in familierelaties en wat daarachter verborgen kan zijn. De laatste tijd ben ik er steeds meer van overtuigd geraakt dat de meest gewone dingen de kern vormen van familieconflicten. Dergelijke conclusies ontstaan ​​​​natuurlijk na het werken met cliënten. Je hoort dit bijvoorbeeld vaak van mannen: "na haar woorden verdwijnt alle verlangen." We beginnen duidelijk te maken wat er in de woorden van de vrouw stond dat een dergelijke reactie veroorzaakte. De zin komt het meest voor, zonder een vleugje belediging of minachting, bijvoorbeeld: 'Heb je brood gekocht?' De man beschrijft alles alsof hij in de meest ernstige vorm is beledigd. Verborgen wrok ontmoedigt hem om niet alleen tederheid en aandacht, maar ook liefde te tonen. Laten we het verder uitzoeken. Het blijkt dat hij in feite altijd een uitstekende relatie met zijn vrouw heeft gehad, en het hele probleem ligt in een inadequate reactie op sommige intonaties van zijn vrouw. Sterker nog, intonaties werken onmiddellijk en omzeilen de logica. Ze roepen onmiddellijk emoties op, ongeacht welk teken dan ook. En intonatie is een uniek overtuigingsmiddel, een van de meest effectieve middelen voor non-verbale communicatie. In termen van impact is het niet minderwaardig aan een herkadering, zo niet zelfs superieur. Als iemand zijn intonaties perfect onder controle heeft, heeft hij of zij ongetwijfeld een voordeel. Van nature hebben vrouwen meer kans hun intonaties beter te beheersen dan mannen. Feit is dat intonatie voor vrouwen een manier is om hun emoties te uiten. Dit is van vitaal belang voor hen, omdat het onderdrukken en niet-uiten van emoties niet tot iets goeds leidt. Natuurlijk drukken mannen hun emoties ook uit door het spel van intonaties, maar voor hen is de noodzaak hier veel minder essentieel. In spraak manifesteren ze zich als een stijging of daling van de toon van de stem. Ook de snelheid en amplitude van de toonverandering zijn van groot belang. Hier zijn enkele van dergelijke opties: een scherpe, snelle overgang van boven naar beneden is een scherpe, snelle overgang van onder naar boven is een uitroep; , langzame overgang van boven naar beneden is een "aanval" of een verzoek. De laatste optie van intonaties, aangeduid als een "impact", "doet" het oor behoorlijk pijn. Het verschilt van een verzoek doordat het wordt voorafgegaan door een scherpe stijging van de toon. Soms kan het worden vergeleken met het geluid van een duikbommenwerper - er is een vergelijkbare intonatie bij het opstijgen en vervolgens een soepele afdaling. Het klinkt, op zijn zachtst gezegd, onaangenaam, vooral als het wordt uitgesproken tegen de achtergrond van ontevredenheid. Laten we terugkeren naar het onderwerp familierelaties. Als er in die vraag over brood een aanvalsintonatie zat, dan zal dit onmiddellijk een reactie veroorzaken dat ‘er iets mis is’. Bovendien vat de gesprekspartner dit “iets mis” vaak persoonlijk op. In het bovenstaande geval dacht de man dat zijn vrouw ontevreden over hem was, en volkomen onverdiend, zoals hij geloofde. Terwijl hij de situatie bleef begrijpen, bleek dat de ontevredenheid van de vrouw te wijten was aan het feit dat de man vaak vergeet haar te vervullen. verzoeken, bijvoorbeeld ‘brood kopen’. De man hechtte niet veel belang aan dit feit van het vergeten, terwijl de vrouw het als onoplettendheid jegens zichzelf beschouwde. Vandaar de ontevreden intonaties: “De intentie van elk gedrag is positief”, zegt een van de NLP-vooronderstellingen. In dit geval hadden de ontevreden intonaties van de vrouw een positieve bedoeling, namelijk de aandacht op zichzelf en haar verzoeken trekken. De vrouw had geen ander hulpmiddel om haar man hierover te informeren; ze moest deze methode gebruiken, wat enigszins pijnlijk was voor de psyche van de man. Van buitenaf lijkt de bovenstaande situatie misschien overdreven eenvoudig en soms belachelijk. Ik geef toe dat ik enkele details heb gewijzigd, maar de algemene betekenis bleef ongewijzigd. De oorzaak van conflicten in het gezin kan het meest gewone feit zijn. Als er echter niets wordt gedaan, kan dit feit na verloop van tijd aanvullende details krijgen, wat de situatie alleen maar zal verergeren. Vreemd genoeg zijn het ‘ontevreden intonaties’ die een indicatie kunnen zijn dat ‘er iets mis is’. Vostroechov Dmitry