Krok 3. „Debriefing” Jeśli przeanalizowałeś sytuacje i zdarzenia, w których regularnie doświadczasz emocjonalnej irytacji i złości, to czas zastanowić się, czy powinieneś w ten sposób reagować na to, co Cię irytuje wokół ciebie drażnią i powodują złość i irytację, to powinieneś pomyśleć o bardzo prostych rzeczach i przyjąć je dla siebie jako obiektywne fakty. Fakty istniejące w relacjach międzyludzkich stanowią obiektywną stronę tej interakcji. Niezależnie od tego, czy podobają Ci się te fakty, czy nie, nie przestaną one istnieć. Może warto ponownie rozważyć swój punkt widzenia i przestać postrzegać go zbyt subiektywnie? Przykładowo bardzo często irytację i złość okazują osoby nadmiernie skupione na sobie, egocentryczne, dumne, próżne i wymagające od innych. W relacjach z innymi często kierują się zasadami obowiązku. Niemniej obiektywna rzeczywistość jest taka, że: - w tym życiu nikt nikomu nic nie jest winien, nikt nikomu nic nie jest winien. Jeśli inna osoba zrobiła coś dla Ciebie, bądź jej wdzięczny. Ponieważ miał pełne prawo nic dla ciebie nie robić, jeśli sam tego nie chciał. Jeśli on nie chce czegoś dla Ciebie zrobić to jego wybór. I ma prawo dokonać wyboru, który nie będzie na twoją korzyść. Tak samo jak Ty masz pełne prawo nie dokonywać podobnego wyboru na korzyść innego. Uznając takie prawo dla siebie, uznaj je dla jakiejkolwiek innej osoby – w tym życiu nikt nie ma obowiązku Cię rozumieć, traktować Cię ze zrozumieniem, nie ma obowiązku uwzględniania Twoich interesów, ani przedkładania Twoich interesów ponad własne. Inna osoba ma swoje własne zainteresowania, ma swoje pragnienia. I ma pełne prawo stawiać swoje interesy ponad twoje. Tak jak ty sam masz prawo stawiać swoje interesy ponad interesy i pragnienia innej osoby. W tym życiu nikt nie ma obowiązku szanować cię, cenić ani honorować. Albo wzbudzasz szacunek u innych, albo nie. To zależy od Ciebie, to Ty budujesz poczucie szacunku do siebie poprzez swoje zachowanie, swój stosunek do innych, itp. Wszelkie sytuacje, które powodują Twoją irytację i złość w relacjach z innymi, można analizować z obiektywnego punktu widzenia i dojdziesz do wniosku, że sam dajesz innym nadmierne wymagania i chcesz, żeby cię traktowali. Fakt, że ludzie nie odpowiadają Twojemu wyobrażeniu o tym, jak oczekujesz bycia traktowanym i powoduje irytację, prowadzi Cię do stanu złości. O co jesteś zły? Czy dzieje się tak dlatego, że otaczający Cię ludzie nie chcą Cię traktować tak, jak tego oczekujesz? Czy dlatego, że nie możesz ich zmusić, żądać od nich postawy, której pragniesz? Przecież złość i irytacja – często złość i irytacja są przejawem własnej niemocy w radzeniu sobie z kimś lub czymś. Ale czy są ci coś winni? Oczywiście, że nie. Jeśli zauważasz, że najczęściej przedmioty nieożywione lub zwierzęta domowe wywołują w Tobie irytację i złość, to powinieneś przyznać przed sobą jeden bardzo oczywisty fakt. Nie masz na nie wpływu. To, czy będziesz na nich zły, czy nie, niczego nie zmieni. Jaki jest zatem sens tej złości? Oczywiście nie ma to sensu, jeśli małe dzieci, zwłaszcza Twoje, powodują złość i irytację, Twoja reakcja może nie być do końca uzasadniona. Dzieci nie patrzą na świat takimi samymi oczami jak dorośli. Szczerze nie rozumieją, dlaczego nie mogą biegać po kałużach i tarzać się w błocie, nie mogą chodzić spać, kiedy chcą, jeść, kiedy mają apetyt itp. Rodzice dzieci, a także nastolatki, często są niezadowoleni z ich nieposłuszeństwa. Niemniej jednak kryzysy związane z wiekiem, których dzieci doświadczają w pewnym momencie swojego życia, są całkowicie naturalnymi i bardzo ważnymi etapami kształtowania się ich osobowości. Tłumiąc je, rodzice uniemożliwiają swoim dzieciom dorastanie i usamodzielnianie się. Zauważyłem więcej niż raz.