Hoe accepteer je je leeftijd? Een gemeenschappelijk plot van alle sprookjes: de prinses werd 16 en prikte in haar vinger, viel in slaap en werd vervolgens gered door de prins. Er is een mannelijke versie: de prins werd 16 jaar oud en zijn vader stuurde hem naar verre landen voor ... de vuurvogel, het meisje van de koning, het gouden vlies of iets anders. Als gevolg hiervan is de prinses getrouwd met de prins en heeft de prins minstens een half koninkrijk. Het leven is goed. Waar heb ik het over? Bovendien komt ieder van ons op een leeftijd waarop het tijd is om de balans op te maken en verder te gaan. Sprookjeshelden op 16-jarige leeftijd hebben al een zekere volwassenheid, waardoor ze de hun toegewezen taken met succes uitvoeren. Maar in het echte leven is dat vaak niet zo. 16 is een voorwaardelijke grens, je moet je er niet aan ‘vastklampen’. Maar het is er. En terugkijkend rijzen er vragen: heb ik dit bereikt, ga ik daarheen, ben ik de juiste partner, en ben ik nog jong genoeg of niet? Dit is hoe het gevoel van afwijzing van iemands leeftijd begint. Het gaat hier niet om kinderen die volwassenen proberen te worden. Kinderen spelen gewoon. Het volwassen leven lijkt voor hen een manifestatie van grote kansen. We hebben het over volwassenen. In de regel is het voor iemand moeilijk om zijn leeftijd te accepteren als hij een persoonlijke crisis doormaakt. Intern voelt hij zich jong: ‘Het is nog te vroeg voor mij’, ‘Ik heb nog tijd’, maar er zijn feiten die op het tegendeel wijzen. Het is vooral moeilijk voor degenen die er door genetica daadwerkelijk jonger uitzien. Zulke jeugdige ouders lijken niet eens te begrijpen waar ze zulke volwassen kinderen van 15 tot 20 jaar oud hebben, en ik zal ze als vrienden noemen. Lap. Er zijn hier drie trends. De eerste is om je als een tiener te kleden in wijde, unisex-kleding. Natuurlijk is deze outfit comfortabel. Maar soms gaat de keuze niet over gemak, maar over proberen jong te zijn. De tweede is nadrukkelijk sexy kleding. Ik geloof dat je op elke leeftijd aantrekkelijk kunt zijn voor het andere geslacht, maar overdreven strakke, korte, laag uitgesneden, transparante kleding is niet altijd gepast, zelfs als je een absoluut ideaal figuur hebt. De derde is een trend voor de jaren 2000. Wat nu in de mode is, is wat in de jaren 2000 werd gedragen: korte tops, strakke rokken, truien met een duimgat, glanzende stoffen. En niet alleen moderne jongeren kopen dergelijke kleding, maar ook degenen die nu ruim boven de 30 zijn. Voor ons is dit niet alleen stijlvol, het is een staat van ‘herinneren aan de jeugd’, ‘het opschudden van de oude tijd’. Soms verwarmen herinneringen de ziel, maar alleen als ze zich niet ontwikkelen tot afwijzing van het heden. Veranderingen in uiterlijk. Plastische operaties, schoonheidsinjecties. Nou, geen commentaar hier. Ik zal je gewoon een anekdote vertellen. “Een 40-jarige vrouw kreeg een Botox-injectie en vroeg de dokter hoe oud ze eruitzag. Antwoord: 40 jaar met Botox.” Het verzorgen van uw uiterlijk is belangrijk, maar geen enkele procedure zal een jeugdig gezicht en lichaam terugbrengen. Gedrag ongepast voor de leeftijd. Flirten bijvoorbeeld. Flirten is geweldig, maar als het bewust is en in de juiste situatie. Flirten door een vader met de vrienden van zijn dochter, of door een moeder met de vrienden van haar zoon, is een uiting van afwijzing van iemands leeftijd. Het is flirten, geen aandacht, interesse, zorgzaamheid. Het is alsof de volwassenen even oud zijn als hun tienerkinderen. Dit omvat ook opgewekte spontaniteit bij het nemen van financiële beslissingen, gemak van enthousiasme - zelfs tijdens een wandeling, zelfs naar een nachtclub, zelfs tijdens nachtelijke speurtochten, zelfs tijdens romantische uitstapjes met onbekende mensen, zoals jongeren, kinderlijke vrolijkheid... in de rij staan bij het MFC of pensioenfonds. "Het lijkt erop dat ik net ben begonnen te leven, alles ligt in het verschiet." Het is moeilijk voor kinderen om plannen te maken; hun ouders beslissen alles voor hen. Jongeren die onafhankelijk worden, zijn al een tijdje op zoek. Maar intern hebben volwassenen duidelijke doelen en begrijpen ze de verantwoordelijkheid om deze wel of niet te bereiken. Het kenmerk van een zelfaccepterend persoon zijn plannen om doelen te bereiken. Als er geen plannen zijn, is dit een indicator voor het niet accepteren van de leeftijd. Regelmatig wisselen van activiteiten. Hoe spelen kinderen? Eerst blokken, daarna tekenen, we dansten, onze dochters en moeders, nu ben ik dokter, brandweerman, we krabbelden op het behang, we achtervolgden de kat - en dat allemaal binnen een half uur. Het volwassen leven betekent consistentie. Omdat we een beroep hebben gekozen, hebben we dat nodigwerk erin. Ja, we kennen geen slavernij, maar er zijn plichten die belangrijk zijn om te vervullen. Mensen die hun leeftijd niet accepteren, ervaren een zeer snelle burn-out bij welke activiteit dan ook; ze beginnen alles vanaf nul. Denk aan je vrienden: een zwemcoach, een manicure, een stylist, een massagetherapeut, een SMM-specialist, een numeroloog. Natuurlijk is het leren van nieuwe dingen nuttig; het zorgt ervoor dat de hersenen zich altijd kunnen ontwikkelen. Maar zelfacceptatie vindt plaats wanneer een persoon het belangrijkste gebied van oprechte interesse voor zichzelf kiest en probeert er dieper op in te gaan. De rol van een eeuwige student of een beginnende specialist zorgt ervoor dat je er echt jonger uitziet op de sociale ladder. Ze communiceren liever niet met leeftijdsgenoten. Mensen herinneren zich vaak verhalen over regisseurs die met jonge actrices trouwen en zakenmensen die modellen kiezen. En ze herinneren zich ook legendes over koningen die zich omringden met maagden. Dit is hoe deze “machten van deze wereld” hun jeugd ervaren: “Hij is nog steeds een man, hij kan het.” Communicatie met oudere mensen verjongt je echt. Ouders die oprecht met hun baby's spelen, voelen zich soms drie tot vijf jaar lang hetzelfde. Toch is het een kwestie van graad. Spelen met kinderen is een tijdelijke aandoening. Maar het kiezen van uitsluitend jonge partners en vrienden is een reden om te praten over de niet-acceptatie van zichzelf. Er is ook de tegenovergestelde manifestatie: een verlangen naar mensen die ouder zijn dan jijzelf. In het geval van bovengenoemde actrices en modellen ligt de verklaring wellicht in eigenbelang. Maar niet altijd zijn zulke mensen gewoon niet geïnteresseerd in het omgaan met leeftijdsgenoten. Intern positioneren zij zich in een andere generatie. Dus communiceren met mensen die ouder zijn dan ikzelf stelt me ​​gerust dat ik eigenlijk nog heel jong ben, ik ben nog steeds heel ver vooruit. Ik heb een sterke emotionele band met mijn ouders, ik wil om advies vragen of ze veranderen. Zo’n relatie heeft niets te maken met respect voor ouderen. De noodzaak om voortdurend om advies te vragen, om het eens te worden over iets met mama of papa, spreekt van onvolledige scheiding en niet-acceptatie van leeftijd. Volwassenen beslissen zelf wat voor hen belangrijk is, kunnen verantwoordelijk zijn voor hun daden, weten hoe ze anderen kunnen helpen en respecteren hun eigen grenzen en die van anderen. Vastlopen in een “tijdperk”. Zulke mensen praten vaak tot in detail over een heel belangrijke periode in hun leven en lijken die periode nu te beleven. Zakenlieden kunnen zich dus de onstuimige jaren 90 herinneren, iemand herinnert zich het hoogtepunt van hun carrière - werken in een bepaald bedrijf, iemand herinnert zich hun populariteit en aantrekkelijkheid, en iemand demonstreert zelfs op 1 mei. Iedereen heeft zijn eigen beste tijd. En we leven het bij elk verhaal opnieuw, we kijken weinig in de toekomst, leven weinig hier en nu, weinig accepteren het leven van vandaag, met zijn voor- en nadelen, misschien onbewust door de persoon zelf. “Ik leef gewoon zoals ik wil.” Maar waarom vind je dit specifieke ding leuk, zal er later geen ernstige teleurstelling zijn? Alleen door jezelf te accepteren, inclusief je leeftijd, is een duurzaam gevoel van eigenwaarde en levenstevredenheid mogelijk. Hoe accepteer je je leeftijd? Bekijk de voordelen. Ze zijn er altijd. Tieners hebben razende hormonen. Hierdoor lopen de passies hoog op en worden veel dingen te duidelijk gezien, inclusief slechte dingen. En op 30-jarige leeftijd is het veel gemakkelijker. Je moet begrijpen wat je wilt. Dit punt is het moeilijkst. Maar werken met een psycholoog helpt om de behoeften en waarden te analyseren en het belangrijkste te benadrukken. Bewustwording van je verlangens is de basis van acceptatie. Behandel uzelf met zorg. In onze samenleving is er een cultus van prestaties in voorgaande generaties, de held was Pavel Korchagin - de held van de arbeid, die vele malen de productienorm overtrof, of de Stakhanovieten. Het ondergaan van controles van het lichaam en het ontwikkelen van de competentie van rust wordt niet geaccepteerd. Maar als we nog lang en gelukkig willen leven, is het belangrijk om onze gezondheid te respecteren. Geen enkele hoeveelheid werkresultaten zal hem terugbrengen. Ja, in onze jeugd kunnen we de hele nacht plezier hebben en 's ochtends naar een universiteitslezing gaan. Maar zo'n gezondheidsreserve zal niet altijd beschikbaar zijn. Je kunt eindeloos zuchten over de verloren kracht, maar het is beter om de beschikbare middelen te waarderen en te ontwikkelen. Verminder kritiek op jezelf. Elke ervaring brengt wijsheid en nieuwe carrièremogelijkheden met zich mee. Ja, we hebben niets bereikt, maar we kunnen wel veel doen. Elke leeftijd. Als je jezelf voortdurend bijt voor wat je hebt gemist, dan hier.