Van de auteur: Ik wens je geluk.. Verlicht je ster. Het universum wiegde zachtjes en zorgvuldig zijn sterrenstelsels, ondergedompeld in een zachte slaap. De Melkweg rommelde en glinsterde met zijn stroomversnellingen die tot een glans waren afgesleten, de vriendelijke sterren van zijn sterrenbeeld schitterden met zilveren schitteringen, behendige kometen schudden rinkelende ijs- en stofdeeltjes, witte en gele dwergen lonkten en betoverden met hun diepte. Het universum genoot van zijn creatie. In de diepten van een van de sterrenstelsels werd een nieuw geslagen kleine ster geboren. Toen ze zich in zo'n grote, eindeloze ruimte bevond, absorbeerde ze verrukt alle geluiden en geuren, keek naar de verbazingwekkende wezens en voelde zich thuis. De Grote Sterren keken met liefde naar Kleine Ster en verheugden zich over haar spontaniteit en nieuwsgierigheid. De ster groeide en op een dag vroeg ze zich af: “Waarom schitter ik niet als de grote sterren?” En ze antwoordden haar dat ze, om zo helder en warm te kunnen schijnen, de Blauwe Planeet moest bezoeken en een reeks tests moest doorstaan. "Als je hier klaar voor bent, ga dan verder, je tijd is gekomen!" - haar geweldige vrienden zegenden haar voor deze prestatie. De kleine ster was verdrietig; het was moeilijk en eng om haar geboorteland en baan te verlaten. Maar het verlangen om gerealiseerd te worden, om het universum al zijn sluimerende potentieel te geven en groot voordeel te brengen, bleek sterker dan angst en woog zwaarder dan alles. De kleine ster vroeg een heldere komeet die voorbij vloog om haar te helpen de Blauwe Planeet te vinden. De komeet pakte de kleine ster op zijn donzige glanzende staart en ze gingen naar de Blauwe Planeet. Angst en verdriet hielden de kleine reiziger in zijn greep. Ze wist niet wat haar te wachten stond, of ze terug kon keren naar haar wereld, en wat ze zou worden als ze terugkeerde? Terwijl hij langs zware planeten en hun behendige satellieten vloog, onderweg genietend van de trillende meteorenregen, de lichtgevende lijnen van sterrenbeelden aanschouwend, duikend in de vlokken van witachtige nevels, luisterend naar het gefluister van zwarte gaten en kijkend naar hun kronkelende spiralen, vloog de dappere Ster Terwijl hij de kleine ster steeds verder losliet tijdens zijn vrije reis in de buurt van de Blauwe Planeet, zei de heldere komeet: 'Vergeet niet dat je de kleine bewoners van deze planeet moet vinden, alleen zij, met hun warme, aanhankelijke handpalmen en de vriendelijkheid van hun vriendelijkheid. kinderlijk hart, kan je helpen schitteren en naar ons terug te keren.’ Jezelf alleen vinden in de vrije ruimte, de kleine. De ster snelde in een oogwenk, sneed door de koude lucht van de aarde en stortte zich in de oceaan. De eindeloze oceaan van zout water nam haar in zijn armen. De ster was onder de indruk van de verbazingwekkende onderwaterwereld met heldere scholen behendige, kleurrijke vissen, enorme walvissen die fonteinen loslieten, fladderende algen en kolonies riffen die deden denken aan een sprookjesrijk koninkrijk. Veelkleurige zeesterren brachten de ster naar de oppervlakte van het water . En de langzame golven met speelse witte lammetjes lieten haar zachtjes achter op het ruige zand, verzadigd van de geur van zeewier. De warme wind pakte het sterretje op zijn vleugels op en voerde hem steeds verder mee. De schoonheid van de planeet verbaasde Zvezdochka. Ze zag felle zonsopgangen en zonsondergangen, voelde de geuren van bloemen, hoorde vogels zingen, ritselende watervallen verfristen haar met hun plonsen. De wind liet de Ster achter op het zijdezachte groene gazon. “Kleine bewoners van onze planeet lopen hier vaak. Zoek iemand die je nodig heeft en die je nodig heeft,' nam de wind afscheid. De kleine ster wachtte vol spanning op de komst van de kinderen. De aanraking van de gewichtloze vleugels van fladderende vlinders, het rustige geruis van een frisse stroom die vrijelijk over gladde kiezelstenen gleed, de delicate geur van tijm en druppels zomerregen kalmeerden de kleine Ster. ‘Hier zijn de kinderen. Welke is van mij? - dacht onze reiziger ongeduldig. Maar de kinderen merkten haar niet op. Tijdens de reis werd haar toch al zwakke licht enorm gedimd. En onze ster begon langzaam zijn kracht te verliezen. Blote voeten renden langszij en stopten plotseling. De ogen van het kind keken haar verbaasd aan. Een klein meisje merkte haar op. Voorzichtig tilde ze de babyster in haar warme handpalmen. Licht, vriendelijkheid en