Hoe kun je je geen zorgen maken? Hoe vaak maken we ons zorgen? En keer op keer stellen we onszelf de vraag: “Hoe hoeven we ons geen zorgen te maken?”, en toch stappen we keer op keer op de hark. Vreemd genoeg ligt de oplossing altijd in contact, een helder, bewust handelen. Vraag om vergeving, definieer een standpunt, uit je ontevredenheid. Zodra zoiets gebeurt, verandert de situatie, zien we de reactie van de andere kant en wordt de situatie vanzelf duidelijker – we hoeven nergens over na te denken. Maar als we geen contact maken, doen we dat wel hetzelfde - "denk er goed over na", onszelf in de wereld van dromen en sprookjes sturen, waar angst en zorgen ons aan alle kanten weerloos maken. Maar het feit is dat deze toestand, een toestand van angst, ondraaglijk is, dit is juist de toestand waarin we niet weten waar het gevaar vandaan zal komen. Daarom worden we gedwongen ons voortdurend in te spannen en na te denken, waarbij we de meest ongelooflijke scenario's voor de ontwikkeling van gebeurtenissen opsommen (we maken onszelf bang). Op dit moment zal verduidelijking of actie deze angst wegnemen en op zijn minst laten zien of er iets aan de hand is wees er helemaal bang voor of misschien niet. Het lijkt gemakkelijk om te schrijven/zeggen, probeer gewoon deze actie. Je hebt gelijk, het is niet gemakkelijk, op weg naar deze ‘eenvoudige’ actie worden we tegengehouden door angst, ‘hoe ze naar ons zullen kijken’, ‘hoe ze ons zullen waarnemen’, ‘zullen ze ons wegsturen’ en natuurlijk schaamte, “ze zullen ons respectloos behandelen.” Dit alles is een soort afhankelijkheid van andere mensen, waarin we onszelf onbewust plaatsen en daarvoor met dezelfde angst en opwinding betalen. Ondertussen zou slechts één persoon onze toestand moeten bepalen: wijzelf. Zodra we dit beseffen en accepteren, zal het veel gemakkelijker zijn om situaties met angst en opwinding te 'sluiten'. 'Per ongeluk om 8 uur' s ochtends belde ik de leraar van het kind. Ik heb het geannuleerd, maar het gesprek blijft in het geheugen van de telefoon staan. En ‘het is begonnen’, denk ik, ik maak me zorgen. En hoe kan ik mezelf er nu van overtuigen om het te vergeten en niet van streek te raken? Ik begrijp dat dit kleine dingen zijn, maar het is zo ongemakkelijk! Ik heb er de hele dag last van.’ ‘Sluit’ zelf de situatie, schrijf hem een ​​sms: ‘Sorry, ik heb het vanochtend per ongeluk getypt!’ Elke situatie wordt ‘gesloten’ door een actie, die van jou of die van de andere partij. Als je niets doet, maak je je natuurlijk zorgen en wacht je op actie van de andere kant, waardoor je jezelf 'stuurt' om afhankelijk te zijn van deze persoon. Daarom, om niet na te denken, niet te piekeren, niet afhankelijk te zijn van iemand, de actie moet van jou zijn. (Tenzij je natuurlijk graag lijdt). PS Ik nodig je uit, consultatie, supervisie https://www.b17.ru/algorpsy/ Psychodynamische groep 27 april om 11.00 uur https://www.b17.ru/trainings/online_psychodynamische_groep/