Letterlijk in een notendop zal ik zeggen dat E. Burn de grondlegger is van de transactionele analyse, een geweldige psychotherapeut en psycholoog. Dus hier is het. In elke persoonlijkheid, in welke dan ook - de jouwe, de mijne, Vasya Pupkin, enz. - er zijn zogenaamde drie 'subpersoonlijkheden' - de belangrijkste, de belangrijkste. Natuurlijk zijn er veel. Ze kunnen worden gewijzigd, uitgewisseld, op de een of andere manier met elkaar vermengd, enzovoort, maar dit zijn de drie belangrijkste. Dit zijn ‘Ouder’, ‘Volwassene’, ‘Kind’. Laten we naar het diagram kijken. Direct hier, wat de relaties met kinderen beïnvloedt. Zodat, dienovereenkomstig, zodat onze kinderen en uw kind, als u er een heeft, en zo niet, dan voor de toekomst, ik denk dat u nog steeds van plan bent kinderen te krijgen. Misschien niet nu, misschien over 2 jaar, misschien. over 5, 10 jaar maakt het niet uit. Maar toch wordt de houding ten opzichte van kinderen opgebouwd volgens het volgende geschatte scenario. Ik beschrijf het heel kort, maar toch. Eén persoon is een ouder in precies de status die hij heeft. Een andere persoonlijkheid is een kind. Als hij bijvoorbeeld nog in de kleuterschool zit, heeft hij in de regel nog niet de criteria van een volwassen ouder ontwikkeld. Nog niet ontwikkeld. Maar ouder, volwassene, kind - laten we tekenen. Dit is een kind. De status van uw kind is duidelijk. Wat er vervolgens gebeurt, is het meest optimale communicatieschema, het opbouwen van vertrouwensrelaties, in het geval dat de ouder uiteraard ouderlijke eigenschappen kan vertonen. En hij controleert eigenlijk. Maar vergeet het niet. Dat deze controle overdreven is. Als het buitensporig is, leidt het tot een soort dominantie over de persoonlijkheid van het kind. Je zou kunnen zeggen dat de subpersoonlijkheid van het kind infantiel wordt. Je geeft hem geen enkele verantwoordelijkheid. Een bepaalde rol of functie op zich nemen, zich daarbij uiten en daardoor zichzelf verwezenlijken op dezelfde kinderleeftijd - op 4, 5, 6, 7 jaar oud, of 10, 12, enz. Dienovereenkomstig, als het puur op dit niveau is, in dit stadium Als je bedenkt dat als de ‘ouder’ het ‘kind’ domineert, dienovereenkomstig allerlei kwaliteiten die zich zouden moeten ontwikkelen en juist zouden moeten bijdragen aan de ontwikkeling van deze subpersoonlijkheid bij een opgroeiend kind, worden onderdrukt Ze worden onderdrukt en het kind is hier, hij groeit op, hij wordt natuurlijk volwassen, maar deze kwaliteit is bij hem uitgeschakeld. Dit is de kwaliteit die zich hier begint te manifesteren: verantwoordelijkheid, bijvoorbeeld. Wat nog meer? Natuurlijk zijn er ook uitingen van communicatie met andere mensen. Het vermogen om te communiceren, te communiceren, het vermogen om een ​​dialoog op te bouwen. Vermogen om doelen te bereiken. Verantwoordelijkheid, communicatie, wil. Niet Pavel Volya, maar wil als criterium Andere kwaliteiten. Discipline, zelfrealisatie. Als een kind bijvoorbeeld wil drummen, geef hem dan deze kans. Ja, natuurlijk aarzelen kinderen heel vaak. Eerst zijn ze hier een week lang in geïnteresseerd, dan hierin... Zo zoeken ze zichzelf. Deze keer. Ten tweede actualiseren ze zichzelf door middel van bepaalde spelvaardigheden. En als een ouder tegen hem zegt: "Je bent zo'n dom persoon, je bent zo hersenloos, je kunt niets doen." Niets zal voor hem lukken in zijn leven. En hij zal die noodzakelijke doelen niet kunnen bereiken. Hij zal zijn doelen niet precies zo efficiënt kunnen bereiken. We hebben het over kwaliteit. Het is duidelijk dat sommige van zijn doelen zullen worden gerealiseerd. Natuurlijk. Maar over kwaliteit, vooral over diepgang, over de benadering van denken dat ‘dit kan’, dat dit van hem is, dat hij vertrouwen zal hebben in zijn capaciteiten, dat hij zichzelf zal kunnen realiseren. En als element is het bij volwassenen vervolgens het kind dat hobby's vormt. Onbewuste verlangens om zich via games te ontwikkelen. Games voor volwassenen manifesteren zich in de vorm van een soort hobby. Voetbal, muziek, dans, choreografie. Ik weet het niet... Nog iets? Veel, veel, veel dingen... Geef deze kans, laat hem zich ontwikkelen zoals hij wil. Maar verwaarloos, domineer of onderdruk deze subpersoonlijkheid niet. De subpersoonlijkheid van kinderen. Ik wens je alleen maar succes in je opvoeding/