Er zijn waarschijnlijk vrijwel geen mensen die nooit ‘Het dagboek van Anne Frank’ hebben gelezen. Anne Frank is een meisje uit een joodse familie, geboren in Duitsland, maar nadat Hitler aan de macht kwam, verhuisde ze naar Nederland. Tijdens de bezetting van Nederland door de nazi’s verstopten zij en haar ouders zich in een geheime schuilplaats, waar ze haar dagboek schreef. Daarin beschreef ze het leven in isolatie, haar gevoelens, gedachten, angsten en reflectie op de oorlog. Naar mijn mening is dit een aangrijpend werk, letterlijk met leven geschreven. Een van haar citaten: “Zolang ik dit kan zien”, dacht ik, “wolkenloze lucht en zonlicht, durf ik niet verdrietig te zijn.” Deze zin lijkt vrij eenvoudig; je zou kunnen zeggen dat er niets bijzonders of helders in zit. Maar zodra je je herinnert wie het heeft geschreven, speelt het met totaal verschillende kleuren. Deze zin is geschreven door een tienermeisje dat in een hongerige wereld leefde die haar vijandig stond. Ze zag letterlijk de zon niet, verborg zich voortdurend, leefde in angst, maar tegelijkertijd had ze zulke heldere gedachten. Haar dagboek toont ons de ware kracht van de geest van een meisje dat zo weinig in de wereld leefde. Nog een zin uit haar dagboek: “Ik ben niet rijk aan geld of aardse rijkdommen, ik ben niet mooi, ik ben niet slim, ik weet weinig, maar ik ben gelukkig en zal gelukkig zijn! Ik heb een vrolijk karakter, ik hou van mensen, ik heb geen wantrouwen jegens hen en ik wil dat ze allemaal gelukkig met mij zijn.” Anna wilde gewoon leven, ze genoot van elk moment en haatte niemand. Anna hield haar dagboek bij om het na de oorlog te publiceren en schrijfster te worden: “Het mooiste van allemaal is dat ik tenminste mijn gedachten kan opschrijven en mijn gedachten kan opschrijven. gevoelens, anders zou ik absoluut depressief zijn.” Haar droom kwam uit, haar dagboek werd gepubliceerd en de naam Anne Frank werd aan de hele wereld bekend als een meisje dat, zelfs ondanks de verschrikkingen van de oorlog, haar standvastigheid en liefde voor het leven niet verloor nadenken over dit unieke werk vanuit psychologisch oogpunt? Hoe behield een meisje dat in zulke omstandigheden leefde optimisme, een gevoel van geluk, waar ze kracht voor het leven putte??