Het verhaal van één scheidingssymptoom Ik ga verder met het onderwerp scheiding dat ik in mijn vorige artikelen heb besproken. Een jonge vrouw, laten we haar Inna noemen, vroeg om hulp. Inna vertelt over haar moeizame relatie met haar moeder. Moeder is volgens de cliënt een krachtige, dominante vrouw. Ondanks het feit dat mijn cliënt al getrouwd is en twee kinderen heeft, bemoeit haar moeder zich actief met haar leven: ze controleert, onderwijst, instrueert, bekritiseert en devalueert. Inna probeert soms dergelijke inmenging van haar moeder in haar persoonlijke leven te weerstaan, maar voor het grootste deel tolereert ze het. Hierdoor ontstaat er een gespannen, onuitgesproken relatie tussen cliënte en haar moeder. De relatie lijkt op een emotioneel afhankelijke relatie met een dominante moeder en een passieve dochter. Dit is altijd zo geweest. Moeder voedde Inna alleen op, haar vader werd uit het gezin gezet - hij dronk. Omdat ze krachtig en dominant was, was mijn moeder streng, categorisch en veeleisend. Inna is altijd een voorbeeldig en gehoorzaam kind geweest. Zelfs haar tienerjaren gingen zonder crisis voorbij. Inna studeerde af aan de universiteit, trouwde, kreeg kinderen, maar voelt zich in de relatie met haar moeder nog steeds een klein meisje. Achter de klachten van de cliënt schuilt een dieper thema: het probleem van de onvoltooide scheiding van haar moeder. De laatste tijd is de orde in het huis waarin Inna woont een struikelblok geworden in haar relatie met haar moeder. Inna's moeder is een heel nette vrouw en ze scheldt haar dochter regelmatig uit omdat het volgens haar moeder een puinhoop is in haar huis. Ze komt één keer per week op zaterdag naar Inna's huis om haar kleinkinderen te bezoeken en vertrekt elke keer met de woorden dat 'ze hier geen voet meer zal zetten', omdat ze niet tegen 'al deze rommel en al dat vuil' kan haar hoofd en ergens is ze het zelfs eens met de beweringen van haar moeder; ze zou zelf graag een voorzichtiger huisvrouw willen zijn, maar ze kan er niets aan doen. De situatie herhaalt zich voortdurend, elke keer dat mijn moeder op bezoek komt, maar er verandert niets. Het onvermogen om dit probleem op de een of andere manier op te lossen, bracht haar bij mij. Laten we proberen deze problematische situatie vanuit psychologisch oogpunt te bekijken, als een symptoom van een relatie. Bij het analyseren van een symptoom is het erg belangrijk om het positieve aspect ervan te begrijpen: waarom ontstaat het? Waarom heeft de klant het nu nodig? In dit geval is het noodzakelijk om vast te stellen welke functie hij voor de cliënt vervult in haar relatie met haar moeder. We gaan uit van het volgende therapeutische axioma: als, ondanks het feit dat het duidelijk een ongewenst fenomeen van relaties is, een symptoom nog steeds hardnekkig aanhoudt, betekent dit dat de cliënt het om de een of andere reden nodig heeft. Laten we proberen te kijken beschouw het als een fenomeen van onvolledige scheiding tussen de cliënt en zijn moeder. Laten we terugkeren naar de relatie tussen Inna en haar moeder. Moeder is, zoals ik al zei, een dominante vrouw. Ondanks het feit dat haar dochter al lang volwassen is geworden en volwassen is geworden, probeert ze zich voortdurend in haar leven te mengen. Moeder valt voortdurend de persoonlijke grenzen van Inna aan, probeert zichzelf te blijven domineren, om aan te geven hoe ze moet leven. Inna wordt sinds haar kindertijd psychologisch onderdrukt door haar moeder en blijft emotioneel afhankelijk van haar. Haar gezonde agressie, noodzakelijk om van haar moeder te scheiden, werd onderdrukt door angst voor haar aanmatigende moeder. Omdat ze bang is voor haar moeder, kan Inna het recht op haar leven en op de manifestaties van haar zelf niet rechtstreeks verdedigen. In deze huidige situatie wordt de psychologische betekenis van haar symptoom duidelijk. Een puinhoop in huis wordt voor Inna de enige manier om zichzelf in haar relatie met haar moeder te identificeren, te manifesteren en te demonstreren. Via hem lijkt ze tegen haar moeder te zeggen: “Mam, natuurlijk ben je machtig, maar op deze plek kun je niets met mij doen! Ik bepaal zelf de orde in mijn huis, ik ben hier de minnares. Je vindt het misschien niet leuk, maar hier ben je machteloos om iets te doen. De macht hier behoort mij toe!” En de grote en sterke moeder blijkt hulpeloos op deze plek. Dus, door het symptoom van een relatie, geeft Inna, zij het impliciet en indirect, het recht op zichzelf terug. Nu ik het niet meer openlijk kan doen,=94602