Ik krijg veel vragen over wat plaatsvervangende perceptie is, waarom een ​​vreemde zich een andere volslagen vreemdeling kan voelen, hoe kan dit vanuit wetenschappelijk oogpunt worden verklaard? Dit fenomeen lijkt inderdaad een wonder. Soms herhaalt de hulpsheriff nauwkeurig gebaren, bewegingen, stemintonatie en spreekt hij zelfs letterlijk in de woorden van de persoon die hij vervangt. Er is een mening dat op het niveau van de neurofysiologie ook spiegelneuronen bij dit proces betrokken zijn. Dit zijn zenuwcellen in de hersenen die opgewonden raken als iemand een bepaalde actie uitvoert, maar ook opgewonden zijn als ze zien hoe anderen dezelfde actie uitvoeren. Er wordt aangenomen dat deze cellen verantwoordelijk zijn voor empathie, want wanneer één persoon gaapt, beginnen de mensen om hem heen te geeuwen. Er is echter ook een bewering dat spiegelneuronen werken wanneer iemand iets ziet, en het vervolgens zelf 'probeert'. Het kan niet ondubbelzinnig worden gesteld dat alleen spiegelneuronen deelnemen aan plaatsvervangende waarneming. Als de hulpsheriff echter ziet hoe de cliënt enige emotie uit, zich in een of andere toestand bevindt, begint hij deze ook te voelen. Met andere woorden: externe manifestaties kunnen worden verklaard door spiegelneuronen, maar interne manifestaties niet. Soms wordt plaatsvervangende waarneming de techniek van bewuste overdracht genoemd. Bij conventionele therapie wordt gedurende een lange periode een therapeutische relatie opgebouwd, waarin de cliënt gevoelens begint over te dragen aan de therapeut. In de psychoanalyse wordt de therapeut dus een substituut voor de moeder van de cliënt; het is de therapeut die gevoelens voor de moeder overbrengt. En in het dagelijks leven komt dit fenomeen vrij vaak voor en wordt het niet betwist door traditionele psychologische scholen. Dit zijn de zogenaamde verschijnselen van triangulatie, parentificatie, enz. Een voorbeeld is wanneer een mens moeder is voor een moeder: dan is er op bewustzijnsniveau als het ware een dialoog tussen mens en moeder, alleen als je de recorder aanzet, zo’n dialoog opneemt, namen verwijdert en regalia zal het diametraal tegenovergestelde zich ontwikkelen, d.w.z. moeder en kind wisselen van plaats. En inderdaad, als we het ‘bewustzijn’ verwijderen, zal er op het niveau van gevoelens en emoties een verandering of vervanging van rollen plaatsvinden, wanneer de moeder een kind wordt, en het kind een moeder voor de moeder wordt. Ik moet zeggen dat dit het moeilijkste geval is. Er is ook een mening dat vervangende perceptie nauw verwant is aan de concepten leeftijd en biografische regressie: wanneer de hersenen in een kinderlijke toestand terechtkomen, neemt de kritische perceptie af en wordt de zogenaamde spelidentificatie geactiveerd. Als je naar kinderen kijkt terwijl ze spelen, kun je zien dat ze heel actief gebruik maken van vervangende perceptie (spelidentificatie): eerst spelen ze de rol van een pluizig konijntje en een grijze wolf, waarbij ze het scenario van het slachtoffer en de agressor naspelen, en dan hebben ze plotseling een derde verzoenende kracht en lost het conflict zichzelf op. Kinderen in dergelijke spellen zijn veel wijzer dan volwassenen. Waar Hellinger zo bekritiseerd om wordt zijn zijn nieuwe ‘spirituele’ constellaties, waar spontane beweging van de ‘ziel’ plaatsvindt, waar het vrije verkeer de neiging heeft om in evenwicht te komen en zonder de deelname van een constellator het systeem een ​​goede oplossing vindt, praktisch met volwassenen herhaalt wat kinderen doen dit dagelijks op de kleuterschool. Heb jij kinderen zien spelen in de zandbak? Er is zelfs een hele richting van zandpsychotherapie. Elk figuur in de zandbak staat voor belangrijke figuren uit het leven van het kind. Tijdens het spel in de sandbox worden interne conflicten opgelost, alle projecties zijn heel duidelijk zichtbaar. En het is veel gemakkelijker om met kinderen te werken. Hoewel projectieve technieken prima werken bij volwassenen. Wanneer je een vervanger in het arrangement wordt, is het noodzakelijk om het bewustzijn als controller uit te schakelen, omdat dit bij kinderen veel minder is dan bij volwassenen. Dan worden emoties en gevoelens levendiger, ze worden meer gevoeld op lichamelijk niveau. Deze emoties zijn moeilijker te beheersen. Daarom kunnen agenten ze zo duidelijk en de cliënt heel vaak aantonen=46410