Erotiek, seksualiteit, intimiteit. Is het taboe-onderwerp moeilijk? Waarom? Dit is waar het leven begint. Met een flits van licht en energie. In het menselijk lichaam - van een orgasme. Dit is een enorme lading energie die in ons verborgen zit. In contact met wie een persoon het onmogelijke kan doen. Vandaag.. of beter gezegd, gisteren, omdat ik de enige ben die deze gedachte al zes jaar met zich meedraagt... Tegenwoordig verdienen bedrijven veel geld door seksualiteit vanuit verschillende invalshoeken en met behulp van verschillende methoden te promoten. Bedrijven gebruiken onze geslachtsorganen en creativiteit in hun voordeel. We worden infantiel en uitgeput. Daarom is het erg belangrijk om horecagelegenheden te openen. Zodat we op elk moment de honger kunnen stillen en de orale zone kunnen stimuleren. Net als baby's wilden ze het gewoon en gaven het meteen aan ons. Dit berooft ons van de vaardigheid om het ongemak van het onbekende te ervaren. Een vaardigheid die ten grondslag ligt aan het voortbestaan ​​van ons lichaam en de structuur van de psyche. We worden angstig bij de geringste trigger, worden gek van het kleine deel van het onbekende van alles wat er werkelijk in het leven gebeurt. We zijn onszelf kwijtgeraakt, we gaan verder op dit pad en zelf zoeken waar we sexy (lees: wenselijke) foto's moeten aanbieden. In kleding, alcohol, voedsel om af te vallen. Zelfs drugsreclames worden gefilmd met mooie vrouwen met geaccentueerd decolleté. Om nog maar te zwijgen van huishoudelijke apparaten, cosmetica enzovoort. Onze verlangens worden overal onder druk gezet. Voor ons geld... Tegelijkertijd zijn onze organen van intimiteit, openheid, menselijkheid en liefde catastrofaal weggekwijnd. Dit stelt ons in staat om heel vrolijk en vol vertrouwen, zelfvoorzienend, geen relaties met mensen aan te gaan, waar alle seksuele intenties kunnen worden gerealiseerd, gemanifesteerd, belichaamd, gesublimeerd, en we tevreden zijn en bereid zijn om te groeien en ons verder te ontwikkelen. Dit is het mechanisme achter het ontstaan ​​van diepgewortelde, zieke verslaving. Je zult niet verrast worden door een naakt lichaam, noch op de foto, noch om ons heen. We kunnen echter niet openlijk over liefde, erotiek praten, of met gevoel over onze seksualiteit praten. We kunnen iets belangrijks en natuurlijks aan onszelf niet herkennen. Bovendien hebben we er geen probleem mee om intieme details te delen met wie we dat niet zouden moeten doen. En omdat onze intimiteit, net als al het andere, verbroken is, weten we niet eens dat we het doen. En de trends in een groot deel van de moderne wereld zijn niet rooskleurig. Waar het verlangen om te leven (lees seksualiteit) tot het uiterste is opgezogen, werken daar geen horeca en naakte vrouwen. In plaats van eros regeren tonatos en mortido daar. Daar verdienen ze al alleen geld aan angst, ziekte, ouderdom en dood. En bovenop al deze verwarring, wanorde, verwarring en uitputting wordt nu vurig het idee van een allesverslindende spiritualiteit gelegd. Tegen zo iemand die naar de bodem is gezogen (in de letterlijke zin, want we hebben het over de eerste chakra's, de geslachtsorganen en klieren) trompetteren ze vanuit alle hoeken: “Creëer! Man, verlicht jezelf, ontwikkel! Iedereen is succesvol en vrolijk, maar jij niet.” Kun je je voorstellen in wat voor gekke wereld we binnenkort terecht zullen komen? Of al. En ook tieners.. die nergens heen kunnen in de wereld van vandaag; voor hen bestaat het nog niet. Of al. En alle volwassenen zijn bezig met hun psychose van ontwikkeling, consumptie en behandeling van zich steeds verder vermenigvuldigende ziekten. Maar dat is een ander gesprek.