Een nobele dame vroeg eens aan een wijze: “Je G-d heeft alles in zes dagen geschapen, en waar is Hij nu, wat doet Hij?” Waarop de wijze antwoordde: “Hij verbindt paren.” De edele dame lachte: En dit is een activiteit voor G-d? Ja, ik kan dit zelf zo aan.” Ze riep haar bedienden, jonge jongens en meisjes, en verdeelde ze onmiddellijk in paren en zei: nu zijn jullie man en vrouw. Maar de volgende dag kwamen de ‘paren’ verontwaardigd en ontevreden, en sommigen met een blauw oog en een gebroken rib, hinkend en kreunend, smekend om bevrijd te worden van de onaangename verbintenis. Ja, het gezinsleven verliep niet; alles bleek niet zo eenvoudig. De manier waarop ons leven werkt, is dat alles aan bepaalde regels en wetten gehoorzaamt. Het maken van koppels is geen uitzondering. Alles is niet toevallig, en nu zullen we proberen dit te verduidelijken. De drijvende kracht achter de ontwikkeling van alles in de natuur is de aanwezigheid van tekorten. Het belangrijkste principe van ontwikkeling is het verlangen om het tekort aan te vullen, het verlangen naar integriteit. Als we dit principe overbrengen op menselijke relaties, kunnen we zeggen dat mensen streven naar die mensen in wie – naar zij voelen – iets schuilt dat zij missen. Voor ons komt of blijft het nadeel voortkomen uit het ouderlijk gezin. Iemand heeft bijvoorbeeld niet genoeg zorg gehad, hij zoekt en vindt voor zichzelf, zoals het hem lijkt, een zorgzaam persoon. Als iemand de manifestatie van warmte en tederheid mist, zal er weer iemand zijn die dit gemakkelijk kan doen - om tederheid en liefde te tonen. (Daarom zeg ik altijd tegen ouders die ideaal proberen te zijn: wees niet boos dat je kinderen opgroeien zonder iets – dan zullen ze de juiste prikkel en het verlangen hebben om hun eigen gezin te stichten, waarin ze hopen een eigen gezin te stichten. voor wat hun ouders niet hebben gegeven). Het lijkt erop, wat een prachtig plaatje: iedereen zoekt naar wat ze missen, vindt, krijgt wat ze nodig hebben en laat iedereen gelukkig zijn. Waarom ontstaan ​​er problemen in gezinnen, waarom worden echtgenoten op deze foto geen overeenkomstige 'puzzels'? In dergelijke gevallen bewonder ik altijd de werkelijk wijze Russische taal. Het was tenslotte nodig om zo te bedenken dat het woord 'gebrek' in het Russisch niet alleen betekent wat we missen, maar ook een negatieve, negatieve kwaliteit. En in ons onderzoek komen we erachter dat we, in een poging om een ​​tekort te compenseren, feitelijk iemands tekort ‘tegenkomen’ en een partner met een tekort zoeken. Maar in het begin gingen we ervan uit dat alles niet toevallig was. Dus welke tekortkomingen komen we niet toevallig tegen? Iedereen verlaat zijn ouderlijk gezin met zijn eigen ervaringen, onafgemaakte situaties, grieven... En iedereen hoopt, met de hulp van een gezinspartner, zichzelf van deze ‘last’ te bevrijden. Maar in werkelijkheid blijkt dat “de zeis een steen heeft gevonden”... Want hoe kunnen we “onszelf bevrijden van de last”? Rechts! Aanstoot nemen aan je partner, zoals in de kindertijd, zijn tekortkomingen zien en uit alle macht proberen hem te ‘heropvoeden’. Allereerst is onze energie niet gericht op het corrigeren van onszelf, maar op het ‘veranderen’ van onze partner. Dit is hoe we onze ouders hopen te ‘repareren’. Onze partner (partner) wordt een “zondebok”. Hier is bijvoorbeeld een waargebeurd verhaal over een jong meisje dat een man leuk vond, juist omdat hij veeleisend, hardvochtig, een beetje grof, koppig en groot was. Ze trouwen en wat gebeurt er daarna? Zijn vrouw houdt niet langer van zijn koppigheid en veeleisendheid, het is moeilijk voor haar om het te verdragen, het doet haar pijn, beledigt haar (het was tenslotte precies deze houding van haar vader die haar in haar kindertijd pijn deed). Ze wil een zachtaardige en aanhankelijke man in de buurt (we lezen ‘papa’). Bovendien droomt ze van een slanke, atletische echtgenoot (haar moeder had er waarschijnlijk spijt van dat haar man geen atleet was). En wat doet de echtgenoot? Hij volbrengt een "prestatie" - hij verliest 20 kg, wordt zachtaardig en aanhankelijk, geeft haar voortdurend bloemen... En wat is het resultaat? De vrouw realiseert zich plotseling dat ze niet zo van hem houdt, ze is zijn "tederheid" "ziek", nu beschuldigt ze hem ervan te doen alsof. De man is wanhopig. Hij deed alles wat hij zei