Psycholoog en psychotherapeut (een psycholoog die is opgeleid in langdurig werk met de diepe behoeften van de cliënt, niet te verwarren met een medisch psychotherapeut die medicijnen voorschrijft) is een zeer persoonlijk beroep. Er wordt vaak gezegd dat een psycholoog alleen werkt. Wat betekent dit en welke invloed heeft dit op de verzoeken die de cliënt besluit in de therapie te verwerken, en op de verzoeken die niet worden opgelost? En heeft het invloed? Over het antwoord op deze vragen lopen de meningen uiteen. In dit artikel zal ik mijn puur subjectieve, eerder cliëntgerichte, visie op het werken met een therapeut schetsen, maar wel vanuit mijn professionele ervaring en omlijst door professionele kennis. Al in de fase van het kiezen van een therapeut, als de cliënt dit bewust doet maakt gebruik van zijn recht om te kiezen, en gaat niet naar De cliënt kiest de eerste psycholoog die hij tegenkomt, op basis van enkele van zijn voorkeuren en, liever gezegd, fantasieën over wat het resultaat van de therapie zal zijn. Hier kunt u een verborgen (of expliciet, als de cliënt dit uitspreekt) verzoek om therapie overwegen: "Ik wil zijn zoals jij, ik wil van jou leren!" Ongetrouwde meisjes en vrouwen met een verlangen om eruit te komen kunnen dat ook kom naar getrouwde vrouwelijke psychologen getrouwd, soms zonder het zelfs maar te beseffen. Of vrouwen die geen goede relatie hebben met hun man kunnen bij zo’n psycholoog terechtkomen met de fantasie dat “de psycholoog beslist een ideale relatie heeft met haar man, zij weet hoe het moet en zal het mij leren.” Of mensen die een scheiding doormaken: een van de vereisten voor een psycholoog is de ervaring van een scheiding, en dan ook nog eens een succesvolle scheiding. Klanten dromen zelf van succes. En dat op veel manieren. Degenen die succesvol en beroemd willen zijn, kiezen naar hun mening een succesvolle en beroemde psycholoog en dergelijke. Stel je nu een situatie voor waarin een vrouw die geen kinderen wil hebben, maar zich hiervan nog niet bewust is, in therapie komt met een psycholoog die ook geen kinderen heeft, maar dat wel heel graag wil. De cliënt fantaseert dat een psycholoog dezelfde functie heeft als zij, en gaat daarom naar haar toe voor steun en aanvaarding van haar functie. En als de cliënte zich zelf niet erg bewust is van haar ‘kindervrije’ positie, maar haar onwil uitlegt als ‘dit is niet het moment’, ‘ze moet haar gezondheid verbeteren’, en dergelijke, dan zal het therapeutische werk plaatsvinden en tot op zekere hoogte zelfs effectief zijn. Ze kunnen werken aan ‘gezond worden’ en het beste tijdstip kiezen, wat ook een goede zaak is. Maar ze komen niet tot de ware essentie, de oorzaak, het verzoek om therapie. Het is met deze therapeut, hier en nu. Daarom geloof ik dat de keuze van de therapeut belangrijk is. Tijdens de eerste therapiekuur is het minder belangrijk dan tijdens de daaropvolgende kuren. En ja, je kunt van therapeut veranderen. Naar mijn mening moet het zelfs veranderd worden! In bepaalde gevallen is het gewoon noodzakelijk. Iedereen geeft ons iets van zichzelf, wat hij heeft. We nemen het, geven er iets voor terug, ruilen het. Soms is deze uitwisseling uitgeput en is het belangrijk om dit te begrijpen en te erkennen. Soms komt er een fundamenteel verschil aan het licht in de kijk op de wereld en in persoonlijke waarden. Als je dit verschil negeert, zal het zich ontwikkelen tot spanning en afwijzing. Het is belangrijk om het ontdekte verschil met de therapeut duidelijk te maken, om te beseffen dat dit in Gestalt-taal ‘het bereiken van de contactgrens’ heet. Psychologen zouden in theorie hierin getraind moeten zijn en bereid moeten zijn om zichzelf bloot te geven en een ander standpunt te aanvaarden. Maar in werkelijkheid lukt het niet altijd. Het is mogelijk en belangrijk om over verschillen te praten, te discussiëren, te vragen, maar het is onmogelijk iemand te dwingen het op te geven en zichzelf opnieuw te maken. Dit is al geweld. Geweld in welke relatie dan ook is onaanvaardbaar. Een relatie met een psycholoog is ook een relatie en soms heel betekenisvol. PS Het verhaal van de cliënt dat in het artikel wordt beschreven, is fictief. Alle wedstrijden zijn willekeurig.