"Waar ben je, kleintje, de wereld is vol problemen......" met deze woorden begint Marina Kapuro's bekende lied "The Grey Horse". Een aangename melodie ligt gemakkelijk in het gehoor, maar wat is de vulling? De herhalingen van het lied zijn ingekort: Een grijs paard galoppeert in een open veld, Misschien huilt iemand stiekem om mij Een sneeuwstorm heeft mij naar de witte ruimte gelokt Of de vergankelijkheid van de cirkel van het leven..... En naar binnen een stil huis, het licht gaat aan, en een dunne stem zal ontsnappen, daarna - Waar ben je, klein, de wereld is vol problemen, Oh, mama, mama, ik ben niet klein meer, Oh, mama, mama, ik Ik ben vele jaren oud..... Iets is griezelig geworden, in de kou is het onmogelijk om op te warmen, En onder een jas van schapenvacht bevriest mijn hart. Iets werd wankel, ging wild of zoiets, Een grijs paard verdwaalde in het veld ...... En in een rustig huis gaat het licht aan, en er klinkt een dunne stem na - Waar ben je, kleintje, de wereld is vol problemen, Oh, mama - Mama, ik ben niet weinig meer, O, Mama, Mama, ik ben vele jaren oud....... Een grijs paard galoppeert in een open veld, Een moeder huilt altijd stiekem om haar zoon Nou, hij is ergens ver weg verdwaald, Op de weg naar de Melkweg zijn spoor blijft... Moederliefde en zorg zijn van onschatbare waarde en van onschatbare waarde voor elk kind, maar vormen een beeld van de wereld op het niveau van angst - “Waar ga je heen, kleintje, de wereld is vol van problemen” – is een pad naar nergens. Hoeveel van zulke moeders zijn er in jouw omgeving die hun angst voor eenzaamheid en het gevoel nutteloos te zijn voor zichzelf als kinderen, verdoezelen? Alleen het behoren tot en het opofferen van een van hun kinderen geeft hen een vals gevoel van vrede. Dergelijke moeders doen er alles aan om ervoor te zorgen dat hun onvolwassen kind het ouderlijk nest niet verlaat, niet onafhankelijk is en zorg, verzorging en financiering nodig heeft. In de regel is een dergelijke vergoeding alleen voorbehouden aan kinderen in het gezin, in het gezin van een alleenstaande moeder of laat geboren kinderen. Dergelijke kinderen die opgroeien, doen in eerste instantie pogingen om hun recht op onafhankelijkheid te verdedigen, om als het ware van hun moeder te scheiden, maar als de greep sterk is en de kracht van de geest zwak, dan 'geven ze het na verloop van tijd op'. Met respect, Uw psycholoog, kinesioloog Olga Fedorovna Pokormyak http://psyolia.com/ https://vk.com/club59839765