Langdurige en zelfs gedwongen of geïsoleerde eenzaamheid kan leiden tot psychische stoornissen en behoort daarom tot een van de fundamentele menselijke angsten (angst voor de dood, angst voor het onbekende, angst voor vrijheid of verantwoordelijkheid, gebrek aan zingeving). En als eenzaamheid de keuze is van de persoon zelf, zoals eenzaamheid, onafhankelijkheid of ascese, dan kan het juist genezend en vindingrijk worden. Mijn cliënt Elena, een mooie en slanke vrouw van 40 jaar met twee volwassen kinderen, maakte een periode van langdurige eenzaamheid door. Eerst als gevolg van een moeizame scheiding in zijn eerste huwelijk, en daarna vroeg weduwschap in zijn tweede huwelijk. En dus besloot ze tot een nieuwe relatie. Er was veel romantiek (bloemen, complimenten, seks, etc.) en Elena dacht dat ze eindelijk de man had ontmoet van wie ze hield en met wie ze samen zouden zijn ‘in vreugde en in verdriet’. Maar in de loop van de drie jaar dat hij samenwoonde (reeds getrouwd), toonde hij zich onverantwoordelijk, wreed en zelfs een drugsverslaafde. Elena was erg bang voor scheiding: ze probeerde hem in alles een plezier te doen, 'een oogje dicht te knijpen' voor zijn gedrag, tolereerde zijn onbeschoftheid en onbeschoftheid, maar begon zich steeds meer af te vragen waarom ze zo stevig vasthield aan deze relatie, wat pijnlijk was voor haar, waarin veel lijden en emotioneel misbruik plaatsvond. Zij en ik ontdekten waarom: elke persoon heeft zijn eigen verhaal. Voor Elena is dit een kinderverhaal - het thema van verstoorde gehechtheid, toen haar ouders voortdurend aan het werk waren en een van hen afwezig was - vandaar de afhankelijkheid van relaties. Ook het verlies van een dierbare, steun en kostwinner in het gezin in het tweede huwelijk had impact. En nog veel meer, maar het allerbelangrijkste: ze besefte dat dit de manier was waarop haar grootste angst zich manifesteerde: de angst voor eenzaamheid. En deze angst veroorzaakte bij Elena een staat van verlatenheid, verlatenheid en onzekerheid, vergezeld van een gevoel van hopeloze melancholie en een gevoel van leegte in haar leven. Ik bied degenen die deze angst voelen de basisstappen om er doorheen te werken: Stel jezelf de vraag : “Wat voor soort relatie wil ik?” Bekijk uw huidige relatie van buitenaf en maak deze duidelijk met uw partner, als u die heeft. Als je jezelf begint te accepteren en vertrouwen hebt in je capaciteiten, zul je je meer ontspannen voelen over het feit dat je een tijdje alleen zult moeten zijn. Je zult ook relaties kunnen weigeren waarin je je slecht voelt en wachten op een volgende ontmoeting. Richt de focus op jezelf. Focus op uw behoeften, wensen en ambities. Breng iets nieuws in de routine van je leven, welke passie of hobby dan ook. Wanneer u uzelf begint te plezieren, zult u van binnen niet alleen zijn. Creëer een financieel vangnet voor uzelf en versterk daardoor uw onafhankelijkheid in materieel opzicht. Bedenk dat onafhankelijkheid het vermogen is om in je eigen behoeften te voorzien zonder een ander te gebruiken. Nadat ze deze stappen in de persoonlijke psychotherapie had doorlopen, verbrak Elena een traumatische relatie met haar man, hoewel dit niet erg gemakkelijk voor haar was. Ik veranderde van baan. Ik werd rustiger, evenwichtiger en tevredener met mijn leven. Haar pijnlijke hoofdpijn die gepaard ging met obsessieve gedachten en zorgen verdween en haar slaap verbeterde. Ze leerde voor zichzelf te zorgen, zichzelf lief te hebben en te waarderen, ongeacht of anderen haar liefde gaven. Nu heeft Elena geen haast om onmiddellijk een nieuwe relatie aan te gaan, maar kiest en beslist zelf met wie en hoe ze communiceert om zich op haar gemak te voelen. Kom naar mijn gratis consult, en we zullen de stappen in een individueel programma schetsen om ermee om te gaan met je angst voor eenzaamheid. Iedereen heeft tenslotte zijn eigen redenen en ideeën over eenzaamheid. En als cadeau - de oefening "Wie ben ik?" Voorregistratie voor een consultatie: telefonisch: + 7 961 171 34 95, Telegram, WhatsApp, Skype: isidiana9