Foto uit de verzameling gratis afbeeldingen Pixabay.Com Zoals ik in dit artikel heb laten zien, kan de houding van de moeder ten opzichte van het kind anders zijn. Persoonlijk gebruik ik twee metaforen: ‘vriendelijke moeder’ (dit is wanneer het kind geluk heeft) en ‘roofzuchtige broedmachine’ (als hij minder geluk heeft). Want zelfs in het geval van een ‘roofzuchtige couveuse’ zijn er opties: het kind blijft óf bij zijn moeder, die zijn onafhankelijkheid volledig vernietigt; óf hij slaagt erin los te komen en weg te rennen. En het lijkt een ‘happy end’. Maar haast je niet om je te verheugen. Misschien ‘gelukkig’, maar nog niet ‘einde’. Omdat mama doorgaat met haar spel. Ze smeedt haar eigen geluk, persoonlijk geluk, zoals zij het begrijpt. En het leven is een harde zaak. Soms heel, heel erg. Het komt voor dat dit leven een verpletterende klap uitdeelt aan het kind dat aan de tentakels van de moeder is ontsnapt. In de zin dat het je totaal van streek maakt. Dit kan iedereen overkomen. En een persoon in zo'n situatie heeft rust en steun nodig. In de regel kun je het van je ouders krijgen, van je moeder. Als ze een goede moeder is. Wat als het een ‘roofzuchtige broedmachine’ is? Na een levensslag kan een kind dat uit wanhoop is ontsnapt, terugkeren naar zo’n moeder. Gewoon om in het leven te blijven. Hij stelt zich weer voor haar open en begint te vertrouwen. De invloed van de moeder wordt hersteld. En mama maakt optimaal gebruik van deze kans. Ze kon het kind niet vasthouden en afbreken, nou ja, niets, het leven heeft hem gebroken, het kind is gekropen, en nu wil mama hem er niet meer uit laten. Figuurlijk gesproken zal ze een angel inbrengen en vergif oppompen: ze'. Het zal je inspireren dat je niet zonder moeder kunt leven, en dat je voor niemand anders bent dan je moeder; het zal intimiderend zijn dat het nog erger zal zijn; het zal het vertrouwen en de hoop op enige verbetering ondermijnen, het zal dat inspireren alles zal alleen maar erger worden - dit is wat bindende moeders doen, naar wie weggelopen nakomelingen na de slagen van het leven kruipen. Voor mama is dit immers een kans om de afhankelijkheid van een gedeeltelijk bevrijd kind te herstellen. En mama gebruikt het. Na zo'n kruip blijft het kind meestal bij mama. Omdat hij het leven binnen fladderde, fladderde, in de toren werd geraakt. Dit betekent dat het leven slecht is, maar mama is aardig. Waarom ergens anders vliegen, je bent al van alles overtuigd, broer! Een gedwongen terugkeer naar je moeder kan iemand jaren terugbrengen. En het is goed als hij de kracht vindt om weer uit te breken. Ik zeg dit uit eigen ervaring. Om in geval van noodsituaties niet terug te vallen, niet terug te keren naar een bindende moeder die haar eigen behoeften bevredigt ten koste van het kind, moet je je van tevoren voorbereiden op de klappen van het leven: zoek van tevoren een persoon met wie je kunt praten, je ziel kunt uitstorten, huilen, dit kan een vooraf geselecteerde psychotherapeut zijn, een soort steungroep, of op zijn minst een 12-stappengroep op internet waar je een “ hot call”); maak van tevoren een plek klaar waar je, figuurlijk gesproken, alleen kunt gaan liggen en je wonden kunt likken, zodat niemand zich er van tevoren mee bemoeit; minstens drie maanden, omdat de slagen van het leven zodanig kunnen zijn dat het onmogelijk is om te werken, als je maar in leven kunt blijven. Deze punten moeten van tevoren worden voorzien. En voor de moeder, als ze een 'roofzuchtige broedmachine' is, kun je dat niet ga terug. In geen geval. Anders is het een fiasco. Als je één keer uitbreekt, is het geen feit dat je een tweede keer uitbreekt. Het is net als met alcohol. Stop met drinken - geweldig, goed gedaan, blijf nuchter. En als je terugvalt, is het geen feit dat je voor de tweede keer kunt stoppen. Het is zeer waarschijnlijk dat je dronken wordt en sterft. Het artikel is opgenomen in het boek van Alexey Tukmakov "Mommy's Cure: Send the Incubator to Resign". Het boek is te koop bij Liters.