Elke dag bestaat uit acties. Elke actie is als een baksteen in de muur van het gebouw dat we Leven noemen. Afzonderlijk is de steen zelf oninteressant. Dit is een eenvoudig en goedkoop materiaal. Maar de vaardigheid van de bouwers, architecten, ontwerpers, de kwaliteit van de geleverde materialen - dit alles samen bepaalt wat er uiteindelijk precies zal gebeuren. Misschien is dit een brug die geliefden verbindt, misschien een thuis voor een groot en vrolijk gezin, misschien een school of een mooi gezellig café. Een persoon bouwt zijn leven op door dagelijkse handelingen. Hij werkt hard en boekt resultaat. Maar hoe vaak ziet hij niet wat hij aan het bouwen is? En hoe triest is het als blijkt dat hij zich binnen vier muren heeft opgesloten. Ik heb onlangs deze gelijkenis gevonden. Er leefde eens een voorman. Hij had zijn hele leven huizen gebouwd, maar hij werd oud en besloot met pensioen te gaan. ‘Ik neem ontslag’, zei hij tegen de werkgever. - Ik ga met pensioen. Ik ga oppassen op mijn kleinkinderen bij de oude dame. De eigenaar vond het jammer om afscheid te nemen van deze man, en hij vroeg hem: - Luister, laten we dit doen - bouw het laatste huis en we helpen je met pensioen te gaan. Met een goede bonus! De voorman was het daarmee eens. Volgens het nieuwe project moest hij een huis bouwen voor een klein gezin, en zo begon het: goedkeuringen, zoeken naar materialen, inspecties... De voorman had haast, omdat hij zichzelf al met pensioen zag. Hij liet iets onafgemaakt achter, vereenvoudigde iets, kocht goedkope materialen omdat die sneller geleverd konden worden... Hij vond dat hij niet zijn beste werk deed, maar rechtvaardigde zichzelf door te zeggen dat dit het einde van zijn carrière was. Toen de bouw klaar was, belde hij de eigenaar. Hij keek het huis rond en zei: “Weet je, dit is jouw huis!” Hier, neem de sleutels en ga naar binnen. Alle documenten zijn al ingevuld. Dit is een geschenk van het bedrijf voor uw vele jaren werk. Wat de voorman meemaakte was alleen hem bekend! Hij stond rood van schaamte en iedereen om hem heen klapte in de handen, feliciteerde hem met zijn housewarming en dacht dat hij bloosde van verlegenheid, maar hij bloosde van schaamte over zijn eigen nalatigheid. Hij realiseerde zich dat alle fouten en tekortkomingen nu zijn problemen waren, en iedereen om hem heen dacht dat hij zich schaamde voor het dure geschenk. En nu moest hij in het enige huis wonen dat hij slecht had gebouwd... Moraal: we zijn allemaal voormannen. We bouwen ons leven op dezelfde manier op als een voorman voordat we met pensioen gaan. We doen er niet veel moeite voor, omdat we geloven dat de resultaten van dit specifieke bouwproject niet zo belangrijk zijn. Waarom onnodige moeite? Maar dan beseffen we dat we in een huis wonen dat we zelf hebben gebouwd. Omdat alles wat we vandaag doen ertoe doet. Vandaag bouwen we een huis waar we morgen in gaan wonen. Er is waarschijnlijk niemand die meteen een duidelijk plan zou krijgen voor het gebouw dat hij aan het bouwen is, het gebouw van Zijn Leven. Wij erven allemaal onze stichting van onze ouders. Maar iedereen heeft de mogelijkheid om te vragen: wat ben ik aan het bouwen, doe een stap terug, kijk naar de creatie van hun handen, vat de tussentijdse resultaten samen en schets een wederopbouwplan. Je leven is elke dag van jou. Als je omringd bent door mensen, voorwerpen, gebeurtenissen die je niet leuk vindt, onthoud dan dat dit jouw huis is, jouw gebouw. En niets zal oplossen. Het huis heeft verzorging nodig. En in dit geval is de eerste vraag ook meteen de moeilijkste: wat ben ik aan het bouwen? Wat wil ik? Probeer het meteen te beantwoorden. Schrijf 50 antwoorden in 30 minuten, wat er ook in je opkomt. Leg het dan 3 weken aan de kant en bekijk het met frisse ogen. Iets interessants opgemerkt? Begin dus elke dag met iets kleins en eenvoudigs om steen voor steen je unieke, sterke huis te bouwen!