Er zijn geen verwende kinderen en er is geen kans om ze te verwennen en te verwennen als je persoonlijkheid en potentieel in je kind ziet en de kans geeft om op je eigen manier in deze wereld te handelen, deze wereld te bestuderen. Het gaat hier niet om het kind alles van de wereld gunnen, maar om het feit dat wat er ook met het kind gebeurt belangrijk en waardevol is. Hij moet zich waardevol voor je voelen. Anders verschuift het waardeperspectief naar buiten toe en begint het kind een enorme leegte in zichzelf te voelen. Wanneer een kind wispelturig is en zich verwend gedraagt, zijn daar redenen voor. De eerste is om uw aandacht te trekken. En niet alleen uw aandacht trekken, maar ook uw aandacht op de waarde van zijn leven, op de zintuiglijke sfeer van zijn leven. Als een kind de emotionele aanwezigheid van de ouder niet voelt, voelt hij zich onveilig, kan hij niet gevuld worden met vitale energie en kan hij niet vertrouwen op zijn authenticiteit. Hij is simpelweg bang omdat hij zich afgesneden voelt van het energetische contact met zijn moeder. Dit heet hechtingstrauma. Dit contact is een onzichtbare steun waarop het kind kan leunen en voelen, deze wereld in zichzelf kan voelen en door het contact met zijn moeder en met de wereld gevuld kan worden met informatie over zichzelf. Als er dit contact is met de ouder, heeft het kind geen superspeelgoed of enige luxe nodig, hij begrijpt dit helemaal niet, hij begrijpt alleen liefde. En als hij liefde en aandacht kan krijgen door extern demonstratief gedrag, door bepaalde dingen te verkrijgen, en op geen enkele andere manier, zal de psyche precies zo handelen. Wanneer een kind geen zintuiglijk contact heeft met een ouder, begint hij de ouder te manipuleren en zo bevestiging vinden van de waarde van het eigen leven. Maar hij weet niet hoe hij zijn leven anders moet voelen en hoe hij verantwoordelijkheid moet nemen en zijn leven moet leiden. Vervolgens groeien zulke kinderen uit tot infantiele volwassenen die hun ware verlangens niet kennen en voortdurend van anderen eisen dat ze hun problemen oplossen. Dit zijn emotioneel afhankelijke mensen. Ze hebben hun hele leven geen afstandsbediening. Het eerste wat je hier moet doen is contact maken met een gezonde gehechtheid, dit trauma van de relatie met de ouder in jezelf genezen en de controle over je leven terugkrijgen en het gaan leren kennen. De hele angst hier komt immers neer op het feit dat iemand zichzelf simpelweg niet kent, hij mocht gewoon niet zichzelf zijn. Als je merkt dat een kind in je gezin wispelturig en oncontroleerbaar wordt, stel jezelf dan de vraag: "Wordt hij niet onderdrukt in uw familiesysteem?" Dit kan door de ouder zelf en met het familiesysteem worden gedaan, zonder dat dit gevolgen heeft voor het kind. Het kind zal beginnen te veranderen zodra hij contact voelt met een volwassene.