I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

Cliënten komen vaak met hun lijden naar therapie. Het kwelt een persoon en dwingt hem bepaalde situaties steeds opnieuw te ervaren, in cirkels te gaan. Het is moeilijk om te werken, om aan iets anders te denken, 'in beslag genomen worden door ervaringen' vernauwt iemands wereld en zijn bewustzijn, alsof hij 'zijn wil wegneemt'. Door zich tot een psycholoog te wenden, hoopt iemand van het lijden af ​​te komen , niet precies weten hoe dit kan gebeuren (en het ook niet hoeven te weten). In de verbeelding van de cliënt kan de psycholoog begiftigd zijn met ‘speciale kennis’ die hij voor geld kan delen. Of de overtuiging dat er zoveel van (kennis) is dat je het niet in één gesprek kunt overbrengen. In tegenstelling tot deze verwachtingen wil ik graag uitleggen hoe veranderingen bij een cliënt mogelijk worden dat een psycholoog zich met de psyche bezighoudt. De psyche bestaat uit alle processen die in het hoofd plaatsvinden tussen een stimulus en een reactie daarop. De psyche van het kind is slecht ontwikkeld en de stimulus wordt onmiddellijk gevolgd door een reactie. Naarmate ze ouder worden, geven ouders aan hun kinderen door hoe hun psyche werkt en ontwikkelen de kinderen hun eigen psyche, die wat werk doet voordat hij een reactie geeft, dat wil zeggen iets doen. Je wilt bijvoorbeeld eten. Je psyche helpt je dit te begrijpen (honger beseffen, navigeren waar je nu bent en of het mogelijk is om te eten, hoe het kan, wat je precies zou eten, etc.). Met een tekort aan mentaal werk in deze situatie kan een persoon zich geïrriteerd voelen en bijvoorbeeld tegen iemand schreeuwen zonder de noodzaak ervan te herkennen, zoals een baby die reageert op ongemak. Je kunt observeren hoe de psyche werkt. Om dit te doen, let op je “innerlijke stem”. Hoe is het, wat doet het? Helpt het je om je ergens op te concentreren, helpt het je bij het navigeren door je eigen gevoelens en de gevoelens van andere mensen, de omgeving? Legt hij het uit, troost? Geweldig! Je kunt de taken van het leven sneller en effectiever aan, bent beter bestand tegen onzekerheid en stress en gedraagt ​​je hoogstwaarschijnlijk beter in de situatie. Wat als de innerlijke stem meestal stil is? Of helpt het je niet om je te oriënteren, maar zet het je alleen maar aan tot actie, evalueert het en geeft het aanwijzingen? In dit geval bent u zich hoogstwaarschijnlijk slecht bewust van uw eigen behoeften, fantaseert u veel, trekt u verkeerde conclusies en leiden uw acties niet tot het gewenste resultaat. Wanneer u met een psychotherapeut werkt, verandert uw innerlijke stem. In plaats van bevelen of beschuldigingen begint hij te helpen met oriëntatie: - Wat zie ik nu? En in plaats van te fantaseren over hoe hij mij haat, vraag ik liever waarom hij schreeuwt ? lichaam?- Ik houd mijn adem in en span mijn spieren aan. En als ik probeer te ademen en mijn spieren te ontspannen, wordt het fysieke, lichamelijke 'ik voel me slecht' vervangen door 'dus ik zorg ervoor dat ik me slecht voel'. Voel ik het als ze tegen me schreeuwen? - Ik voel angst en woede, omdat ik het niet wil horen. Door deze processen te observeren, kan iemand eerst interesse in zichzelf ontwikkelen, in 'hoe mijn lijden werkt', en het dan maken Het is mogelijk om de auteur van dit lijden te herkennen, om op te merken ‘hoe ik mijn lijden nu direct creëer’. Het werken als psychotherapeut kan in dit deel worden vergeleken met een opleiding. Het helpt om je ergens op te concentreren en wordt geleidelijk de innerlijke stem van de cliënt. Daarom gaat het werk aan veranderingen niet snel. Als de innerlijke stem dertig of veertig jaar lang weinig hielp en zelfs een vijand was, dan zou het vreemd zijn om daar in vijf, zes of zelfs tien uur verandering in te brengen. Daarom is het de bedoeling dat psychotherapie zes maanden zal duren. We kunnen dus zeggen dat de oriënterende functie van de psyche het meest tekortschiet. Dit is niet verrassend in het tijdperk van wilde snelheden. Ouders hebben geen tijd om vragen te stellen, op antwoorden te wachten, ze zijn zelf vol angst en laten hun kinderen een voorbeeld zien van snelle beslissingen, onmiddellijke beoordeling van de situatie en conclusies, en zelfs acties. Geestelijk lijden is, net als elk ander symptoom De prijs die moet worden betaald voor het verlangen om te rennen zonder te stoppen en voor het verraad van de ‘innerlijke stem’.».