Van de auteur: Voor het eerst gepubliceerd Ze slaat haar ogen vol tranen naar me op en vraagt, met schuchtere hoop: “Vertel me eens, hoe kan ik hem terugkrijgen?” Wat moet ik doen? Ik voel me verdrietig, ik zucht en kijk haar zwijgend aan. Wat kan ik haar vertellen, dit wanhopige meisje dat voor hulp naar een psycholoog kwam? Dat er geen recept bestaat voor exacte acties om hem terug te laten keren? Is het over het algemeen vreemd om te horen dat u ‘uw dierbare kunt teruggeven’ alsof het iets verloren is? Hij is volwassen en besloot haar te verlaten. Ze denkt dat als ze zichzelf verandert, anders voor hem wordt, hij zal terugkeren. Ze is zelfs bereid zichzelf hiervoor te verliezen. Het lijkt erop dat als haar wordt opgedragen een zwarte kat te doden, bij volle maan naar het kruispunt van drie wegen te gaan en magische woorden te zeggen, ze zal geloven en zal gaan... Ze denkt, vanuit haar verloren staat, dat ze voor geluk nodig heeft slechts één ding: dat hij terugkeert. Ik weet nog steeds helemaal niets over wie hij is en wie zij is, wat voor soort relatie ze hadden, wat de reden voor het uiteenvallen werd. Ik weet alleen dat een breuk niet uit de lucht komt vallen, en dat de hele lange of korte geschiedenis van de relatie als opmaat heeft gediend voor een droevig einde. Naast sympathie en verdriet komt er ook verontwaardiging in mij op (ze wist het mij te vertellen dat de man plotseling vertrok, zonder iets uit te leggen) en een beetje ergernis - wanhoop en verdriet, dus wis alles uit, ze is zo klaar voor alles dat het pijn voor haar doet... Ja, ik denk dat ze eerst het verdriet van verlies: het vertroebelt haar ogen en behalve hem kan ze nu niets voelen en aan niets denken. En pas dan zullen we erachter komen wat er is gebeurd. Wat voor relatie hadden ze? Wat verwachtte ze van hem? Wist ze wat hij van haar wilde? Of ze nu praatten over wat er tussen hen aan de hand was of niet. Hadden ze ruzie? Hoe ze hem koos en wat voor haar het belangrijkste aan hem was. Hoe de families van de ouders deelnamen aan hun relatie... enzovoort, een miljoen vragen interesseren mij, maar de tijd is voor hen nog niet gekomen. Ik heb nu geen antwoord op de vraag: zal hij terugkomen aan haar. Maar ze zit voor me, en eerst moet ze tot zichzelf terugkeren, haar ziel herwinnen, die nu naar hem verlangt, zo erg verlangt dat ze er allemaal is - om hem huilt en zichzelf vergeet. Het belangrijkste is om haar terug te krijgen. En dan kan ze zelf beslissen wat ze gaat doen. ‘Luister,’ zeg ik zachtjes tegen haar. - Ik zie je huilen en ik vind het jammer om het te zien. Ik voel medeleven en ik wil je helpen. Is het mogelijk om iets te doen waardoor hij terug wil komen, dan zullen jij en ik samen proberen het te begrijpen als je een beetje kalmeert, want zolang je in deze toestand verkeert, is het moeilijk om iets te doen. Vertel me wat je nu doormaakt...