Nou, wat heb je ook alweer geschreven? Nou, wat maakt het uit? Kijk, Nina Ivanova verwoordt de letters zo goed dat je jezelf er niet van kunt losmaken! Jij ook? Sluit uw computer en maak u geen zorgen. Ga liever de afwas doen. Ik hoorde deze dialoog in het huis van mijn vrienden. Een 60-jarige gepensioneerde en voormalige lerares schold haar tienerkleindochter uit. Ze kon niet wegblijven en steunde het meisje zo goed als ze kon. Als het zo doorgaat, zal ze immers heel snel echt "sluiten", geloven dat de grootmoeder gelijk heeft en zichzelf niet meer presenteren. In mijn werk heb ik vaak te maken met dit soort angsten bij mijn cliënten. Ze zijn niet alleen bang om zichzelf op sociale netwerken bekend te maken, maar ook om simpelweg in onbekend gezelschap te spreken. Ik stel voor om uit te zoeken wat er achter deze angst zit. Allereerst wordt de ‘angst om gezien te worden’ geassocieerd met ouderlijke richtlijnen: ‘Wees perfect’ en doe alles perfect, en als je dat niet kunt, steek dan niet ‘je hoofd naar buiten’, want bescheidenheid is versiering. In sommige gevallen wordt de ‘angst om gepresenteerd te worden’ in verband gebracht met de angst van onze grootouders om ‘onteigend’, ‘onderdrukt’ of gevangengezet te worden. Tijdens hun jeugd en jeugd was het immers veiliger om onopvallend te blijven en te zwijgen. Dergelijke angsten worden vaak genetisch overgedragen en blijven onbewust in ons leven. Bovenal zijn mensen die bang zijn om zichzelf te presenteren, bang voor een negatieve beoordeling die aan hen wordt gericht. Eerlijk gezegd ervaar ik zelf ook wel eens iets soortgelijks. Het is erg onaangenaam om niet-vleiende opmerkingen te lezen, vooral van collega-psychologen. Voorheen bracht dit alles mij wekenlang van streek. Nu weet ik waar de knop ‘Blokkeren’ is en verbied ik genadeloos die mensen die persoonlijk worden. Ik geef toe dat iemand het misschien niet eens is met mijn mening, maar ik sta niet toe dat hij mij persoonlijk bekritiseert. Naast de angst voor evaluatie zijn veel mensen bang voor afwijzing. Ik schrijf bijvoorbeeld een bericht, maar ze accepteren me niet, ze verbannen me. Ik zal je over mezelf vertellen, maar niemand zal geïnteresseerd zijn. Ik deel de foto en mijn vrienden komen langs. Ik blijf liever zwijgen. Als ik mezelf betrap op het idee dat ik bang ben om wat informatie te posten, haal ik diep adem, sluit mijn ogen en druk op de knop 'publiceren' voor mijn vrienden. Dan zet ik de computer uit en ga wandelen. Dit helpt mij uit te ademen en te kalmeren, waarna ik rustig kan reageren op opmerkingen en adequaat kan reageren op kritiek. Ik doe steeds vaker onderzoek naar het onderwerp ‘Angst om mezelf te presenteren’ en ik kom tot de conclusie dat om openlijk over jezelf te kunnen praten je: verschillende delen van jezelf moet kennen en accepteren, inclusief de ‘schaduw’. Leer jezelf te ondersteunen en vraag de steun van andere mensen. Sta jezelf toe om te doen en bang te zijn. Houd tegelijkertijd contact met uw gevoelens die kunnen ontstaan ​​na de publicatie van het materiaal. Erken het recht op uw persoonlijke grenzen, uw mening en uw recht om u openlijk te uiten. En zeg "nee" tegen wat je niet toestaat om het te doen. Tatjana Pedaeva, psycholoog